شعر/جواد رحیمیان/ سرچشمه که بخشکد رودخانه هم می‌خشکد

شعر/جواد رحیمیان

گناه ما چیست که نه فقط دارایی مان

که وطن مان و طبیعت مان را هم به یغما میبرند

ما در مقابل هر کاری سکوت می کنیم

و دست روی دست می گذاریم تا تمام داشته هایمان

از کف مان برود

هیچ چیز،عوض نمیشود

وقتی که در مقابل دزدانِ اندیشه و ثروت ،سکوت میکنیم

یا نه

از عملی بیرحمانه و تخریب گرانه

به هر شکلی حتا با سکوت خود،حمایت کنیم

پول و دارایی مان را میبرند که هیچ،

سرزمین مان را غارت میکنند،

طبیعت مان را،از هرچه هست از سرسبزی ،خالی میکنند

و باخود

دردها و بیماری ها را میاورند

باز هم سکوت کن

ما هموطن هستیم

برادریم

اما شاید برابر نه!

سرچشمه که بخشکد رودخانه هم میخشکد

بیش از این

در مقابل

تخریب

سکوت نکنیم

و برای تخریب

به همدیگر تعارف نزنیم

باران که ببارد

به همه یکسان می بارد

چرا تخریبش سهم ما شود

.

قطع هرشاخه سبز

ریختن برگ درخت

یا برآوردن هر بوته ز خاک

نبش قبری است

که پیش از من و تو

زیر این سنگ صبور

بامیدی که فردا،سحری نزدیک است

سالها مانده به امید سحر

نشکنیم شاخه

و

زِ هر  دار، نگیریم حیات

شب سیاه است و رسد صبح امید…

بامید برپایی نهضت فراگیر در حفظ طبیعت درشک

#جواد_رحیمیان