متن نامه نیروهای شرکتی وزارت نفت خطاب به نمایندگان ملت بلاتکلیفی ۵۰۰ هزار نیروی شرکتی ادارات در ایران/ طرحی که وکلای مردم پشت گوش انداختند

طرح حذف شرکت‌های پیمانکاری و ایجاد عدالت سازمانی برای نیروهای شرکتی در ادارات مختلف ایران، با بیخیالی نمایندگان ملت در اما و اگر است تا ۵۰۰ هزار کارگر شاغل در دستگاه‌های مختلف، سهمشان از استخدام و کارمندی، تبعیض‌ها و نابرابری‌ها در حقوق و مزایا باشد و شرکت‌های طرف‌ قرارداد این ادارت بدون زحمت، درآمدهای باد آورده داشته باشند.

به گزارش ریواس جنوب از یاسوج، در این نامه آمده است؛

احتراما ضمن تبریک چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ،انقلابی که ثمره تدبیر امام عظیم الشان(ره)و مبارزه و به خاک افتادن جوانان رعنای وطن، در راه اعتلای ارزش های دینی از جمله عدالت اجتماعی بوده است، از شما بزرگواران استدعا داریم دقایقی از وقت گرانبهایتان را صرف توجه به درد دل ما قشر آسیب پذیر جامعه فرمایید.

اینجانبان قریب یکصد و بیست هزار نفر نیروی شرکتی(پیمانکاری یا ارکان ثالث) شاغل در شرکت های تابعه وزارت نفت اعم از شرکت ملی گاز، نفت،حفاری، پالایش وپخش فراورده های نفتی و پتروشیمی ها؛ پس از آنکه طی مکاتباتی با معاونت پارلمانی و حقوقی وزارت نفت ایشان دلیل عدم حمایت و توجه به مطالبات ما را تلویحاً ضعف قانون گذاری در حوزه نیروهای شرکتی عنوان نمودند، از حدود دوسال پیش تاکنون در جهت برقراری عدالت سازمانی اینجانبان با مکاتبات متعدد مطالبات خویش از جمله تبدیل وضعیت و عقد قرارداد مستقیم با دستگاه متبوعه خود را طی ملاقات های حضوری، به بیش از هشتاد و پنج نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در سراسر کشور انعکاس داده و از نمایندگان مذکور نیز قول مساعدت و همکاری گرفته ایم.

لکن با کمال تاسف تاکنون به هیچ نتیجه عملی،قابل ملاحظه و ملموسی جز اظهار نظر های متناقض برخی از نمایندگان در رسانه ها در مورد “طرح عقد قرارداد مستقیم با نیروهای خدماتی توسط دستگاه های اجرایی و حذف شرکت های پیمانکاری تامین نیروی انسانی”که آخرین بار در تاریخ ۹۷/۰۹/۲۷ در دستور جلسه کمیسیون اجتماعی قرار گرفت، نرسیده ایم.

معهذا چند پرسش مهم در اذهان ما ایجاد گردیده که انتظار داریم نمایندگان و مسئولین محترم پاسخگوی آنها باشند:
_آیا در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی انتظار پیگیری و تصویب طرحی که منجر به اجرای عدالت که از اصول مترقی قانون اساسی است، بی جا، غیرممکن و دست نیافتنی است؟

_آیا جای تعجب ندارد که اعضای محترم کمیسیون اجتماعی با گذشت تنها دو هفته از قرارگرفتن طرح مذکور در دستور جلسه،از آخرین وضعیت آن بی اطلاع بوده که در مورد سرنوشت آن در خبرگزاری ها اظهار نظرهایی متناقض میفرمودند!؟

_این طرح که شامل حال قریب پانصد هزار نیروی شرکتی شاغل در همه دستگاه های اجرایی در سراسر کشور میگردد، آنقدر کم اهمیت است که سرنوشتش ارزش به حافظه سپردن ندارد و نباید نمایندگان محترم پیگیر آن باشند!؟

_از میان نمایندگان حاضر در کمیسیون در روز مذکور یکی از آنها در خبرگزاری ها میگوید:کلیات و جزئیات طرح تصویب شده و به صحن ارسال شده است!
دیگری میگوید:رد شده و رای نیاورده است!

