یادداشتی به بهانه‌ی روز معلم؛ راه توسعه کشور از کتابخانه ها و مدارس می گذرد نه از خیابانها!

یادداشت/
یکی از مهمترین عوامل پیشرفت اقتصادی جوامع؛ توجه به نظام آموزشی و فراهم آوردن نیروی کار کارآمد می باشد. توجه به نظام آموزشی اینقد حائز اهمیت است که از سال ۱۹۹۰ در گزارشهای توسعه سازمان ملل؛ نرخ سودآموزی بزرگسالان و میزان ثبت نام در مدارس به عنوان دومین عامل تعیین کننده در شاخص توسعه انسانی( human development index) مطرح شده است.

بی جهت نیست که آلفرد مارشال اقتصاددان برجسته می گوید پرورش نیروی انسانی ماهر؛ با ارزشترین نوع سرمایه گذاری است. بدیهی است چنانچه نظام آموزشی کشوری به ورطه‌ی نابودی کشیده شود؛ اضمحلال فرآیند توسعه در آن کشور قطعی است. یکی از مهمترین آسیب های نظام آموزشی ما؛ افت سری وار کیفیت آموزش نسبت به سالهای قبل می باشد. موضوعی که به صورت شهودی کمتر به آن پرداخته شده است.

بدون تردید از مهمترین دلایل افت کیفیت آموزش می توان به وضعیت معیشتی فرهنگیان؛ قشر زحمت کش و فرهیخته اشاره کرد. برای لحظه ای تصور کنید که پزشکی که بر بالین بیمار حاضر شده تا عمل جراحی انجام دهد؛ تمام ذهن و فکر او متوجه عوامل محیط خارج من جمله معیشت و مسائل دیگر است بدیهی است که نتیجه کار قطعا تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

در طول سالیان اخیر هیچ نکته امیدوار کننده ای از جانب مسئولان جهت بهبود وضعیت معیشتی این قشر دلسوز به گوش نرسیده است چرا که در کشور ما غالبا به غلط آموزش را مصرف می دانند؛ نه سرمایه گذاری! نگاه بسیار خطرناکی که آینده کشور را به قهقرا خواهد برد. اگر نخبگان ما و قشر فرهیخته عمیقا اعتقاد دارند که راه توسعه کشور از کتابخانه ها و مدارس می گذرد و نه از خیابانها؛ و به پاس قدردانی از ۱۲ سال خدمت صادقانه معلمان؛ هرکدام فقط ۱۲ روز جهت رفع مشکلات این قشر فرهیخته تلاش کنند بدیهی است اتفاقات بسیار بزرگی خواهد افتاد‌.
“هیچ وقت به تاریکی لعنت نفرستید؛ به فکر روشن کردن یک شمع باشید”
اسداله الوندی( دانشجوی دکتری اقتصاد)