داستان معلم "بذر به دست" بویراحمدی مرد کهنه‌کار صخره و بلوط از عاشقی‌هایش می‌گوید/مهربانی با طبیعت به وقت امروز

روزهایی که خبری جز نابودی و تحریب طبیعت و منابع ملی مخابره نمی‌شود، هستند هنوز مردانی از جنس صخره و بلوط که عاشقانه، بی‌منت و بی‌مزد، همه زندگی‌اشان را پای سرسبز کردن زمین پاک بویراحمد می‌گذارند؛ داستان مرد بذر به دستی که هر جا رسیده است درخت بلوطی کاشته تا مهربانی با طبیعت را به وقت امروز هم اینگونه زیبا، تعبیر و تفسیر کند.

به گزارش ریواس جنوب از یاسوج، محمدحسین آریا، تنها نام یک کشاورز چیتابی نیست، او آنقدر برای طبیعت و جنگل‌های بویراحمد زحمت کشیده است که رسانه‌ها، لقب بزرگ معلم طبیعت ایران را بر او نهادند.

صفحات اینترنت و آرشیو بسیاری از مجلات و روزنامه‌های مهم کشور، پر است از کارهای این مرد بویراحمدی برای طبیعت و منابع طبیعی.

تقریبا هر مسئول کشوری که پا به یاسوج می‌گذارد، سراغ این مروج بی‌ادعای بلوط را می‌گیرد.

بارها در مراسمات مختلف دستش را بالا بردند و چندین بار از او در آیین‌های رسمی تقدیر کردند.

نام محمدحسین آریا، آوازه استانی و کشوری دارد اما حقیقت آن است که با همه این‌ها، باز هم او و کارهایش گمنام و تنها هستند.

دیدن یک فیلم و مرور خاطرات پدرش از پوشش انبوه جنگل در زمان قدیم، به کلی مسیر زندگی او را عوض کرد.

او بارها از پدرش، دوران قحطی و خشکسالی دوره ناصرالدین‌شاه را شنیده بود و می‌دانست که جنگل و بلوط چه نقشی در حفظ جان انسان‌ها دارند.

او، ۳۰ سال در شغل  مقدس معلمی به شاگردانش از طبیعت و حفظ جنگل گفت و بعد از بازنشستگی به معنای واقعی آنچه را که در این سال‌ها می‌گفت، عملی کرد و خودش برای احیای جنگل‌های بی‌نظیر بویراحمد، دست به کار شد.

کارنامه درخشان این کشاورز ساده روستایی به همین موارد ختم نمی‌شود و او در حوزه ورزش و کشتی پهلوانی نیز دستش بالای همه دست‌ها بود و در این زمینه نیز افتخارآفرینی کرد.

قهرمانی در کشتی آزاد کشور و استان یکی از افتخارات او در حوزه ورزش است اما سرمایه اصلی او در ورزش نیز همین روحیه پهلوانی و منش و رفتار پهلوانی است.

او سال‌ها معلم آموزش و پرورش بود و هزاران دانش‌آموز را تربیت کرد و بعد از بازنشستگی برای آنکه نشان دهد فقط روی منبر حرف بی‌عمل نزده است، با عشق به طبیعت، آستین همت بالا زد و با هر چه آموخته داشت، به جنگ بی‌مهری با طبیعت رفت.

سال‌ها، در ورزش قهرمانی این کشور حرف برای گفتن داشت و پشت بسیاری ازبزرگان کشتی این سرزمین را به خاک مالید و بعد از آن به جنگ با بی‌مهری‌های به طبیعت رفت تا این‌بار با دشمنان جنگل و مرتع کشتی بگیرد.

او بارها رو در روی بی‌رحمی‌های آتش ایستاد تا دست و پاهایش بسوزد اما جنگل نسوزد.

آریا، در روزهایی معلم شد که کمتر کسی می‌توانست با سختی‌های آن روز روستاها، درس بخواند؛ در سخت‌ترین شرایط برای ورود به عرصه کشتی زحمت کشید و مزدش را گرفت و اکنون نیز در یکی از بدترین شرایط زیست‌محیطی کشور، با تحمل همه دشواری‌ها و بی‌توجهی‌های مسئولان، به دل کوه زده است.

 محمد حسین آریا، همه وجودش را صرف سرسبزی زمین کرد تا امروز مدال افتخار او نه قهرمانی‌هایش روی تشک کشتی باشد و نه ۳۰ سال خدمت در آموزش و پرورش بلکه به قول خودش مدال اصلی او، خدمت به طبیعت باشد.

این‌ها هیچ‌کدام اغراق نیست و این کشاورز ساده چیتابی، در روزهایی که طبیعت و جنگل در استان کهگیلویه و بویراحمد به معنای واقعی با بی‌مهری‌های فراوان مواجه شده، به الگویی از آشتی با طبیعت و احیای مجدد سرمایه‌های از دست رفته، تبدیل شده است.

اما با همه این مجاهدت‌ها، داستان زندگی آقای آریا با بلوط و صخره‌ها، داستان جذاب‌تری است.

