به قلم رحیم بنام سؤالی که عاشورا مقابل اذهان قرار می‌دهد/ “ماندن در ذلت یا رفتن با عزت”

ریواس/ رحیم بنام

ظهر عاشوراست؛ بیان این عبارت حس عجیبی به آدم القاء می‌کند؛ یعنی دیگر دارد تمام می‌شود!

یعنی داریم به نقطه‌ای می‌رسیم که علی الظاهر عاشورائیان در آن با زندگی وداع کرده‌اند.

علم عزای عاشورائیان در کوی و برزن، کوچه و خیابان برپاست. مردم سیاه‌پوش و در دسته‌های مختلف اما منسجم در گروه‌هایی اعم از کودک تا پیر بر سر و سینه می‌زنند.

با خود گفته‌ام جامعه‌ای که این عشق در لایه‌ لایه‌ی اجتماعی‌اش رخنه کرده است هرگز نمی‌میرد!

کدام عشق؟ عشق به حسین.

کدام حسین؟ «همو» که گفت برای اصلاح امت جدم رسول‌‌الله(ص) واحیای ارزشها قیام کرده‌ام و نتوانستم سکوت کنم!

«همو» که گفت زندگی زیر چتر زمامدار ظالم ننگ است و خروج از آن به بالاترین بها یعنی “شهادت” افتخار!

«همو» که گفت برخی تحریف می‌کنند و به اسم دین بر سر دین می‌زنند و بر زندگی مردم مستولی شده‌اند یعنی «بدعت»!

مداحانی با سوز دل می‌خوانند و می‌نالند. اما هر چه شنیدیم از اینهایی که گفتم نبود !

از لب تشنه می‌گویند، از تن خسته و زخمی، از غربت و مظلومیت، از کمی یاران در مقابل انبوه دشمن، از تیر و گلو، از ضجه و ناله‌ در خیمه‌گاه و اما انحراف‌زا و تاسف‌بارتر اینکه از ناله‌های امام حسین(ع) در مقابل دشمن که فرزندان مرا نکشید!

چند ابهام بزرگ در ذهنی کوچک

در بیان این ظاهرنماها، گو اینکه امام حسین(ع) غافلگیر شد و در صحرای کربلا دنبال راه گریز می‌گشت!

اینجا بود که به ابهام چندین ساله‌ی ذهن کوچک خودم پی بردم:

ابهامی که می‌گفت چرا جامعه‌ای با این‌همه شور و هیجان و احساس، آن حرکت لازم از فرش به سوی عرش را ندارد؟

در بیشتر ابعاد یا وارونه کرده‌ایم یا در ظاهر قضیه مانده‌ایم!

نگفتیم و یا کم گفته‌ایم؛ امام حسین(ع) فریاد ظلم‌های زمانه‌ی خود را در صحرای کربلا برآورد، فساد زمامداران وقت برایش قابل تحمل نبود و این بزرگترین مصلح تاریخ بشر، سکوت را جایز نشمرد و در راه ظلم‌ستیزی، از اسارت تا شهادت را برای خود و خانواده‌اش متصور شده بود.

نگفتیم و یا کم گفته‌ایم که اصلاح جامعه برای امام حسین(ع) از جان خود و خانواده‌اش مهمتر بود!

نگفته‌ایم و یا کم گفته‌ایم که امام حسین(ع) اهل معامله نبود و مگر کسی با جان خودش پای یک معامله‌ی دنیوی می‌آید؟

خلاصه‌ی همه‌ی این مطالب این است:

” عزت یا ذلت؟ ماندن در ذلت یا رفتن با عزت”

علامت سوالی که جلوی تمامی لحظات زندگی تمامی انسان‌ها گذاشته شده است!

انتهای پیام/ ر-ب