یادداشت ورزشی-بهقلم اردشیر حسنزاده/ فراموش نکردهایم
پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/
و از خاطرمان نرفته است، روزهایی که خیلی هم دور نیستند. که جوان صاف و صادق، دلاور رعنای شهرمان دلیل سرازیر شدن اشک شوق و خوشحالیمان بود. یادمان نرفته است که مجوز پایکوبی در سطح شهرهای کشور، استان و شهرمان بود.
روزهایی که خانه پدریش مملو از جمعیت و کانون شادی مردم بود.
روزهایی که اگر در حین کارزارش دلمان می لرزید، پایانش احساس غرور در وجودمان لبریز و میل به زندگی همراه با سرخوشی و لبخند به سراغمان می آمد.
روزهایی که احساس کردیم هر مشکلی را سالتور می زنیم، روزهایی که با شوق از خانه بیرون می رفتیم و دلمان می خواست با هر کسی که می بینیم سلام و احول پرسی کنیم. پس یادمان هست که امید در این چند سال بارها مایه سربلندی، افتخار و غرور کشورمان بوده است.
رسم قهرمانی (بقول علیرضا حیدری که قهرمانی را نامرد دوست داشتنی می داند)همین است سکه اش مثل همه سکه ها دو رو دارد اما یکی خوب و یکی بد و این بار بدش سهم امید و ما بود و چون کمتر با امید دیده ایم باورش سخت است.
آنهایی که در ورزش بوده اند هم می دانند و هم می فهمند که هستند مدعیان پر ادعا که قهرمانان و پهلوانان که اصل ورزش را مورد بی حرمتی قرار می دهند و خود بر کنار از تهاجم دیگران، چون هرگز در مخاطره نبوده اند، اهل میدان نبوده اند، مرد اقدام نبوده اند.
بنابراین بی معرفتی است که این بار که امید دست خالی برگشته سراغش نرویم در کنارش نباشیم، آن وقت ثابت کرده ایم که ما رفیق روزهای خوشی هستیم.
ولی ما که مردم ناسپاس و قدر نشناسی نیستیم که خود را به فراموشی بزنیم. هر چند امید این بار هم با کوله باری از تجارب گرانبهای حضور در المپیک برگشته است.
ما به استقبالش می رویم و مثل همیشه او را در آغوش خواهیم گرفت ضمن این که امید هنوز هم یکه تاز وزن خودش می باشد و چند سال دیگر هم جا برای رقابت دارد.
اما امیدی که یک سرمایه بزرگ ملی است را نباید رها کرد. میدان برای امید باید فراهم شود، آکادمی کشتی امید بر پا شود و مرد و مردانه ده ها امید تربیت کند اگر قبلاً در مورد دیگر قهرمانان شهرمان کوتاهی کرده ایم این بار نکنیم.
امید که اینک تخصصش، دکترایش و مهندسیش را در کشتی فرنگی در بالاترین سطح گذرانده است اگر از دستش بدهیم و از وجودش استفاده نکنیم یک بازنده مطلق هستیم و شهر و استان و کشورمان در ضررش سهیم خواهد بود.