سرمایه فیزیکی یا سرمایه انسانی: کدام یک برای توسعه دیارمان مهمتر است؟

پایگاه خبری تحلیلی ریواس

یادداشت/ *فیض‌الله جوزاریان

به نام خالق دانش

همانطور که می دانیم یکی از مهمترین سرمایه هایی که خداوند در اختیار انسان ها قرار داده است، سرمایه انسانی است، که اغلب بزرگان علم اقتصاد از این سرمایه به عنوان مهمترین عامل رشد و توسعه اقتصادی یک منطقه یا کشور یاد می نمایند، بررسی ارتباط بین سرمایه انسانی و رشد و توسعه اقتصادی کشورهای مختلف دنیا نیز تایید کننده این موضوع می باشد. هر چند تعاریف مختلفی برای این سرمایه وجود دارد، اما به اعتقاد بسیاری از اندیشمندان: دانش، تخصص، تجربه و بویژه آگاهی اقشار مختلف جامعه مهمترین عامل تعیین کننده و اثر گذار بر این سرمایه می باشد. متاسفانه برخلاف سرمایه فیزیکی، سرمایه انسانی در مناطق محروم و فقیر بیشتر مورد غفلت قرار می گیرد، این موضوع سبب گردیده است که این مناطق محروم و فقیر در  دور باطل فقر و محرومیت گرفتار بشوند. در این مناطق هر چند طی ادوار گذشته مسئولین محترم و بویژه برخی از نمایندگان محترم مجلس در افتتاح نمودن بسیاری از  پروژه های عمرانی و فیزیکی(با بازدهی اندک) بسیار پرتلاش نشان داده و اغلب تلاش می نمایند که این موفقیت را به نام خود ثبت نمایند، اما متاسفانه در افزایش و گسترش سرمایه های واقعی جامعه که همانا سرمایه های انسانی و اجتماعی آن جامعه می باشد، چندان موفق نبوده و هر روزه شاهد افزایش یاس و ناامیدی دربین اقشار تحصیل کرده جامعه و تبعیض های قومی و جناحی می باشیم. به عقیده “داگلاس نورث” برنده جایزه نوبل اقتصاد، اگر میخواهید بدانید کشور یا منطقه ای توسعه می یابد یا نه ، اصلا سراغ فناوری کارخانه و ابزاری که استفاده می کند نروید، اینها را به راحتی می توان خرید یا کپی نمود. برای دیدن توسعه بروید در دبستانها و پیش دبستانی ها و ببینید در آنجا چگونه بچه ها را آموزش می دهند.

اگرکودکان شما را پرسشگر، خلاق، صبور، نظم پذیر، اخلاق گرا، دارای روحیه گفتگو و تعامل و مشارکت جمعی و همکاری بار آوردند، اینها در آینده انسانها و شخصیت هایی خواهند شد که می توانند توسعه و پیشرفت ایجاد نمایند.

پس آیا زمان آن فرا نرسیده است که بجای توجه ویژه به افتتاح سرمایه گذاری  های فیزیکی کوچک و بزرگ با بازدهی اندک، فکری به حال سرمایه های واقعی جامعه(سرمایه های انسانی، اجتماعی و اخلاقی)بنماییم و از زوال آنها جلوگیری نماییم؟ آیا واقعا زمان آن فرا نرسیده است؟…….

به امید روزی که در مسیر رشد و پیشرفت دیارمان، تصمیمات و تبعیض های قومی و جناحی محو و سرمایه های اخلاقی، انسانی و اجتماعی  شکوفا گردند.

………………………………………………

*استاد دانشگاه – دکترای اقتصاد

……………………………………………..