نامه سرگشاده یک هم‌استانی، به نماینده مجلس؛ آقای بزرگواری! ما چهره مبارک شما را تنها موقع شعارهای «مرگ بر فتنه‌گر» می‌دیدیم / اگر از محرومیت شدید ما هم چیزی می‌گفتید حالا با سری بالا تبلیغ می‌کردید / اسفندماه درس بزرگی به شما می‌دهیم

پایگاه خبری تحلیلی ریواس – احسان رضاپور/

یکی از بزرگترین روستاهای شهرستان لنده با جمعیتی بالغ بر ۱۲۰۰ نفر که دارای مردمانی فهیم و شعور بالای سیاسی و اجتماعی است روستای «قیام» است که این روزها با معضلات بزرگی از جمله، سیل گسترده مهاجرت به حومه بهبهان بدلیل نداشتن خدمات زیربنایی و نارضایتی از عملکرد مسئولان دست و پنجه نرم می‌کند.

روی سخنم این بار با نماینده‌ی مردم در مجلس شورای اسلامی، جناب آقای علی‌محمد بزرگواری است که روستای قیام را فقط در ۱۰ روز تبلیغات نامزدهای انتخاباتی می‌شناسد و راه این روستا را در پیش می‌گیرد و با دادن وعده‌های توخالی به فکر جمع کردن آراء خویش برای ورود به مجلس می‌باشد.

کم کم فضای روستای قیام همانند سایر جاهای استان به سمت فضای انتخاباتی سوق داده می‌شود و این سوال به ذهنم خطور کرده است که واقعا آقای بزرگواری راه روستای قیام را بلد نیست یا خود را ملزم به پاسخگویی به مردم نمی‌داند یا از آراء خویش در این خطه اطمینان دارد و یا….!

در حالی به پایان ۸ سال حضور آقای بزرگواری در مجلس نزدیک می‌شویم که ایشان در این مدت، تنها ۲ بار آن هم در ایام تبلیغات نامزدهای انتخابات از روستای قیام دیدن کردند که نوعی بی احترامی و توهین به ساحت مردم این منطقه تلقی می‌شود و برای بنده جای سوال باقی است که این بار با چه رویی می‌خواهد به قیام سفر کند و دوباره چه وعده‌های توخالی می‌خواهد به خورد مردم تحویل دهد؟

آیا مردم فهیم قیام باز هم فریب وعده‌های توخالی و ظاهر ایشان را می‌خورند و آراء خویش را به سبد ایشان می‌اندازند؟

ایشان در انتخابات دوره هشتم مجلس در زمان دولت پاک‌دست احمدی نژاد (!!) که ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار بودند که به مجلس فرستاده شود، با همراهی همه ادارات دولتی و نهادها از جمله کمیته امداد، آراء لازم را کسب کرد در حالی که رقیب ایشان یعنی آقای رستاد، تنها چند روزی کوتاه فرصت تبلیغ داشتند و بزرگواری از امدادهای ویژه نیز کمک می‌گرفت و به مجلس راه یافت. ایشان رأی قابل توجهی در قیام نیز داشت و مردم درست مانند دوره اول احمدی‌نژاد فریب ناشناخته بودن و ظاهر ایشان را خوردند!

در انتخابات دوره نهم مجلس نیز بواسطه لطف برخی، همه رقبا از صحنه خارچ شدند و آقای بزرگواری علناً بدون داشتن رقیب جدی به مجلس راه یافت و البته در این دوره آراء ایشان در قیام کمتر از دور قبل بود.

آنچه در این ۲ دور حضور ایشان در مجلس همگان مشاهده کردند ناتوانی و نداشتن لیاقت کافی برای پوشاندن ردای نمایندگی برتن ایشان بود و بهتر است ایشان بجای تلاش برای نمایندگی مجلس به حوزه علمیه یا قسمت فرهنگی دانشگاه ها یا امام جمعه ادارات روند که آنجاها به ایشان احتیاج بیشتری هست.

همگان میدانیم که قدمت و لیاقت لنده برای شهرستانی از چرام بیشتر بوده و فقط بواسطه حضور ایشان در مجلس سهمیه شهرستانی زودتر به چرام رسید و اگر هم بعد از چند سال شهر لنده به حق خود رسیده است بواسطه تلاش مسئولان و پیگیری چند تن از مردم لنده بوده و آقای بزرگواری منتی بر مردم لنده نمی‌تواند داشته باشد.

بعد از اعلام شهرستانی لنده در حالی که ما مردم قیام خود را شایسته‌تر از هر جای دیگری برای ارتقاء به بخش می‌دانستیم و پارامترهای لازم از جمله وسعت، مسافت طولانی تا مرکز شهرستان، داشتن روستاهای تابعه زیاد، جمعیت بالا، محرومیت، موقعیت جغرافیایی مناسب و… ولی یکباره روستای شیتاپ به بخش تبدیل شد و ما حتی به دهستانی نیز ارتقاء پیدا نکردیم و نکته جالب توجه آن است که وقتی به آقای بزرگواری مراجعه شد ایشان برای پاک کردن گناه خویش از این کار، اعلام کردند که بنده در جریان نبودم و نظر بنده برای بخش شدن روی قیام بود!!

