سخنی با مسؤولان و تریبونداران؛ ببخشید، جسارت میکنیم، شما کجای این مملکت زندگی میکنید؟!
پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/
ریواس جنوب/ سحر علیپور
با سلام خدمت برخی از مسؤولین، اجالتاً لطف فرموده و کمی در میان مردم قدم بزنید. یا کمی در این جامعه حضور داشته باشد.
جسارت نباشد نانوایی میروید؟ از قیمت نان خبر دارید؟ اگر شمارش نان مردم تمام شد، گندم و آرد ناپدید شده را هم بشمارید!
جسارت نباشد صاحبخانه هستید یا مستاجر؟ مستاجرها را دیدهاید؟ اجاره خانهها سر به فلک کشیده است، شما که در افلاک سیر میکنید، متوجه نشدید؟ خانه نخواستیم کمی بر این اجاره خانههای نجومی اگر نظارت بفرمایید ممنون میشویم.
راستی؛ جوانان این مملکت را دیدهاید؟ همانهایی که باید جوانی جمعیت را پدید آورند و پولش را روی قبض آب از مردم میگیرید؛ یادتان آمد؟! همانها که در به در به دنبال شغل و درآمد هستند؟ همان تحصیلکردههای بیکار، بیپول. همانها که سکته قلبی میانشان افزایش پیدا کرده. که راننده تاکسی اینترنتی شدهاند؟ آها نداریم در این مملکت؛ خب خدا را شکر!
خبر دارید در این کشور آب کم است؟ خبر دارید سدها خالی است؟ خبر دارید تابستان امسال گرمتر از سال گذشته خواهد بود؟ اختیار دارید؛ بله میدانیم؛ آب را که قطع میکنید ما باید صرفهجویی کنیم. برق را قطع میکنید ما باید صرفهجویی کنیم. گاز را قطع میکنید ما باید صرفهجویی کنیم. تعرفه همه را هم گران کردهاید!
خدایی ناکرده دلگیر نشوید اگر کمی از سختیهای زندگی را بیان میکنیم! حقیقت این است که زیر بار این همه خوشبختی کم آوردهایم!
از هر تلفن ثابت در ماه ۱۵ تا ۱۶ هزار تومان میگیرید که قطع نشود؛ چند میلیون تلفن ثابت در کشور داریم؟ خدایی نکرده این میزان پول کم نباشد؟
مالیات و عوارض بیشتر شده، هزینه درمان بیشتر شده، دارو کم شده و گران، خدایی ناکرده تا کنون بیمار شدهاید؟ اگر نه، که خدای هستی را سپاس، اگر بیمار شدهاید، احیانا متوجه گرانی درمان و دارو نشدهاید؟ آها، شما برای درمان در ایران نمیمانید!
اگر ناهار را میل کردهاید، اجازه دارم بپرسم از قیمت برنج، گوشت، مرغ، لبنیات، تخم مرغ و میوه خبر دارید یا نه؟ راستش ما دیگر نمیتوانیم بخریم و قیمتشان را مدها است نمیدانیم. ببخشید جسارت میکنیم، کجای این مملکت زندگی میکنید که مشکلات مردم از آنجا دیده نمیشود؟
این روزها حمایت از دولت سیزدهم اما امری واجب بر برخی مسؤولان صاحب تریبون شده و از گوشه و کنار صدای احسنت و باریکلا برای دولت ابراهیم رئیسی را میشنویم؛ صاحبان تریبونهای یکطرفه! احیانا نقدی ندارید؟ مشکلی نمیبینید؟ خدای ناکرده تصمیم سیاسی و اقتصادی نادرستی به چشمتان نخورده؟
الحمدلله…
راستی تبریکات ما را برای تهاتر تولیدات پتروشیمی با کالاهای اساسی از آفریقا، تهاتر گاز با نفت از عراق، بیکار کردن مردم با فیلترینگ و دادن کالای رفاقتی به ونزوئلا بدون تهاتر و دریافت پول را بپذیرید!
پایان/
محض اطلاع از آفریقا و اندونزی طلا وارد شد، شما باسواد هستید و میدونید حتما که پایه و سنجش اقتصاد هر کشور بر میزان دارایی طلای اون کشور حساب میشه، هرچند نقدهای زیادی به دولت رئیسی داریم ولی سیاست خارجه ما از دیپلماسی التماس و ذلت به دیپلماسی قدرت و اقتدار تبدیل شده خداروشکر
آقای سید محمدامین ببخشید واقعا شما از کدوم قدرت و اقتدار حرف میزنید که به یه تار مو بنده؟!!
اقای امین کمی امین و راستگو باشید ، طلا و جواهرات ونزوئلا از کدام راه وارد شد ؟ به کجا رفت ، دست چه کسانیست ، در کدام پروژه ملی سرمایه گذاری شد و در یک کلام بر مچ دست چه کسانیست ؟ سهم سفره خالی مردم از ان طلاها چه مقدارست ؟ دروغ پردازیها را به پای رئیس جمهور شهیدمان نویسید ، ان بزرگوار خسگی ناپذیر یک لحظه از تلاش نه ایستاد ، واقعا دغدغه مردم داشت ، شب و روز نداشت و بی مبالاتی زیر دستان را به پای او ننویسیم …
خانم علیپور عزیز. بنده توفیق آشنایی با شما را ندارم، اما در مورد این یادداشت باید بگویم که اگرچه حرف شما کاملاً به حق هست اما این یادداشت هیچ یک از معیارهای یک یادداشت ژورنالیستی را ندارد و صرفاً متنی احساسی است. چون ریواس و به بالطبع نویسندگانش را دوست دارم خواستم عرض کنم انتشار این متون غیرحرفه ای از نظر فرم، هر چقدر هم از نظر محتوا مورد تایید باشد، به اعتبار حرفه ای رسانه لطمه میزند.
با احترام
ریواس به جا تلنگری میزنه یه باج میخاد متاسفانه نه این رسانه بلکه اکثریت قریب به اتفاق رسانه ها در این استان دنبال رانت و استفاده شخصی هستند یک روز یه نفر را به عرش میبرند و یه روز به زیر فرش
اقای امین کمی امین و راستگو باشید ، طلا و جواهرات ونزوئلا از کدام راه وارد شد ؟ به کجا رفت ، دست چه کسانیست ، در کدام پروژه ملی سرمایه گذاری شد و در یک کلام بر مچ دست چه کسانیست ؟ سهم سفره خالی مردم از ان طلاها چه مقدارست ؟ دروغ پردازیها را به پای رئیس جمهور شهیدمان نویسید ، ان بزرگوار خسگی ناپذیر یک لحظه از تلاش نه ایستاد ، واقعا دغدغه مردم داشت ، شب و روز نداشت و بی مبالاتی زیر دستان را به پای او ننویسیم …
سحر