پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/

برخی از مدیران مأموریت کاری را تعمیم گسترده‌تری اعم از اداری و شخصی می دهند و تفکیکی بین کار اداری و کار شخصی قائل نیستند. به عنوان مثال آنها یکی از رسومات شبه واجب در استان خودمان، کهگیلویه و بویراحمد، یعنی فاتحه خوانی را هم در دایره مأموریت کاری خود قرار می‌دهند.

اشاره یکی از کارمندان در یکی از ادارات استان به همین موضوع، بهانه تلخند این هفته ریواس جنوب شده است؛

این مدیرانِ کم تعداد معمولاً وقتی مراسم فاتحه خوانی واجبی در خارج از شهر مرکز استان برایشان به وجود می آید، به تناسب محل فاتحه، ماموریتی تنظیم می کنند؛ ماشین اداری، راننده تحت الاختیار، وعده های غذایی متنوع، با کار بودن اما روی کار نبودن، فراغت بال و آسودگی خاطر، حفظ مرخصی استحقاقی خود برای فروش آنها به سازمان در آینده و مهمتر از همه حق المأموریت دلچسب! وسوسه برانگیز است، نیست؟

و مگر کسی می پرسد ماموریت برای چه؟ چرا و چگونه؟ دستاورد شما از این مأموریت و این همه هزینه ایجاد شده برای سازمان؟ و…

حالا گیریم کسی پیدا شود و دلی برای بیت المال بسوزاند و بپرسد، پاسخ واضح است؛ «سرکشی از واحدهای تابعه». حالا اگر کمی کاربلد باشد و اصطلاحاً «زبان باز» دو تا سلمبه قلمبه هم تنگش می گذارد؛ «جهت بررسی حضوری مسائل و مشکلات واحد ها در ارائه ی خدمات بهتر به مردم». البته اگر بو ببرد که کسی یا کسانی فهمیدند که چه شده است و فاتحه خوانی هم در کار بود، اضافه می کند؛ «به نمایندگی از سازمان، سر راه هم در یک مراسم اجتماعی شرکت کردیم تا به نوعی برای سازمان ارزش آفرینی هم کرده باشیم». طوری که پرسنده از خود خجالت می کشد که چرا اینهمه را خودش از قبل ندانسته است.

(حالا خوب که به این پاسخ ها نگاه می کنم با خود می گویم چرا اینها را خودم از قبل نفهمیدم?)

اما ماموریت فاتحه خوانی با فاتحه خوانی مأموریتی چه توفیری دارد؟

اگر مدیر این تلخند، صرفاً فقط برای فاتحه خوانی به مأموریت برود، می شود مأموریتِ فاتحه خوانی، ولی در حکم می نویسند همان ماموریت کاری! (در این حالت معمولاً مدیر و یکی از هم پیاله هایش به ماموریت می روند و  راننده با خود نمی برند)، اما اگر با وجود اینکه نیت اصلی فاتحه خوانی بوده با این حال انجام یک فعل اداری هم در کنار آن صورت بگیرد، می شود فاتحه خوانیِ مأموریتی! البته اینجا هم در حکم می نویسند همان ماموریت کاری!

در این ماجرا عمق فاجعه زمانی بیشتر می شود که یکی از ارکان نظارتی سازمان هم با این فعلِ آقای مدیر هماهنگ باشد…

پردازش ریواس جنوب به این تلخند در جهت ایجاد تلنگر به مدیرانیست که کار اداری و شخصی را از هم تفکیک نمی کنند و با هزینه های سازمان به استقبال هر دو می روند.