پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/

ریواس جنوب/ ابراهیم قنبری

با یک دست شدن حاکمیت و استقرار دولت جدید اکنون چیدمان نیروها و توزیع مناصب از کل به جزء رسیده و استانها به تدریج با مدیران جدید خود آشنا می‌شوند.

آن چه در این میان مهم و اساسی است *ذائقه* تصمیم سازان و تصمیم گیران در انتخاب مدیران کلان ، میانی و سطوح پایین استانی از بین طیفی از افراد است که اغلب یا سابقه نظامی و یا امنیتی داشته و اغلب با امور اجرایی بیگانه اند ، این مدیران جدید طی دوره های دولتهای قبل اغلب در کانونهایی بوده اند که بیشترین انتقادها و بالاترین فریادها را از نحوه عملکرد دولت ها داشته و اکنون فرصتی پیش آمده که خود در مرکز کانونهای اجرایی قرار گیرند.

نگارنده این اتفاق را بسیار میمون و خجسته میداند و به تدبیر تصمیم سازان در به میدان اجرا کشاندن این قبیل افراد درود میفرستد ، چرا که اکنون آنها *از کنار گود به درون گود هل داده شده اند* و از این به بعد نه تنها دیگر فرصت شعار دادن ندارند بلکه در قبای مسوولان و دولتمردانی هستند که هر روز با بحرانی جدید روبرو هستند ، روزی مرغ روز دیگری کنجاله و سویا ، دیگر روزی بحران آب و تجمعات کارگرانی که حقوق معوقه چند ماهه دارند تا الی ماشاالله. …

در چنین وضعیتی شعار دهندگان دیروزی که کنار گود نشسته و بی اعتنا به مشکلات موجود فریاد انتقاد سر میدانند، باید در لوای مسوولان امروز پاسخگوی مشکلات باشند و از اینجاست که تفاوت *عینیت و ذهنیت* آشکار میگردد.

دولتمردان جدید در محک دنیای واقعی مالامال از مشکلات و بحرانها به تدریج صاحب تجربیاتی خواهند شد که آنها را از آرمانهای خیالی دیروز فرسنگها دور خواهد ساخت .

در همین چند ماهه استقرار دولت مثال زیاد است:
– وزیر جدید ارتباطات اعتراف میکند که قبلا انتقاد های زیادی به وزیر قبلی داشت اما اکنون معتقد است که او بسیاری از امور را با این شرایط به صورتی عالی چرخانده است.

– دکتر باقری مذاکره کننده ارشد دولت در وین در پاسخ به خبرنگاری خارجی که از او در مورد تلطیف دیدگاه های قبلی و فعلی وی پرسیده بود پاسخ میدهد مواضع قبلی وی را دیدگاههای شخصی او قلمداد کنند .

– شریعتمداری مدیر کیهان این روزها نه تنها توصیه هایش به مسوولان در مورد *بستن تنگه هرمز* با مضحکه روبرو میشود بلکه انتقادهایش به تیم مذاکرات که چرا از لغو همه تحریمها صحبتی نیست و تنها از لغو تحریمهای برجامی بحث میکنید ، با بی اعتنایی و سکوت همراه مبشود .
از این دست مثالها در مورد واقعگرا شدن یک شبه ایده آلیستهای دیروز بسیار است اما مهم این است که آخرین لایه سخت حاکمیت در حال پوست اندازی و بر تن کردن قبای واقعگرایی است .

و این یعنی قدرت بالای استحاله افراد توسط قدرت به ماهو ، قدرتی که اکنون در دستشان است و از نیروی جادویی تغییرات آن بی خبرند.

انتهای پیام/ ابراهیم قنبری