یک منتقد ادبی: زنان در ادبیات مردانه ایران گم شده‌اند

یک نویسنده، پژوهشگر و منتقد ادبی با بیان اینکه به نظر می‌رسد زنان در ادبیات مردانه ایران گم شده‌اند، تاکید کرد که حتی پرداختن به زن در ادبیات شعر و داستان ایران توسط مردان انجام شده است نه زنان.

به گزارش ریواس جنوب به نقل از ایسنا منطقه فارس، دکتر محمدرضا خالصی عصر شنبه ۲۹ تیرماه در مراسم رونمایی از کتاب‌های رویا رحمانی، به نقد اشعار این شاعر معاصر پرداخت.

وی گفت: زن گوئی قدمت و سابقه طولانی در جهان دارد ولی این بیشتر مردها هستند که به زنان پرداخته‌ و گاه علاوه بر معاشقه و مدح زن، آنان را مورد نکوهش و تحقیر نیز قرار داده‌اند.

خالصی با بیان اینکه متاسفانه زنان در ادبیات مردانه ما گم شدند، خاطرنشان کرد: این البته علل اجتماعی بسیاری دارد، شاید بجز ادبیات عرفانی ما، آنهم مخصوصا در اندیشه ابن عربی که به زن به شکل ویژه پرداخته و جایگاه او را والا و بالا ترسیم کرده، در بقیه بخش‌های ادبی ایران، چندان به زن پرداخته نشده است.

این استاد دانشگاه ادامه داد: زنان ما پنهان نگاه داشته می‌شدند، حتی در همین دوره متاخر نیز چه در ادبیات فارسی چه در ادبیات عربی می بینیم که زنانی چون پروین اعتصامی که شاعره بزرگی هم هست سعی می کند زنانگی و حس زن بودن خود را به شکلی پنهان کند تا جائی که حتی کتاب تهمت شاعری آقای فضل الله گرگانی بر همین موضوع شکل می یابد؛ عشق و زنانگی در شعر پروین کم رنگ است، حتی شاعر نوگرای عرب خانم نازک الملائکه که به حق نیمای شعر عرب محسوب می‌شود نیز نسبتا حالتی چنین دارد.

این نویسنده و منتقد ادبی با اشاره به شکل گرفتن جنبش فمنیستی از سال ۱۹۶۰ شکل گرفت و با بیانیه ۳۰۰ صفحه‌ای مری ولستون کراف آغاز شد، گفت: این جنبش به ادبیات زنانه رقم و شکلی دیگر زد، سیمون دو بووار، ویرجینیا وولف و جولیا کریستوا این مقوله را پیش بردند و البته یک مرد ستیزی جدی را هم می توان در این فمینیسم به راحتی دید.

خالصی با بیان اینکه الیان شوالتر به اندیشه ‌ های نویسندگان زن می پردازد، گفت: او در کتاب A literature of their به رمان نویسی زنان می‌پردازد و  Female Aesthetice را مطرح می‌کند؛ وی در این مقوله به چهار وجه بیولوژیکی، زبان شناسی، روانشناسی و فرهنگی زنان توجه دارد.

این استاد دانشگاه با اشاره به بخش‌هایی از اشعار سلویا پلات و غاده السمان و فروغ فرخزاد، این اشعار را بر مبنای روش شوالتر نقد کرد و پس از آن به نقد اشعار رویا رحمانی بر اساس پروسه شوالتر پرداخت و اشعار او را در چهار آیتم بیولوژیکی ، زبان شناسی ، روانشناسی و فرهنگی مورد واکاوی قرار داد.

انتهای پیام/ سحرفکورپور