افشاگریِ دوباره‌ی «مهدی حاجتی» در شورای شهر شیراز؛ در شیراز برخی ذی‌نفعان با تبانی‌های خود مسیر مدیریت شهری را منحرف می‌کنند/ برخی از مراجع قدرت، عده‌ای خاص را یک‌شبه صاحب ثروت افسانه‌ای می‌کنند/ از مجموع ۳میلیون متر مربع ساخت و ساز در حوزه معاونت شهرسازی، ۱٫۲ میلیون متر مربع متعلق به ۷ نفر بوده است/ استاندار و رئیس‌کل دادگستری ابهامات مردم را پاسخ دهند

عضو شورای اسلامی شهر شیراز، .

به گزارش ریواس جنوب، نطق پیش از دستور «مهدی حاجتی» در سی‌وهفتمین جلسه علنی شورای شهر، به شرح زیر است:

قصدِ من فریبِ خودم نیست، دلپذیر!
قصدِ من فریبِ خودم نیست.

‌اگر لب‌ها دروغ می‌گویند
از دست‌های تو راستی هویداست
و من از دست‌های توست که سخن می‌گویم.

‌دستانِ تو خواهرانِ تقدیرِ من‌اند.

‌از جنگل‌های سوخته
از خرمن‌های باران‌خورده سخن می‌گویم
من از دهکده‌ی تقدیرِ خویش سخن می‌گویم.

 روزمرگی آفت آرمان خواهی و تغییر است. مثل راننده ای که از فرط خستگی در پشت فرمان خودرویی خواب میبیند که در حال رانندگی است، دیر یا زود اکثریت مسئولین امر دچار روزمرگی و فشار های ناشی از کار می شوند، و خواب می بینند که در حال مدیریت اند. در این لحظات است که آرمان های تغییر خواهی و شعار های آرمانی آنان رو به فراموشی می گذارد. اما باید دستان بسته ی مان را از زنجیرهای خواب آزاد کنیم و از خود سوال کنیم، از متر و معیار هایمان پرسش کنیم و نسبت خود را با تحقق هر یک به روشنی بیان کنیم.

اینجانب به نمایندگی از نسلی سخن می گویم که دیگر فرصت آزمون و خطا را ندارد، نسل ما نسل جمع بندی و تصمیم قاطع است، چرا که همه ی محنت را دیده و چشیده است، بنابراین امروز تنها فرصتی برای این نسل باقی مانده این است که در سه حوزه ی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی تصمیمات قاطعی برای مرزبندی با جریان های نوکیسه ای که از بیت المال سیر شده اند داشته باشد. نوکیسه گی که نه جریان سیاسی می شناسد و نه اعتقادی، بلکه از طریق اتصال به مراجع قدرت یک شبه ثروت افسانه ای ایجاد می کند. مراجع قدرتی که در یک سیستم رانتی-رابطه ای منجر به آن می شوند که افراد نه بر اساس تلاش خود که بر اساس نقطه اتصال به قدرت به دروازه های فساد وارد شوند.

باید از خود در هر سه حوزه ی فوق سوال بپرسیم. آیا امروز به صورت قاطع تکلیف ما با سناریویی که ما آنرا تبانی ذینفعان علیه قانون می‌نامیم مشخص و روشن شده است؟ ذینفعانی که هر روزه با تبانی های خود مسیر مدیریت شهری را منحرف می کنند.

تکلیف ما با نهادهای قدرت و ثروت که از بیرون برای چرخه مدیریتی شهرداری سناریو می نویسند چیست ؟

چگونه است که حلقه های فساد و رانت در شهرداری یا خود را بازتولید می کنند و یا شبیه دوی امدادی تضمینی فساد را به گروه بعدی می سپارند؟

چگونه ممکن است در یکی از رانت خیزترین معاونت های شهرداری یعنی معاونت معماری و شهرسازی از نزدیک به سه میلیون متر مربع ساخت و ساز در سال ۹۶ نزدیک به ۱.۲۰۰.۰۰۰ متر مربع آن تنها به هفت نفر برای بازبینی تعلق گرفته باشد و پس از سه هفته این معاونت به رغم مکاتبه و تذکر به شهردار حاضر به ارایه لیست این افراد نشود؟

چگونه است که با کم و زیاد کردن واژه ها در مصوبات دوره های گذشته رانتهای میلیاردی ایجاد کرده و همان حلقه ها در دوره ما مجدد در حال تکثیر خود است؟!

چگونه است که قریب به ۱۵ سال گذشته گروههایی به جان باغات افتاده اند و علی رغم گزارش مستند و مشخص بودن نقش افراد در این فساد  هنوز هیچ برخوردی صورت نگرفته است؟

چگونه مدیرانی که امضایشان پای این اسناد است هنوز حضور دارند؟

نکند تبانی ذینفعان دارد خودش را بازتولید می کند؟

از سویی دیگر به ابتذال کشاندن واژه ای چون “مجوز قانونی” یکی از بزرگترین خیانتها بوده است.

همه میدانند به عنوان مثال ضوابط میراثی در محدوده های تاریخی چگونه است. اما می بینیم برای هتلی مثل هتل آسمان بر خلاف ضوابط شهرداری و میراثی مجوز صادر شده است. همینکه شاکی می شوید استناد میکنند به مجوزهای قانونی. اما کسی نمی پرسد اگر مدیری فساد کرده است و داشته های این شهر را چوب حراج زده و مجوز بر خلاف ضوابط صادر نموده است چه باید کرد؟!

آیا صدور یک مجوز بر خلاف ضوابط میراثی و شهری چیزی غیر از تبانی ذینفعان است؟

در چنین موضوعاتی چه کسی قرار است فریادرس مردم و حق آنان به شهر شود؟

استاندار محترم پاسخ دهند قرار است نحوه ورودشان به این فساد در سطح حاکمیت مرکز استان چگونه باشد؟

نهادهای نظارتی و امنیتی و قضایی به مردم گزارش دهند تا کنون چند مدیر را بازداشت کرده اند؟

مگر می شود این حجم از فساد شهرها را درنوردیده باشد و مردم صلاحیت شنیدن چنین گزارشاتی را نداشته باشند؟

بنده به نمایندگی از مردم بویژه از استاندار محترم  و ریاست محترم دادگستری درخواست دارم در این خصوص با مردم سخن بگویند و این اعتماد فروپاشیده اجتماعی را بازیابند.

آیا امروزه انگونه که رای معنادار مردم به لیست امید شهر شیراز ایجاب می کرده است، در مدیریت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهر شیراز، شاهد تغییر رویکرد اساسی هستیم؟

در حوزه ی فرهنگی، که به طور قطع انتظارات از شورای پنجم به نسبت بیشتر از سایر حوزه هاست، آیا می توان تغییر رویکرد را به صورت ملموس مشاهده نمود؟

چرا برخی سازمانهای ما مرعوب فضای پوپولیستی شده اند و بیلبوردهای شهری را ریاکارانه پوشش داده اند؟

اگر ریاکاری ره به جایی می برد که ریاکاران این سرزمین را گلستان کرده بودند.

قرار نیست ما به خوانش جریانهایی انحصارطلب تن دهیم. مردم برای ایستادگی در برابر چنین رویه ای به ما اعتماد کردند و اگر قرار بر ادامه روند پیشین بود که یک صبح تا شب را پای صندوق های رای نمی ایستادند. مگر دوستان برای به قهقرا بردن فرهنگ عمومی جامعه توسط سیاست های آمرانه دهه های گذشته پاسخی دارند که شما نگران پاسخ به آنان هستید؟

انتهای پیام/ سجاد بنام