سرمایه‌گذاری واقعی یا زمین‌خواری مدرن؟ آقای “عسکری” کلاه سرت نگذارند!

پتروشیمی دشت‌مازه دهدشت در یک غافلگیری رسانه‌ای در اولین هفته دولت سیزدهم در روزهای نقل و انتقالات قدرت کلنگ‌زنی شد تا کمتر فرصت تحلیل و واکاوی آن باشد؛ تجربه ناکام این استان در احداث پتروشیمی‌های زخمی و سوابق سرمایه‌گذار آن که یک خواننده مراسمات و صاحب یک مغازه لباس‌فروشی در بهبهان است، ابهامات در مورد سرنوشت این طرح اقتصادی را بیشتر کرده است.

به گزارش ریواس جنوب از یاسوج، پتروشیمی‌ها در استان کهگیلویه و بویراحمد همیشه داستان تلخی داشتند.

از پتروشیمی دشت سقاوه که نیامده حاشیه‌ساز شد و دست آخر مجوز سرمایه‌گذار را باطل کردند تا پتروشیمی دهدشت که قرار بود هزار روزه تمام شود اما پنج هزار روز گذشت و هنوز شروع هم نشد!

پتروشیمی گچساران هم تاکنون چیزی جز جنجال‌های به‌کارگیری نیرو و حاشیه‌های بی‌سود چیزی برای این مردم نداشت.

این استان دست کم ۲۰ تا ۲۵ درصد نفت این مملکت را تامین می‌کند اما سهمش از این طلای سیاه فقط دود بود و هیچ!

حالا این داستان تلخ پتروشیمی‌ها در شهرستان کهگیلویه، تلخ‌تر از هر جای دیگری است.

حدود ۱۴ سال پیش اولین پتروشیمی در دشت کلاچوی دهدشت کلنگ خورد؛ در این مدت اگر می‌گذاشتند مردم زمین‌هایشان را پیاز هم بکارند حداقل سودی می‌بردند اما این پروژه سرنوشت مبهمی داشته و دارد.

حالا با این تجربه تلخ، در یک غافلگیری رسانه‌ای کلنگ یک پتروشیمی دیگر در کنار آن پتروشیمی زخمی و در دشت مازه دهدشت به زمین زده شد.

روی کاغذ همه چیز خوب است و این مسابقه احداث پتروشیمی نتیجه‌ای جز توسعه شهرستان و استان عقب‌افتاده ما را ندارد اما در واقعیت داستان فرق می‌کند.

در خرداد سال جاری مجوز تاسیس پتروشیمی دشت مازه در زمینی به مساحت ۴۵ هکتار از سوی اداره‌کل صنعت، معدن و تجارت صادر شد؛ مجوزی که هیچ مشورت و اطلاع‌رسانی با رسانه‌ها به عنوان نمایندگان افکار عمومی و مردم، قبل و بعد از آن نشده است.

در شهریورماه و در اولین هفته دولت ابراهیم رئیسی، این پتروشیمی با عنوان “دی.متیل.اتر” کلنگ‌زنی شد و شانتاژهای خبری زیادی شد که این مجتمع بزرگترین و اولین واحد در کشور و حتی خاورمیانه است.

حدود یکماه بعد عملیات خاکبرداری آن آغاز شده و روی کاغذ گویا روند پیشرفت فیزیکی این پتروشیمی از پتروشیمی شماره یک بهتر است و گویا قرار است اتفاقات خوبی بیفتد و ۴۸ ماهه تکمیل شود؛ مدت زمانی که البته ۵ ماه از آن گذشته است.

موضوعی که اکنون حائز اهمیت است این بوده که سرنوشت این پتروشیمی همانند دیگر پتروشیمی‌های این استان نشود و شاهد یک سرمایه‌گذاری واقعی به نفع مردم باشیم.

۴۵ هکتار زمین  باارزش در شهرک صنعتی دهدشت ۲ و میلیون‌ها متر مکعب آب مصرفی و برق می‌طلبد که مسئولان محلی فارغ از هیاهو و آمارسازی و تبلیغات به فکر خدمت واقعی به مردم باشند.

در گام نخست استخدام‌ها در این مجتمع در دست ساخت، اعتراض و ناامیدی مردم آن منطقه را به دنبال داشت تا گویا قرار نباشد نفت و صنایع وابسته به آن به درد این مردم بیایند!

حداقل انتظار مردم این است که جوانان بیکار روستاهای اطراف این پروژه که بیشترین آسیب‌های زیست‌محیطی را متحمل می‌شوند، به کار گرفته شوند؛ موضوعی که گویا قرار نیست توجهی به آن شود.
اما این همه نگرانی‌ها نیست.

علی‌رغم شروع امیدوارکننده این پروژه اما سوابق و کارنامه سرمایه‌گذار این طرح، اطمینان از سرانجام موفق آن را تا حدی کمرنگ می‌کند.

آقای علی دبیران، مدیرعامل شرکت پارس اکباتان کیان و سرمایه‌گذار این طرح بیش از آنکه سرمایه‌گذار موفقی باشد یک خواننده و ” دی.جی” هست که در سطح پایین موسیقی در عروسی‌ها و مراسمات، برنامه اجرا می‌کند.

او یک مغازه لباس‌فروشی در بهبهان و یک مغازه ساده بسته‌بندی زعفران در شهر فسا دارد.

شرکت تحت مدیریت آقای دبیران هم بیشتر در صنایع غذایی و مد فعال است و بررسی سوابق او نشان از تجربه و موفقیت در صنعت پتروشیمی ندارد.

لذا ضمن احترام به شخصیت حقیقی آقای دبیران این سوال مطرح می‌شود که آیا در اراضی مستعد و باارزش دشت مازه دهدشت یک سرمایه‌گذاری واقعی و موفق در حال انجام است یا سرمایه‌گذار اهلیت لازم را ندارد و نهایتا ۴۵ هکتار زمین و یک فرصت  از دست می‌رود؟

این استان به ویژه کهگیلویه بزرگ دیگر توان و طاقت آزمون و خطا را ندارد.

تلاش ریواس جنوب برای مصاحبه با آقای دبیران نتیجه نداد و این آمادگی برای انتشار توضیحات و برنامه کاری پتروشیمی دشت مازه وجود دارد.

انتهای پیام/ بنام

-------- در همین زمینه بخوانید:

تحلیل عملکرد یزدانپناه؛ از بدهی‌های کلان دانشگاه تا استخدام‌های شفاف سردار مخلص سرفاریابی‌؛ آیینه تمام‌نمای اخلاص و رشادت تکرار قابل تامل تاریخ در رد اعتبارنامه تاجگردون و مرحوم نبی‌زاده در مجلس/ از این دست به آن دست