آن یکی علیرغم در دستور جلسه قرار گرفتن طرح که در سامانه مجلس نیز قابل مشاهده بود ،عنوان مینماید:کلا در کمیسیون‌ اجتماعی مطرح نشده است!
دیگری اظهار مینماید:طرح نبوده!و فقط پیشنهادی بوده که نه در کمیسیون اجتماعی بلکه فقط در کمیسیون مشترک بررسی دائمی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری مطرح شده و قرار است آنجا تصمیم گیری و جمع بندی شود!

قضاوت را به شما خوانندگان میسپاریم، جای سوال است که آیا واقعا این عزیزان در کمیسیون حضور داشته اند؟ اگر حاضر بوده اند این همه اظهار نظر متناقض چیست وهوش وحواسشان کجا بوده‌؟شاید تمام فکر و ذکر نمایندگان محترم انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی است و دغدغه هایشان چیزهای دیگری است؟؟!

قطعا نمایندگان محترم اگر بخواهند به این روش مطالبه اصلی ما را پیگیری نمایند نباید از نیروهای شرکتی انتظار اعتماد دوباره به خودشان در انتخابات آتی را داشته باشند.بدیهی است همانطور که شرکتی ها توانستند با هماهنگی و اتحاد این تعداد نماینده را در خیلی از شهرستانهای کشور ملاقات نمایند و خواسته واحد خود را مطرح نمایند خواهند توانست در انتخابات آتی نیز بصورت هماهنگ و با وحدت نظر عمل نمایند.

_شاید به زعم این عزیزان موضوع ما شرکتی ها اهمیت چندانی نداشته و ارزش پیگیری ندارد و موضوعات مهمتری وجود دارد که باید به آنها پرداخته شود؟
آیا نمایندگان محترم سخنان امام سفرکرده امت رافراموش کرده اند که فرمود:

کارگران ما، چه طبقه دهقان و چه طبقه کارگران سایر کارخانه‏ ها و سایر جاها.. تمام برکاتی که درکشور هست مرهون وجود آنهااست ولهذا آنها مقدمند برهمه.(صحیفه امام جلد۷ص۱۷۶_۱۷۲)

_مسئولین محترم به ما شفاف بگویید ما قشر محروم کارگر شرکتی که قشری فوق العاده آسیب پذیر میباشیم از دید مجلسی که در راس امور است مقدم بر همه هستیم یا خیر؟ پراهمیت ترین موضوع کمیسیون اجتماعی چیست و کدام موضوع شمولیتی بیش از موضوع ما دارد که به ما توجهی نمیشود؟

_چطوراست که به نیروهای قرارداد مدت موقت نفت که همکاران ما هستند و صرفا بخاطر شانس آنها و بخشنامه دولت بدون هیچگونه آزمونی در سال ۹۰ از شرکتی به قرارداد مستقیم تبدیل وضعیت شدند و جمعیتشان به ۳۴ هزار نفر هم نمیرسد اینقدر توجه میشود و مکررا به کمیسیون دعوت میشوند و طرح ساماندهی آنان تنظیم،تصویب و پیگیری میگردد ولی هیچ توجهی به ما قریب ۵۰۰ هزار نفر نیروی شرکتی کل دستگاه های اجرایی و ۱۲۰ هزار نفر نیروی شرکتی ارکان ثالث وزارت نفت نمیشود؟آیا با این عملکردتان فاصله وشکاف طبقاتی و اجتماعی را در دستگاه ها روز به روز بیشتر نمیکنید؟

_ما باید به چند نماینده دیگر مراجعه کنیم تا اقدامی عملی ببینیم؟ آیا ملاقات با قریب هشتاد و پنج نفر از نمایندگان مجلس در سراسر کشور (عکس ملاقات ها موجود است)برای شنیدن صدای ما و رسیدگی و توجه به ما کافی نبوده و نیست؟

