پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/

باشگاه کوهنوردی غزال یاسوج بدون برنامه غذایی و بدون همراهی پزشک به دل یخچال‌های یخی دماوند زدند؛ تعدادی زیادی از افراد گروه ارتفاع‌زده شدند و جا ماندند که خود اعضای هیئت مدیره نیز در بین جامانده‌ها بودند؛ در روزهایی که یک کوهنورد در دماوند جان خود را از دست داد، اگر با این بی‌مدیریتی‌ها، اتفاقی می‌افتاد، چه کسی پاسخگو بود؟ 

به گزارش ریواس جنوب از یاسوج، تیم کوهنوردی باشگاه غزال استان کهگیلویه و بویراحمد با ۳۰۰ عضو راهی تهران شدند تا قله دماوند را فتح کنند.

اما متأسفانه این باشگاه بدون پزشک و بدون برنامه غذایی و به شکلی کاملا سنتی عازم این سفر سخت شده بودند تا بی‌برنامه بودن در بسیاری سطوح مدیریتی به ورزش و این باشگاه خصوصی نیز رخنه کند.

در روزهایی که یک کوهنورد در یخچال‌های یخی دماوند جان خود را از دست داد، باشگاه غزال یاسوج بدون برنامه به دل کوه زدند تا جایی که بسیاری از اعضای ۲۵ نفره این سفر، جا ماندند و یک نفر نیز دچار عارضه قلبی شد و به کمک اورژانس هوایی نجات یافت.

نکته جالب توجه اینکه خود اعضای هیئت مدیره دچار ارتفاع‌زدگی و تنگینفس شدند و از صعود جا ماندند!

واقعا اگر برای این گروه کوهنوردی که بدون پزشک هم بودند، حادثه‌ای رخ می‌داد، چه کسی پاسخگو بود؟

نقش مدیر باشگاه چیست و اگر قرار است جامانده‌ها به امان خدا رها شوند و یک گروه حتی بدون برنامه غذایی و همراهی پزشک بخواهد آن هم به قله دماوند صعود کند، دیگر این همه دفتر و دستک و باشگاه و هزینه برای چیست؟

وقتی خود اعضای هیئت مدیره آمادگی صعود را نداشتند تا جایی که جا ماندند، چرا باید این برنامه اجرا می‌شد؟ اگر اتفاقی می‌افتاد، چه کسی پاسخگو بود؟

ورزش همگانی و هیئت کوهنوردی در سال‌های اخیر حمایت‌های خوبی شده و انتظار بسیار بیشتری از هیئت مدیره این باشگاه کوهنوردی می‌رفت که مدیریت بهتر و مسئولیت‌شناس‌تر باشند.

خانم‌ها فرامرزی، مردانی و آقایان جمشیدنژاد، حسن زاده و آقای نورالله رمضانی به عنوان اعضایهیئت مدیره و مدیرعامل باشگاه باید پاسخگو باشند؟ آیا همه برنامه‌های صعود آنها به همین شکل برگزار می‌شود؟

انتهای پیام/ بنام-ک