از هیاهو تا واقعیت از قلم تا دلی مهتاب شهروندانی که به اندازه ۲۰ کیلومتر راه ارزش ندارند!

یادداشت از رسول کامرانی

وقتی عکس‌هایی از تخریب خانه های گِلی بر روی دام ها وعلوفه های اهالی روستای مهتاب را دیدم وفریاد خداکرم و رحیم که دادرسی میکنند و نا امید از مسولان فقط خدا را صدا میزنند ، ودام های خود را از زیر اوار چوب و گِل بیرون میکشند ‘
فقیر و محروم واقعی را مسولان و انهایی دیدم که ساده از کنار این تصاویر رد میشوندوککشان هم نگزید ”
آنهایی که از وجدان و انصاف و انسانیت محروم اند و فقیر ‘

اری همچنانکه در مهتاب امید ها و آرزوها میمیرد’ درما چیزی بنام انسانیت میمیرد ”
در ما خدا مرده است و انصافمان به کما رفته است ”’

و سوالی که ذهن تمام مردم را مشغول میکند این است که سهم اهالی مهتاب از انقلاب خمینی بت شکن و ظلم ستیز کجا رفته است و انقلابی که بیرق دار نهضت پیامبران بود و برای مستضعفان وپابرهنگان ، ایا باید به سود محرومان باشد یا به دوش انها؟؟!

ایا این مردم اندازه ۲۰ کیلومتر جاده سهم از این کشور و انقلاب ندارند که یک بیماری کوچک یا مارگزیدگی بخاطر نبود جاده و نرسیدن به موقع به بیمارستان وشهر انها را از پای درنیاورد و نکُشد؟؟!!

ایا باید نداشتن جاده و راه ارتباطی انهارا مجبور به ترک دیار اجدادی خود(دلی کما ومهتاب ) که میتواند تبدیل به قطب دام پروری و کشاورزی شود’کند؟،! و پناه به حاشیه نشینی و کومه نشینی در یاسوج و دهدشت ببرند و سربار این شهرها شوند ؟؟!!

اینجانب رسول کامرانی از عمق محرومیت و مظلومیت روستای مهتاب شما مسولان و دست اندر کاران نظام مقدس جمهوری اسلامی که بر پایه شعار *حامی مستضعفان ومحرومان بودن* شکل گرفته را خطاب قرار میدهم و فریاد دادرسی میزنم که به داد این مردم واین دیار برسید و اندازه ۲۰ کیلومتر جاده به انها اهمیت دهید ””

رسول کامرانی’ روستای مهتاب’ شهرستان کهگیلویه” استان کهگیلویه وبویر احمد.

انتهای پیام/