شعر/ کوه دنا مو گله مندم

عروج اسمانی ۶۶پرستوی مسافر را تسلیت وباارزوی صبربرای عزیزان داغدار؛(کوه دناموگله مَندم)

کوه دناموگله مندم،بِهل ‌‌تادرددِل کنم*
سیچه سَر رَهنَه گروفتی نومَدِن عزیزلوم
کوه دنا همسایه بیدیم بی وفاییت وَ چه بی*
رَهنه که وَشو گروفتی برف وکولاکت چه بی
کوه دنا دلت نسوهته ازصدای نالَشو*
۶۶کبوتره، اِشکنای پَروبالشو
مثل شاهین مِن بلندی سَر رَه کِردی کمین*
بهارمو وَابی زِمهسون ایلمو وَابی غَمین
تو نِیدی مِن دَس وپات ایچنو پرپر ایزنن*
اُفتادن وبی کسی ناله وفریادایزنن
کوه دنامو گله مندم سِر بی رحمیت چه بی*
اینو خو همسایه بیدِن بگوتقصیرشوچه بی
حونِیَلشومنتظر بیدِن بیاین ازسفر*
حونه ای سیشو درُس کِردی، ازبرف وکمر
کوه دناجواب بده،مَه رسم مهمونی یِنه*
مهمونَه رَحمَش نکردی و دَسِت ناله ایزنه
ماخمو یَه ناله بیدیم در غم بی فاطمه*
قلبمه خنجرکشیدی سیل کن روزوحالمه
غم ایلیای عزیزوم کَمَرمه کرده خمین *
همچو شیرل گرسنه سَرِ رَه کِردی کمین
کوه دنابیشتر وَ یو نِمِک وزخمَلُم مَپاش*
کاش که نیدیدیم وَفاته بلکه ایمُردُم نَهاش
کوه دنا رَه وَم بِده تابِرَم تی عزیزلم*
بخدا طاقت نداروم بریدِن زونییَلُم

کوه دنا مو گله مندم گوش بِده وَ دَردَلُم * بسکه رِهتُم خَرسِ سرد،خین اومه مِن تیَلوم
کوه دنا مو گله مندم بی وفایی دَ بَسهِ* چندروزهِ هرچه ایکِنوم دَهسُم و بالات نیرَسه

کوه دنا مَزارگَهِت سرده،زمینت سنگِ خار*
بِهل عزیزلوم بیایِن تا خُم کِنمشو و مزار

سراینده:حیات اله دانش نیا

انتهای پیام/د