پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/

دکتر علی بهادر- سرپرست دانشگاه علوم پزشکی شیراز

 نبرد سرد اما سنگینِ (!) مخالفان و موافقان بر سر تغییر رئیس سابق دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دست کم ۴ سال به درازا کشید ولی سرانجام «محمدهادی ایمانیه» که با وجود برخی تغییرات نسبی در رویکردهای چهار ساله‌ی سوم ریاست خود، خاستگاه اصولگرایی داشت، جای خود را به «علی بهادر»ِ اصلاح‌طلب داد.

در همین حال بسیاری گمان می‌کردند که احتمالاً خیلی سریع سیاست‌ها و البته عزل و نصب‌ها در این دانشگاه، به میل حامیان رئیس جدید تغییر جهت می‌دهد.

اما به‌نظر می‌رسد سرعتِ گردش به چپ رئیس جدید چندان به کام حامیان وی خوش نیامده است؛ حتی برخی زودتر از آن‌چه تصور می‌رفت آرام آرام به سمت مواضع منتقدانه نیز گرایش پیدا کرده‌اند.

نگرانی این گروه، با اولین حکم رئیس دانشگاه علوم پزشکی شکل گرفت؛ حکم ابقای «سید جلیل معصومی» در مقام معاونت توسعه مدیریت و منابع دانشگاه که به بدبینی برخی از حامیان نه‌چندان صبور بهادر منجر شد؛ معاونی که از نزدیکان ایمانیه در دوره قبل محسوب می‌شد و حتی برخی او را از حامیان اصلی جریان اصولگرایان در این دانشگاه معرفی می‌دانند.

منتقدان این حکم می‌گویند رئیس جدید دانشگاه علوم پزشکی، در اولین تصمیم خود گویا همان راه ۱۲ ساله‌ی سابق را می‌رود و بیم آن دارند که تغییر پر حرف و حدیث ریاست دانشگاه علوم پزشکی شیراز، از روی کاغذ خارج نشده باشد و این در، همچنان بر همان پاشنه بچرخد.

آنها که زمینه‌ی ریاست بهادر را در رویه‌ای سخت و پرهزینه با ایمانیه و حامیان صاحب قدرت او پرداخته‌اند، با اولین حکم رئیس جدید غافلگیر شدند و احتمالاً حاضر نیستند برای تغییرات جدی در دانشگاه صبوری زیادی به خرج دهند.

البته در همین حال برخی نیز این حکم بهادر را، نه دهن‌کنجی به حامیان خود، بلکه موقتی و با هدف زمینه‌سازی و گرفتن فرصت برای اجرای سیاست‌های جدید خود، تعبیر می‌کنند.

در هرحال اگرچه قضاوت درباره اولین تصمیم رئیس جدید دانشگاه علوم پزشکی شیراز بسیار زود است و شاید حتی ورود زودهنگام به این موضوعات چندان معقولانه به نظر نرسد اما تردیدی هم نیست که اگر این حکم نشانی از راه پیش‌روی رئیس جدید باشد، آنگاه باید شاهد ادامه حواشی دامنه‌دار در این دانشگاه باشیم. چرا که تداوم سیاست‌های گذشته مطلوبِ اصلاح‌طلبان و حامیان دولت در استان فارس نیست و آنها نمی‌خواهند تغییری را که برای آن تلاش زیادی کرده‌اند، به این آسانی بی‌نتیجه بماند.

به زبانی دیگر، شاید این سازهای ناکوک زودهنگام در آغاز راه، از سر نگرانی بابت ادامه راه است.

انتهای پیام/ سجاد بنام