یادداشت/ تحلیلی بر انتخابات آتی ریاست جمهوری،و دوقطبی اقای روحانی ورئیسی/ بقلم بیژن آزادوار

بیژن ازادوار/ ریواس جنوب؛گرچه مدعی دفاع از عملکرداقای روحانی وهمچنین حمایت از ایشان نیستم،ولی مادام به دنبال ثُبات در حقانیت وواقعیت هایی بوده ام که اکنون درسپهرِ سیاسی واجتماعی کشورما قدری گم شده؛لازم دانستم درخصوص طیفِ اصولگرا که سالهاست دچار وهن ،پریشانی افکاروعملگرایی شده اند،وازدرون همین سردرگمی معجزه ی هزاره ی سومی همچون اقای احمدی نژادبیرون زده،به اختصار چند خطی در وصف این دوقطبِی پیش امده وبالاخص حضوراقای رئیسی درانتخابات ریاست جمهوری پیش رو بپردازم؛

عالی جنابان واصولگرایانی که خودراتئوریسین وایده پردازهایی بعضا قهار می دانندوبعضا هم نظاره می کنیم که به دنبال انتقال معلومات انچنانی واینچنینی خودهستند،این روزها خواب هایی در سر می پرورانندکه نه تنها به حقیقت نخواهدپیوست بلکه می توان از قبل ان را رویایی بس اسفناک دانست وچه بسا همین خواب ها موجبات اضمحلال هر چه سریعتر وبیشتر این جناح را فراهم کند؛

این روزها حزبی تازه تاسیس به نامِ جمنا یا همان جبهه ی مردمی نیروی های انقلابی قصدرا بر ان نهاده که اصولگرایان را دریک راستا ومقابل دولت یازدهم درانتخابات پیشِ رو به نظم دراورد که پیش قراول وطلایه دار این افراد ،از بخت کجشان فردی درامده که نه سبقه ی اجرایی دارد ونه سبقه ی مدیریتی و نه کاریزمای سیاسی ،یعنی درحالی که اهتمام ورزیدند به استثنای اقای احمدی نژادوهمراهانش ،دراین چنددستگی و وِلوِلهِ یک دست شوند،نادانسته خود را به قعرِچاه شکستی می اندازند که این یک دست شدن را بس برایشان گران و،اسف بارتر از انتخابات مجلس در سال ۹۴ می کند؛
گویی ان همه دبدبه وکبکبه در انتخابات مجلس را با ان نظارت استصوابی وان همه عدم احراز صلاحیت برای جناح اصلاحطلب ،فراموش کرده اند که چگونه به ان شِکل در نهایت موجب شکست سنگین اصولگرایان در تهران ،دیگرکلان شهرها وسایرشهرستان ها ختم شد؛

اشفتگی وسراسیمگی به حدی در اردوگاه اصولگرایان موج می زندکه تا نزدیک به چهل روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری تازه از،بین پانزده نفر چهره ی سرشناس اصولگرا تن به اجماع وانتخاب گزینه ای همچون اقای رئیسی داده اند که لزومی برای معرفی ایشان نیست چراکه اقدامات ایشان وهمسنگرانشان در استان مشهد بیش از هرگفته ای مُبَیِنِ عملکرد ومدیریت ایشان می باشد وپر واضح می باشدکه بااین تفاسیر ،طیف اصولگرا به غیر ازتقلیل وکاهش تعداد ارای اقای روحانی هدفی خود درسر نمی پرورانند ومی توان از جمله دلایل حضورایشان را ،داغ کردن تنور انتخابات دانست،که البت باید زیب کرد این موضوع مهم را که همیشه در مناقشات ومشاجره ها وقتی کسی خوب می زند باید یکی هم باشدکه حتی اگر صوری هم فرض کنیم خوب کتک بخورد که فکرکنم اصولگرایان این راهم فهمیدندکه دراین میان بهترین شخص برای کتک خوردن اقای رئیسی می باشدوگرچه این تصور را دارندکه تعداد ارایِ اقای روحانی را برای مهارکردن او در دور دوم ریاست جمهوری کاهش دهند اما زهی خیال باطل ،چراکه خوب مشخص است باامدن اقای رئیسی واین بسیج شدن نیروهای اصولگرا ،حتی ارای شناور واصلاح طلبانی که ازدست اقای روحانی ناراحت واندوهگین هستند،پای صندوق های رای برای شکست دادن اصولگرایان بسیج می شوندوچه بسا تعداد ارای ماخوذه دراین دوره برای اقای روحانی بیشتر از تعداد ارایی باشدکه در دوراول ریاست جمهوری برای ایشان وارد صندوق شد؛