_آیا نمایندگان میدانند که ده ها بار معاندین و گروهک های بیگانه و ضد انقلاب در بهبوهه ماجرای هفت تپه و گروه ملی فولاد در خوزستان،در فضای مجازی تلگرام به ما پیام داده اند (پیام های موجود است)و ضمن اعلام آمادگی خود جهت انعکاس مطالبات ما در رسانه های پر بیننده بیگانه به قصد خرابکاری ما را تحریک به اردو کشی خیابانی نموده و تنها راه حل مشکلات و رسیدگی به مطالبات صنفی ما را تجمع معرفی نموده اند ولی هر بار اینجانبان نیروهای شرکتی وزارت نفت دست رد به سینه آنها زده و فقط قانون را سرلوحه و چارچوب پیگیری های خود دانسته ایم و فقط در این مسیر از دوسال پیش تا کنون فعالیت نموده ایم؟

_آیا سزاوار است کسانی که دو سال است فقط و فقط بصورت قانونی پیگیری و مطالبات خود را مطرح نموده اند هیچ نتیجه ای عایدشان نشود و بلکل دیده نشوند و به آنها هیچگونه توجهی نگردد؟

_آیا همین بی توجهی ها امسال و در سنوات گذشته نبود که منجر به تجمعات صنفی گردید؟مقصر ما مردم هستیم یا مسئولین بی توجه که گویا همواره عقب تر از ما مردم اند و صدای دادخواهی ما را نمیشنوند؟

_چطور است که قریب هشتاد و پنج نماینده که ما با پای خودمان در تهران و شهرستانهای مختلف به سراغشان رفته ایم صدای ما را نشنیده گرفته وحاضر به پیگیری و حل اساسی مشکل ما نمیشوند ولی یک فرد بیگانه ای که ما مراجعه ای هم به او نداشته ایم در آن سوی کره زمین میتواند به راحتی صدای ما را بشنود!؟
ما چطور باید مطرح کنیم که حرفمان شنیده شود؟بگویید تا آنگونه عمل کنیم

امام راحل در سخنرانی دهم اردیبهشت سال ۵۹ فرمودند:
کارگران از ارزشمندترین طبقه و سودمندترین گروه در جامعه‏ ها هستند. چرخ عظیم جوامع بشرى با دست تواناى کارگران در حرکت و چرخش است. حیات یک ملت، مرهون کار و کارگر است.

_آیا با اینهمه بی توجهی شما مسئولین محترم،که هم قانونگذارید و هم نظارت بر حسن اجرای قوانین را بر عهده دارید به مطالبات کارگران شرکتی علی الخصوص کارگران وزارت نفت ،چرخ عظیم صنعت و جامعه که مد نظر حضرت امام بود به خوبی خواهد چرخید؟جالب است بدانید وزارت نفت بجای پیشرفت دادن و ارتقای شغلی ما اخیرا پیمانهای تامین نیروی انسانی را حجمی نیز نموده و هیچگونه نظارتی نیز بر این موضوع علیرغم تذکرات مکرر ما صورت نپذیرفته است! جای سوال دارد که آیا در کل دنیا یک نیروی تحصیلکرده، با سابقه و با تجربه را بعد از سالیان سال خدمت، به لحاظ سازمانی ارتقاء میدهند و قراردادی یا رسمی نموده و به او ارج، بهاء و مسئولیت بیشتری میدهند یا اینکه وضعیت او را بدتر و او را حجمی مینمایند و به جای پیشرفت، پسرفت می دهند؟

پرسنل شرکتی هیچ امیدی به آینده با این قبیل تصمیمات ندارند و قطعا با این نحوه مدیریت و ترسیم آینده شغلی تاریک و فراهم شدن موجبات نا امیدی بین کارکنان شرکتی که بیش از ۸۰ درصد شاغلین در شرکت های تابعه وزارت نفت را تشکیل میدهند و عملا چرخ صنعت به دست توانمند آنها میچرخد، صنعت نفت چوب این بی تدبیری ها را در آینده خواهد خورد چرا که هیچ انگیزه و روحیه ای در نیرو ها برای بروز خلاقیت ها، نوآوری و تلاش مضاعف جهت بهبود وضعیت صنعت وجود ندارد.این سبک نوین مدیریتی مسئولین عزیز تنها مزیتش سرازیر نمودن کارگرانی سرخورده،عصبی،بی انگیزه و ناامید به جامعه خواهد بود که قطعه اثری بشدت منفی بر جامعه بجا گذاشته و خواهد گذاشت.

