دلنوشته ای برای "معلم ایل" به قلم محمدی تبار “سلامی” دوباره به “معلمی”
پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/
مرگ ؛ مشیت الهی و حکم ابدی هر انسانی است برای تکمیل چرخه آفرینش … و هیچ مخلوقی را گریز از این حکم پرودگار نیست، حتی پیامبران عظیم شان(ع) ، امامان معصوم(ع) و علما…
و رسمی است که همه باید به این حکمت و حکم خداوند گردن نهند….
و خوشا بحال آنان که قبل از فرا رسیدن موعد این حکم ابدی، با اندوخته ای معنوی و سرمایه الهی و انسانی طی طریق رستگاری کرده باشند….
اصولا از شخصیت پردازی های تصنعی و بزرگنمایی های کاذب خوشم نمی آید و معتقدم انسان به واسطه انسانیت ش ارزش دارد و بعد از مرگ چیزی بر او افزوده و یا کاسته نمی شود….
و انسان همان است که بوده و تنها چیزی که به یادگار می ماند ؛ منش ، شخصیت و کردار انسان است.
خیلی وقتها بود که دلم می گرفت از محجوریت و فراموشی سنت ها حسنه و رسم های ارزشمند ایل و دیارم در دنیای جدید واتساپ و مصنوعات و بی تفاوتی ها و بی خیالی ها ….
اما امروز یعنی ۱ اسفندماه ۱۳۹۵ باز اشک شوق در چشمانمحلقه زد ….!!!
چرا که هنوز ایل ، تبار ، عشیره و فرهنگ های زیبایش نمرده است…
چشمهای گریان سیل جمعیتی که “استاد سلامی” را “بدرقه حیات ابدی” می کردند…. ناخودآگاه اشک شوق را در چشمانم جاری ساختند !!؟؟؟
و “نور امید” از “هیبت نورالله” و قدرشناسی مردم ، در دلم زنده شد….
که هنوز رسم معلمی و شاگردی
رسم ادب و وفاداری
نمرده است…
هنوز جامعه ام با ادب و فرهنگ الفت عمیق دارد و با قدرشناسی بیگانه نیست….
و هنوز چتر هایی هستند که همه را زیر سایه ادب و منش خود تجیمع کنند…
و هنوز مردمان دیارم از چپ و راست از بویراحمد و باوی ، چرام و بهمئی ، گچساران و کهگیلویه ، لنده و دنا ، ترک و لر به معلمی ارج می نهند و قدرشناس مفاخر فرهنگی و ادبی استانشان هستند.
و امروز “وداع هاشمی گونه” با استاد نورالله سلامی بعنوان تجسم ۵۰ سال آموزگاری صادقانه ، مودبانه و حکیمانه در عشایر ، جلوه ای زیبا و بیاد ماندنی از قدرشناسی و فرهنگ دوستی سرزمین چهار فصل به یادگار گذاشت.
مردی تمام ، که نه پستی و نه مقامی و نه ثروتی دستاویز حضور و بدرقه اش توسط مردم گشت ، بلکه سرمایه ای بنام اخلاق ، فرهنگ مردمداری و منش معلمی اش چراغی برای دلگرمی مردمی بود که در این سرمای زمستان ، بهار وفاداری به فرهنگ و دانش را خلق کردند…
امیدوارم که روح این فرهنگی فرهیخته و آموزگار اخلاقگرا قرین رحمت ابدی و همنشینی با اولیای الهی (ع) و انبیا (ع) بعنوان اولین معلیمین بشر قرار گیرد..
محمدی تبار
انتهای پیام/ی