بنده حلولی در این تجمیع وهم راستا شدن اصولگرایان مشاهده نمی کنم که برایشان مبارکا در بر داشته باشد؛

ای کاش کسی از گرد راه می رسیدوبه طیف پایداری واصولگرا می فهمانید که ان پراکندگی وتشتت در جناحشان که دراخربه شکست ختم شد ،بسی پذیرفته تر ومعقولانه تر از این تجمیع ویکدست شدن وباز شکست می باشدچراکه این بار بهانه ای برای شانه خالی کردن از زیربار این شکست نمی ماندوعیار واقعی خودرا نشان می دهند وچه بسا امثال اقای قالیباف حضورشان پررنگتر از اقای رئیسی باشد،ودراین میان می توان حتی به هوش اقای قالیباف اشاره داشت که خودرا نسوزاندودانست که حضوراو به منزله ی خودسوزی می باشدو میدان کارزار را خالی کردتا همچنان چشم امیدی به کسب کرسی ریاست جمهوری در سالهای اتی وانتخابات اینده داشته باشد ؛

برخی از رجال سیاسی ،جوانان ،مهندسین ،متخصصین ،قشرتحصیل کرده ،فرهنگی ها وحتی اساتید بالاخص جامعه ی کارگری این روزها از انسداد،رکود وبیکاری هرچه بیشتر وهمچنین عدم رشدوترقی صحبت می کنند که البت مطمئنا به حق سخن می گویندکه بنده ی حقیر هم از همین طیف وناراحت از وضع موجودمی باشم؛
معهذا باوجود این احوالات لازممی دانم عرض کنم که هر اندازه پول می دهیم به همان میزان اش می خوریم وهرچه خودمان کاشتیم درحال دروکردن هستیم؛
ما هم به همین میزان واندازه که ناراحت هستیم درنابودی فرصت ها وظرفیت ها سهیم هستیم؛

متاسفانه در کشور ما احاد ملت ،شبانه روز درتمام حوزه ها ،وحتی کاره

ای روزمره ودیگرارتباطات اجتماعی خوگرفته اند به انتخابی مابین بد و بدتر؛
که این مدل انتخاب سالهاست درحوزه ی سیاست هم رخنه ورسوخ کرده که اگرقرار برانتخاب باشد مطمئنا باچنین نظارت ها ،مضیقه وشفقت هایی که ملت پیش رو دارد سعی برانتخاب همانی می کند که بد را رقم می زند نه بدتر؛

گرچه یک بار کشور ما فردی با هیبت ترامپ وعملکردی همچون چنگیزمغول ومعلوم الحالی را به عینهِ دیده اما ماهمچنان امیدوارهستیم از دلِ این شهر هرت وهپروتی که سالهاست دران دست پا می زنیم فردی چون بابک بیرون اید؛
وادی وعرصه ی سیاست وهمچنین مدیریت درکشورما همچون نوزادی می ماند که تا می خواهد رشدکند،فردی از دور می رسدوبه جای تسکین وتقدیم کردن ارامش برای تسریع در رشد ،مشت ولگدی نثار این نوزادمی کند واز قبل توسری خور بودن نوزادرا بر هرگونه رهنمون ورهنمودی ترجیح می دهد؛

همچنان که این مواردرا درنظرداریم باید بدانیم که هراتفاق وپدیده ای در عصر موجوددورازانتظارنیست ،وباید به هوش وبیدارباشیم ؛

باشدکه اگاهانه انتخاب کنیم؛