فراموش نکنید که حضرت امام در سخنرانی دیگری عنوان فرمودند:
ما نباید کاری کنیم که وقتی یک‌کارگری دستش میخواهد بکار برود دستش بلرزد…ما باید امید ایجاد کنیم…

_آیا وقتی دو نفر همکار در یک اتاق در مشاغل هم ردیف و هم تراز فعالیت میکنند و عینا یک کار را نیز انجام میدهند،ولی یکی از آنها که رسمی یا قرارداد مستقیم است به چشم یک شهروند درجه چندم به دیگری که شرکتی است نگاه میکند، دیگر امیدی برای ما باقی میماند که دستمان در کار نلرزد؟این چه سبک مدیریت است که پیشرفت در آن بر اساس شایستگی نبوده و فقط باید شرکتی نباشی تا پیشرفت کنی؟چرا با تبدیل وضعیت مابه قرارداد مستقیم ما را به پیشرفت سازمانی بر اساس شایستگی هایی که داریم امیدوار نمیکنید؟

_چه دلیلی دارد نیرویی که در حال انجام فعالیتی مستمر در دستگاه اجرایی میباشد و به سی سال خدمت او در سازمان متبوعه اش نیاز است مستقیما با خود او قرارداد منعقد نگردد و با واسطه به او حقوقش را بپردازند؟

_مگر مقام معظم رهبری(مدظله العالی) نفرمودند در شرایط کنونی هزینه های غیر ضروری را حذف نمایید؟چرا شرکت های تامین نیروی انسانی که هیچ نقشی جز واسطه گری و دلالی ایفا نمیکنند را با تصویب طرح صدر الاشاره حذف نمینمایید؟

_این طرح چه بار مالی ای برای دولت دارد که تا کنون تصویب نگردیده است؟

_ما میگوییم مبالغی را که به پیمانکار میدهید تا او به ما بپردازد را مستقیما به خودمان بپردازید، کجای این موضوع بار مالی برای دولت دارد؟به این ترتیب هزینه های جاری دولت نه تنها بیشتر نمیگردد بلکه کمتر شده وحقوق ما بدلیل حذف واسطه و دریافت مستقیم از سازمان متبوعه خود، افزایش نیز می یابد.

نمایندگان محترم ما بدعتی ایجاد نکرده ایم فقط خواهان جاری شدن عدالت هستیم.همانطور که همکارانمان طی تصویب نامه شماره ۲۱۳۴۷۱/ت ۴۷۶۴۳ ه مورخ ۹۰/۱۱/۰۱ هیئت وزیران و بخشنامه شماره ۲۰۰/ ۲۸۲۹۸ مورخ ۹۰/۱۱/۰۹ معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی ریاست جمهوری به کلیه دستگاه های اجرایی کشور،از نیروی شرکتی به قرارداد مستقیم تبدیل وضعیت شدند، شما نیز با استناد به قوانین موجود که طبق آنها چنین بخشنامه ای صادر و اجرا گردید،طرح مربوط به ما را تصویب نموده تا هر دولتی در مورد ما رفتار سلیقه ای ننموده و ما شرکتی ها نیز مثل همکارانمان که در گذشته قراردادی گردیدند تبدیل وضعیت گردیم تا ضمن داشتن امنیت شغلی،با امید به آینده، ارتقاء سازمانی وپیشرفت کاری برای سازمان موثر و‌کارامد تر باشیم.نه اینکه مسئولین محترم حتی وقت ملاقات با خودشان را به ما ندهند و ما در سازمان شهروند درجه چندم باشیم.

و من الله التوفیق

خدا را بر آن بنده بخشایش است
که خلق از وجودش در آسایش است یکصد و بیست هزار نفر نیروی شرکتی وزارت نفت

انتهای پیام/ی