گزارش ریواس جنوب از جلسه کارگره تسهیل و رفع موانع تولید در کهگیلویه و بویراحمد حل مشکل کارخانه سیمان مارگون روی کاغذ/ تشر استاندار به مدیران

مدیران استانی زیادی از کهگیلویه و بویراحمد و در راس آنها استاندار، امروز هزینه سفر به مارگون را متحمل شدند تا آن گونه که خود استاندار گفته برای یک حلقه چاه مربوط به کارخانه سیمان مارگون تصمیم‌گیری کنند. سفری که در آن احمدی حرف‌های مهمی هم زد که البته می توانست در همین یاسوج نیز آنها را بزند.

به گزارش ریواس جنوب؛ علی محمد احمدی در جلسه کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید که به منظور حل مشکلات کارخانه سیمان در مارگون برگزار شد، خطاب به مدیران گفت که باید نگاهمان به این مملکت باشد و این چاهی که موضوع بحث برای حل مشکل آب کارخانه است هم متعلق به همین مملکت است و باید دست سرمایه‌گذاری را که از آن طرف دنیا برای اشتغال فرزندان این منطقه محروم آمده است، بوسید و به او کمک کرد.

وی تلنگری هم به خود و مدیرانش زد به این مضمون که در مقابل مردمی که با درخواست و آرزو اینجا جمع شدند شیشه‌ ی خودروهایمان را بالا کشیدیم و بی اعتنا از آنها گذشتیم.

او البته در طعنه ای که شاید همه مسئولین از بالا تا پایین را شامل می‌شد، گفت ۴۰ سال است که دور خودمان می گردیم و هیچ کاری انجام نمی دهیم.

وقتی حرف های مدیر شرکت شهرکهای صنعتی نتوانست استاندار را قانع کند

سهراب بنام توضیحاتی راجع به موضوع آب کارخانه سیمان ارائه کرد و گفت شرکت شهرکهای صنعتی حمایت‌های لازم را از این کارخانه تاکنون داشته و دارد. او در همین باره معتقد بود که مطابق قانون شرکت نمی تواند برای واحدهای خارج از شرکت خدماتی ارائه دهد اما با این حال با رایزنی‌های انجام گرفته و در سفر وزیر صنعت به استان مجوز تامین آب کارخانه به صورت موقت و برای شش ماه اخذ شد؛ صحبتی که واکنش استاندار را در پی داشت تا بگوید آقای بنام وزیر وزیر نکن و مدیر باید با اختیار تام به جلسات بیاید.

مدیر شرکت شهرک های صنعتی استان هم در دفاع از مجموعه تحت نظارت خود گفت در حالی که این شرکت تنها مجاز است واحدهای صنعتی مستقر در شهرکهای صنعتی را تحت پوشش خدمات خود قرار دهد اما بنا به نگاه توسعه‌ای و در حالی که در اولویت کارهای شرکت نبود به خاطر کمک به راه اندازی کارخانه سیمان با هزینه گزاف نسبت به انتقال آب به شهرک صنعتی مارگون اقدام شد و درباره مساعدت به سرمایه گذار نیز با وجود پیگیری های مکرر مجوز  تامین آب  موقت برای ۶ ماه از وزارتخانه اخذ شده است.

وی در ادامه مسئله اصلی را در این بخش تامین آب پایدار کارخانه عنوان کرد و بر این اعتقاد است که حمایت شرکت شهرکهای صنعتی با توجه به محدودیت های قانونی و اینکه از محل منابع داخلی هزینه کرده است تا حدی ممکن است و باید فکر اساسی در این‌باره اعمال شود.

مدیران دیگری نیز از عتاب استاندار در امان نماندند!

احمدی به داریوش دیودیده هم گفت که برای ۱۵۰ متر انتقال آب به کارخانه قشون کشی کرده و این همه مدیر را اینجا جمع کرده است. استاندار به رییس سازمان صنعت و معدن استان با عصبانیت گفت هر کسی نداند فکر می کند زلزله ۴۰ ریشتری آمده و اینها برای حل بحران جمع شده اند.

احمدی در ادامه بحث تشری هم به خوانپایه زد و با قاطعیت بیان کرد که گویی از جلسات بیخبر است. وی به مدیر حمل و نقل گفت اگر نمی تواند دستورالعمل ها را به او بدهد تا مشکل حمل و نقلی کارخانه را حل کند.

بحث راه که مطرح شد علیمردانی گفت که این راه فرعی است و ضوابط خاص خود را دارد. سپس استاندار پرسید چند کیلومتر است؟ یکی می گفت ۱۰ و دیگری میگفت ۱۲ و تا ۲۰ کیلومتر هم عنوان شد اما علیمردانی راه چاره ای نداشت جز آنکه بگوید من اطلاعاتم کامل نیست و شانس آورد که این بیانش در همهمه جلسه گم شد.

مسئله ای که از دید استاندار پنهان ماند!

یکی از معضلات اساسی در بحث رونق تولید استان عدم پیش‌بینی و عدم جامع نگریست!

یک پروژه بسیار بزرگ در یک استان محروم طراحی می‌شود اما برای تأمین آب آن اندیشه نمی‌شود؛  نکته که از دید استاندار پنهان ماند و به جای اینکه از سازمان متولی این طرح بزرگ یعنی صنعت و معدن بپرسد که چرا در این طرح ۲۸۰ میلیارد تومانی تامین آب پایدار دیده نشده است و در این فاصله برای رفع این موضوع چه کار کرده است، سوالات خود را از شرکت شهرکهای صنعتی پرسیده است که با وجود اینکه طبق قانون وظیفه ای در قبال این موضوع ندارد اما بیشترین کمک را هم کرده است!

دستاورد جلسه

به هر حال روی کاغذ مشکل کارخانه سیمان حل شد از جمله اینکه شرکت شهرکهای صنعتی ۶ ماه تامین آب و برق را باید تا دوازده ماه ادامه بدهد و قیمت تمام شده آب را نیز پایین‌تر بیاورد، اتاق بازرگانی در گمرک بوشهر مکانی برای دپوی محصولات دست و پا کند، از محل اعتبارات عمرانی استانی، اداره راه مشکل اتصال کارخانه به راه اصلی را مرتفع کند و اداره حمل و نقل و پایانه ها نیز برای حمل و نقل این کارخانه و مشکل پایانه ای آن فکری اساسی کند. باید دید در ادامه و در عمل کارخانه سیمان در کدام مسیر قرار خواهد گرفت؛ رونق یا رکود؟