زیبایی این داستان وقتی است که بدانیم همه مصیب‌های کوه فقط برای نجات محیط زیست و منابع ملی تحمل می‌شوند و هیچ کس و هیج‌جا قرار نیست به او پاداشی دهند.

او از جیب شخصی‌اش هزینه می‌کند و با همراهی‌های همسر وفادارش با یک بغچه غذا، به دل کوه و خطراتش می‌زند.

محمدحسین آریا، ۶۴ سال سن دارد اما برای رفتن به کوه و کاشت بذر درختان بلوط، هنوز هم، چهره خسته‌ای ندارد و این را همسر و فرزندانش می‌گویند.

همسر و فرزندانی که پا به پای پدر هم ورزشکار و کوهنورد شدند و هم طبیعت‌دوست و همیار طبیعت.

کریم بنام و محمدحسین آریا

او ۲۴ سال است که همواره بذر به دست به دل کوه و صخره می‌رود و بذرهای بلوط و دیگر درختان کوهی را می‌کارد و به شیوه‌های مختلف از آنها پاسبانی می‌کند تا به بار بنشینند.

محمدحسین آریا بیش از ۴۰ کیلومتر مربع را درخت کاشته و ده‌ها هزار بذر را به دل خاک برده است.

دستان پینه‌بسته او با خاک و بذر و درخت آشنایی دیرینه دارد.

باید با او نشست و برخاست تا فهمید که همه این خدمات عاشقانه به طبیعت نشأت گرفته از روح مهربان و فداکار این مرد کهنه‌کار صخره و بلوط است.

باید با او نشست تا مهربانی‌هایش و منش و رفتار پهلوانی‌اش را حس کرد.

باید با او سفر کرد تا مطمئن شویم که بی‌مزد و منت هم می‌شود بیش از ربع قرن، بدون خستگی، به منابع ملی و جنگل‌های بویراحمد خدمت کرد.

باید ساعتی را با او گذراند تا ببینیم که او با چه عشقی، درختان بلوط کاشته شده و محصور در میان سنگ‌ها را نشان می‌دهد.

باید با او بود تا آرامشش را وقتی زیر سایه یکی از درختان کاشته شده‌اش استراحت می‌کند، لمس کرد.

با همه این‌ها اما آریا در راهی که رفته، تنهاست ولی نمی‌خواهد از این تنهایی حرفی بزند.

در همه این سال‌ها، کسی کارهای این معلم، ورزشکار طبیعت‌دوست را ندیده است و قدر آن را ندانسته است نه در حرف و کلام و نه در پول دادن و حمایت مالی؛ هر چه بوده و هر چه شده یک اقدام خودجوش بوده که معلوم نیست تا چه وقت دیگر ادامه داشته باشد.

اقدام خودجوشی که اگر چه از آریا به دیگر افراد تکثیر نشده اما در همین حد هم اثر خود را گذاشته و در مناطقی از چیتاب که هیچ پوشش جنگلی نبود اکنون، گونه‌های بلوط و ارزن و بن و زالزالک سر از خاک بیرون آوردند.

او البته از سرکشی‌های گاه و بیگاه مدیر وقت منابع طبیعی بویراحمد از چیتاب و نرماب، به عنوان یکی از مشوق‌هایش در این راه بزرگ یاد می‌کند و می‌گوید، سعید نظری اگرچه دستش برای حمایت‌های ریشه‌ای خالی بود اما دست‌کم با دیدارها و دلداری‌هایش، یک حامی بوده است.

آریا می‌گوید که هر چه بوده این مدیر در آن دوره، سرکشی‌های مداومی از جنگل‌ها و مراتع داشته به طوری که می‌توانم بگویم، او تعداد درختان بلوط بویراحمد را هم بلد است!

این کشاورز طبیعت‌دوست از رئیس سازمان جهاد کشاورزی و مدیرکل منابع طبیعی هم که تازه عهده‌دار مسئولیت‌ شدند تقاضا کرده تا به کمک او بیایند و این راهی را که خوب هم جواب داده تا پایان بروند.

او تأکید می‌کند که اگر دنبال منافع مادی بودم تا الان از یک مدیر تقاضایی می‌کردم اما وقتی حرف از احیای جنگل‌ها و منابع به غارت رفته ملی هست دیگر رویم باز می‌شود و مصرانه از مسئولان می‌خواهم که این فرهنگ را ترویج کنند و از افرادی همانند آریا که کم هم نیستند، حمایت کنند.

به هر حال، به همراه همکارانم حدود یک روز کاری را با آقای آریا با روحیات خاص و دوست‌داشتنی‌اش برای تهیه یک گزارش از آنچه او برای طبیعت چیتاب و مناطق اطراف آن در بویراحمد کرده، گذراندیم؛ روزی که معانی جدیدی از عشق به طبیعت و کار برای خدا و نسل آینده را یاد گرفتیم.

——————–

گزارش از کریم بنام

———————–

مشاهده تصاویر

انتهای پیام/ک-ب