دانشجوی دختر گچسارانی که حالا به «گاری» رسیده است؛ امید، مجتبی و ژیلا از تجربیات تلخ اعتیاد خود می گویند

امید تنها فرزند پسر خانواده ای است که برای تحصیل در دانشگاه به شهرستان رفته و با راهنمایی دوستان برای بیدار ماندن در شب های امتحان و یادگیری بهتر مواد مخدر مصرف کرده است.

وی که چهار سال است که به تریاک وابستگی شدید پیدا کرده می گوید: چند ساعت پس از مصرف مواد درد تمام بدنم را فرا می گیرد.

وی تنها آرزویش را ترک مواد می داند.

امید تمسخر کودکان و سرزنش خانواده را تلخ ترین تجربیات زندگی خود ذکر کرد.

مجتبی ۱۳ ساله قربانی اعتیاد پدر است او که هیچ گاه پدر خود را به عنوان حامی دلسوز و تکیه گاهی محکم در کنار خود حس نکرده است می گوید: به دلیل اعتیاد پدرم به مواد مخدر در دوران دبیرستان ترک تحصیل کردم تا نان آوری برای مادر و خواهر کوچکم باشم.

وی که هیچ نشانی از شادابی در چهره اش دیده نمی شود اکنون در گوشه ای از بازار میوه فروشان شهر دوگنبدان در آفتاب سوزان مشغول دستفروشی است.

او از بوی آزار دهنده سیگار، دعواهای مکرر پدر با مادرش و شبی که می خواست تلویزیون را از خانه بیرون ببرد تا پول موادش را تهیه کند با دلخوری یاد می کند.

یک بانوی ۳۲ساله که همسرش به مواد مخدر اعتیاد دارد از رویاهای از دست رفته خود سخن می گوید.

ژیلا که فارغ التحصیل دانشگاه آزاد گچساران است اکنون برای تامین هزینه زندگی خود در خانه نان محلی می پزد و آن را با گاری دستی به مغازه های سوپر مارکتی می فروشد.

او اعتقاد دارد اعتیاد نه بلای خانمانسوز که مصیبتی بنیان کن است.

وی اظهار کرد: بانوانی که به دلیل مرگ همسر خود را از دست می دهند حداقل با سربلندی زندگی می کنند.

وی بیان می کند: سرخوردگی و افسردگی خانواده معتادان با هیچ دارویی درمان نمی شود چرا که هر روز مردم او را می بینند و انسان شرمگین می شود.

به گزارش خبرنگار ریواس به نقل از ایرنا، به اعتقاد کارشناسان اجتماعی فروپاشی بنیان خانواده، بچه های طلاق، کارتن خوابی، بیماری های ایدز و هپاتیت کمترین پیامد اعتیاد به مواد مخدر است.