به بهانه یادبود علی شریعتی/بقلم دکتر علی کامرانی

ریواس جنوب؛دکتر علی کامرانی/
درطول تاریخ بشر و خاصه تاریخ اسلام وتشیع و به طور ویژه در دوران معاصر،دوگروه که به ظاهر مخالف هم بوده اند و همواره نسبت به آداب ورسوم جوامع و بعدها ادیان در تقابل با هم قرار داشتند.ولی اگرچه همچون ۲لبه قیچی خلاف هم حرکت می نمودند اما درحقیقت یک کار را انجام می دادند.
کمی در مورد دوران معاصر اگر صحبت شود شایدمطلب روشن تر نماید.
در رویارویی با مدرنیته وغرب (به معنای جغرافیای فکری)عده ای دچار تححر و جمود گردیده و با شعار دفاع ازسنتها و ارزشها و”دین”واینکه دین خود چون کامل است پس پاسخگوی همه نیازها و سوءالات است دربرابر مدرنیته ومظاهر تمدن جدیدغرب موضع گرفته وبراین باور بوده اند وهستندکه به غرب وهرآنچه که بااوست باید”نه”گفت،و بامتهم کردن کسانی که خواهان تعامل بادنیای متمدن غرب واندیشه مترقیانه ومبتنی بردانش مدرن اندیشمندان غرب بوده اند به غربزدگی وخودباختگی وحتی انگ های ضد دین وبعضا”ارتداد” متوسل شده اند؛ازهرگونه تعامل باتمدن واندیشه های جهان غرب وبهره گیری ازمحاسن وفوایدتمدن غرب خود وحامعه رامحروم نمودند.
ازدیگر سوگروهی نیز در برابر آنان راه افراط رادرپیش گرفته بوده اندو میگفتنددین وفرهنگ ما قادر به پاسخگویی به سوءالات جدید ورفع نیازهای امروز و فردایمان نیست و از فرق سرتا ناخن پا بایدفرنگی شد وراه پیشرفت رادرکنارزدن همه سنن وحتی دین ومذهب دانسته ومیدانندومخالفین خودرامتحجر و واپس گرا ودهاتی میدانسته ومیدانند.ونزاع تاریخ معاصربین دینداران وسنت گرایانی که بعلت نداشتن فهم عمیق ازدین ونفهمیدن دین واقتضاءات زمانه قراءت متحجرانه وتک بعدی خویش را از دین یگانه قرائت درست وحق تلقی نموده.
از یک سوهمانندهمانهای که حاضربودندگلویشان راپاره کننداما ازبلندگو بعنوان یکی ازمظاهر تمدن غرب استفاده ننمایند ومصدایق دیگری چون حمام وخرینه و…….ودرمباحث اندیشه سیاسی-اجتماعی نیزدموکراسی ومردمسالاری را برنتافته ومخالف شریعت دانستنه وهنوزهم میدانند( رجوع شود به کتاب بحران مشروطیت درایران ) وازدیگرسو روشنفکران لیبرال وحقیقتا غرب زده ای چون سیدحسن تقی زاده(یکی از ت های که دکترشریعتی از او تنفرداشت)که بازچون فهم درستی از دین اسلام ومذهب مترقی تشیع وفقه پویای آن به مدد اجتهاد(موتورمتحرکه فقه شیعه)نداشت وهم طایفه ای های امروزش ندارند؛یکسره به دین لگدکشیده و……اماروشنفکران دینداری چون دکترشریعتی ومرحوم مطهری ودرکمی عقب تر سیدجمال اسدابادی ومیرزای ناءیتی براین باوربوده وهستندکه میتوان درعین حفظ دین وسنتها ازمظاهرتمدن غدب ومحصولات فکری وصنعتی مدرنیته نیز بهره برد ومعتقدندکه اسلام ومکتب تشیع باعلم جدید و مدرنیته ومردمسالاری نه تنها درتضاد و تناقص نبوده ونیست ،بلکه درذات آن علم گرایی،نوگرایی ومردمسالاری وروشنفکری وجوددارد.
دکترشریعتی بعنوان روشنفکری دیندار با دوگروه دینداران متحجر و روشنفکرنمایان ضدمذهب وغیرمذهبی هیج سنخیتی ندارد.وامروزجامعه مانیازمند روشنفکران متعهد ودینداریست که بتوانند باپشتوانه سنن وفرهنگ غنی وبهره گیری از علم وتکنولوژی به توسعه وپیشرفت ایران اسلامی کمک کنیم