آقای بزرگواری! اگر در جریان نبودید و نظارت و دخالتی در این کار نکردید پس چرا خودتان را نماینده این حوزه می‌دانید؟! وقتی که بخشدار وقت و همه مسئولان شهر لنده مستقیم یا با واسطه از طرف خودتان انتخاب شدند آیا پاسخ تان جز القاء ناتوانی شما برای نمایندگی معنای دیگری دارد؟!

حامیان آقای بزرگواری در قیام باید به مردم پاسخ دهند که چطور کاندیدای اصلاح طلبی که هیچ گونه مسئولیتی ندارند (لاهوتی و منطقیان) و صرفا بخاطر نزدیکی دیدگاه های مسئولان فعلی شهر لنده به آنها، این همه مورد بی مهری و انتقاد قرار می‌دهید، چرا وقتی که همه ی مسئولان شهر لنده منتسب به آقای بزرگواری بودند و همه ادارات و نهادها با ایشان بودند و دولت نیز کاملا همسو با ایشان بود چرا برای روستای قیام هیچ کاری نکرد؟

چرا در مورد انتخاب بخش هیچ واکنشی از خود نشان نداد؟ چرا در مورد تخصیص درمانگاه از وظیفه قانونی خود یعنی تذکر به مسئولان بهداشتی که روستای قیام نسبت به روستایی با جمعیت ۲۴۰ نفر لیاقت بیشتری برای داشتن درمانگاه دارد، از تریبون مجلس هیچ اقدامی نکرد؟

آقای بزرگواری! به‌جای اینکه بگویید در این دولت سایت تقسیمات کشوری بسته است و این دولت به خواسته های ما توجه نمی‌کند خواهشا جواب دهید چرا در دوره‌ی احمدی‌نژاد که حتی میتوانستی با در دست داشتن پارچه نوشته در سخنرانی های ایشان دهستانی و بخش و درمانگاه بگیری و چنان بی بند و باری حاکم بود و کارشناسی هم نمی‌خواست و خیلی هم دولت به شما نزدیک بود چرا کاری انجام ندادید؟

ما در مجلس هیچ‌گاه ندیدیم که مسئولی را بازخواست کنید یا از مشکلات حوزه انتخابیه تان چیزی بیان کنید و فقط چهره مبارک شما را موقع دادن شعار مرگ بر فتنه گر و مرگ بر… می‌دیدیم و انگار این تنها وظیفه ی نمایندگی شماست! شما در دوره نمایندگی‌تان با نطق های جنجالی و آشفته وار به چهره خاص مجلس مبدل گشته اید، بی شک بجای این نطق ها اگر از مشکلات حوزه تان چیزی می‌گفتید حالا می‌توانستید با سری بالا به حوزه‌تان بیایید.

آقای بزرگواری! آیا در طی حوادث یکسال اخیر قیام به این دیار سرک کشیدید؟ آیا می‌دانید بر مردم قیام چه گذشت و چه خواسته هایی دارند؟ آیا می‌دانید مردم قیام از داشتن آنتن تلفن همراه هم هنوز محروم‌اند؟

آقای بزرگواری! در دوره نمایندگی پرفروغ (!!) شما، سیم‌های تلفن ثابت جمع آوری شد و بواسطه آن از داشتن اینترنت محرومیم! آقای بزرگواری پس از گذر سالیان زیاد هنوز از نعمت گاز بی‌بهره‌ایم! لطفا به مردم توضیح دهید که چه اقدامی برای پیگیری انجام دادید. آیا خبر دارید هنوز شبکه دیجیتال هم نداریم؟! آیا خبر دارید مکان خروجی معدن فسفات تنگ زرد را بیرون از قیام (موگر) انتخاب کردند؟

بی شک مردم قیام بی تفاوتی و سکوت شما نسبت به اتفاقات یک‌سال اخیر قیام و عدم پیگیری خواسته های به حق مردم یعنی دادن درمانگاه و ارتقاء به دهستانی را فراموش نخواهند کرد و اسفندماه پای صندوق های رای درس بزرگی به شما خواهند داد.

آقای بزرگواری! این روزها دیگر مناطق مانند قیام به عملکرد شما طوفان‌وار انتقاد دارند و دیگر عوام‌فریبی فایده‌ای ندارد و باید برای همیشه از مجلس خداحافظی کنید!

در پایان جمله استاد بهمن‌بیگی را خطاب به هم‌روستاییان خودم عنوان می‌کنم: «مشکلات ما لا‌به‌لای الفبا خفته است، شما را به یک قیام مقدس دعوت می‌کنم، قیام برای با سواد کردن مردم.»