پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/

یکی از مشکلات اصلی منطقه چاروسا حضور مدیران پروازی در راس ادارت این منطقه است.

به گزارش ریواس جنوب، گر چه بحث مدیران پروازی فقط بحث امروز و دیروز نیست اما یکی از مباحث چالش انگیز که گاها مورد انتقاد مردم و حتی مسولان یک شهر قرار می گردد.
مدیران پروازی به مدیرانی گفته می شود که پست و مقامشان جایی و محل سکونتشان جای دیگر است و هر روز برای رفتن به محل کار خود باید مسیر زیادی را طی کند.
از انجایی که مدیران پروازی معمولاً خانواده خود را به هر دلیل به محل خدمت خود نمی آورند ، این موضوع باعث می شود تا تمام روزهای هفته را در منطقه ی محل خدمت خود نباشد و مرتب در فکر رفت و آمد باشند  و این بدان معنی است که مدیر مورد نظر، از تمام وقت خود برای خدمت به مردم بهره نمی گیرد.
حضور مدیران پروازی برای منطقه و خود مدیر مشکلات زیادی را به بار می آورد.

بروز حوادث‌ جانی‌ و مالی‌ هنگام‌ مسافرت‌ به‌ محل‌ کار،سردرگمی‌ و معطلی ارباب‌ رجوع‌ و کارکنان‌ اداره‌ مربوطه‌ برای آمدن رییس دستگاه، ماموریت‌های‌ مکرر با هدف‌ مراجعه‌ به‌ محل‌ زندگی خود، استفاده‌ از خودروهای‌ دولتی‌ و استهلاک‌ آنها، تفویض‌ اختیارات‌ غیرقانونی‌ به‌ زیردستان‌ برای‌ حل‌ و فصل‌ امور در غیاب‌ خود، خستگی‌ ناشی‌ از رفت‌ و آمد رانندگی‌ و تاثیر منفی‌ در روند کیفی‌ و کاری‌ مدیران‌، بی انگیزگی کارکنان آن ادراه بدلیل نبود مدیر ازجمله‌ مشکلاتی است که مدیران پروازی با پرواز خود به وجود می آورند.

مدیران پروازی منطقه چاروسا که اغلب زادگاهشان در چاروسا بوده و سالها در این منطقه زندگی می کردند ولی به محض گرفتن پست و صندلی و ارتقا اداری در زندگی خود، خانواده های خود را از این منطقه بردند تا در واقع نشان دهند که این منطقه را کمتر از آن می بینند که خانواده های خود را در همینجا سکنی دهند و حتی حاضر می شوند کرایه های سنگین به صاحبان خانه های خود در شهرهای دیگر بپردازند اما در منطقه چاروسا زندگی نکنند.
علاوه بر مشکلاتی که همه مدیران پروازی در تمام جهان دارند اما منطقه چاروسا یک تفاوت اساسی با بقیه به واسطه ی داشتن جاده های پر پیچ و خم دارند.
یک مدیری که باید در این جاده های سخت روزی دو مرتبه رفت و آمد کند چطور می تواند در محل کار با انگیزه و تمام توان خدمت کند؟
بسیاری از این مدیران هیچ گونه خلاقیتی از خود برای ارتقا منطقه محروم چاروسا ندارند و وقتی یکی نیست از آنها بپرسد که طی کردن این مسیرهای سخت برای چه چیزیست حداقل خودشان از خودشان سوال کنند که واقعا چرا؟

البته مشخص است بسیاری از این مدیران طالب قدرت هستند وگرنه تا امروز کدام مدیر چاروسایی برای گرفتن حق مردم لب به سخن و انتقاد گشود؟ هیچ ایرادی برای داد زدن در ادارات تحت امر خود نباشد حداقل همین جاده ای که روزی دو مرتبه از آن می گذرند هم بهانه ای برای انتقاد آنان نشد؟
بدون تردید چاروسا تا زمانی که چنین مدیران پروازی دارد هیچگاه از محرومیت جدا نمی شود.
این مدیران پاسخ دهند که اگر خدای ناکرده خارج از شیفت اداری اتفاق غیرمترقبه ای در چاروسا به وجود بیاید نباید یک مدیر باشد که به داد مردم برسد؟
البته در حوادث اخیر آتش سوزی در چاروسا معایب مدیران پروازی محسوس بود اما هیچکس به آن اشاره نکرده است و یا نخواستند به این موضوعات ورود کنند.
پروازی بودن بهانه های مختلفی را هم برای کارمندان زیردست به وجود می آورد.
بسیاری از کارمندان ادارات چاروسا نیز به تبعیت از روسای خود خانه و کاشانه خود را از این منطقه بردند تا عملا جمع پروازی های چاروسا در هوا جمع باشد.
حال وقتی که اکثر کارمندان یک اداره از فاصله ۷۰ کیلومتری به یک شهر دیگر بیایند فرصت توجیه برای یکساعت صبحانه خوردن در محل کار را بدلیل ترک اول وقت خود از خانه در صبح را،  همیشه دارند.

با تمام این تفاسیر همیشه مدیران پروازی برای یک منطقه نقطه منفی به حساب نمی آید و هستند مدیران پروازی که برای منطقه محل خدمت خود از مدیران بومی فعال تر و دلسوزتر هستند اما باید شرط حضور مدیر شدن، استقرار به همراه خانواده خود در منطقه محل خدمت خود باشد.

مخلص کلام: مدیریت پروازی پدیده ای زشت، ناعادلانه و ظلم به مدیران بومی است و باید یا خود مدیران به درجه ای از اعتقاد برسند که میدان را ترک کنند یا مدیران کل این مدیران دست به کار شوند و بال مدیران را برای پرواز نکردن بشکنند.
در آخر لیست مدیران پروازی چاروسا آورده می شود تا مشخص شود معدود مدیران چاروسا یا همه پروازی هستند.

ناصرارغنده، کمیته امداد
فتحی، بهزیستی
زرین، بانک صادرات
پرواز، بخشدار
یزدان منش،بانک کشاورزی

صاحب نعمت الهی، مرکز خدمات درمانی

زارعیان، جهادکشاورزی
حیات فتحی، مخابرات
محمدشکوهی، آموزش و پرورش
کریمی، دامپزشکی
هادی شهبازی، امورصنفی
موسوی، ثبت احوال

انتهای پیام: عظیم بنام