“موگرمون” بهشت گمشده! این چه بهشتی است که جای نشستن ندارد؟

طبیعت بکر و البته طبیعی منطقه گردشگری موگرمون همه ساله گردشگران زیادی را دور خود جمع می کند. 

به گزارش ریواس جنوب، “موگرمون” در ده کیلومتری شهرستان لنده استان کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد که مجموعه ی طراوات خدادادی در آنجا نمایان است.

آنچه که موجب نگارش این گزارش شد، نه چشمه های ساری و جاری آن منطقه بود و نه درختچه های طبیعی و سرسبز، بلکه دست هایی است که کوتاهی می‌کنند تا لذت این زیبایی طبیعی برای گردشگران و طبیعت دوستان کم رنگ شود.

موگرمون آنقدر مناظر طبیعی دارد که به بهشت گمشده جنوب ایران معروف شد اما به راستی چی شده است که این بهشت حتی جایی برای نشستن گردشگران و میهمانان خود هم ندارد؟

در این منطقه گردشگری به همان اندازه که الطاف خدادادی به چشم می خورد کم لطفی انسانی هم مشهود است.

در این مکان دیدنی حتی یک درخت از تعداد درختان بی شمارش مجهز برای نشستن مسافران و گردشگران نیست و معلوم نیست مسوولان لنده چرا در این سال ها اولین و ساده ترین گام را برای زیباسازی این مکان برنداشتند.

حال به فرض اینکه بحث اعتبار پیش بیاید، ولی مرتب کردن زیر درختان و جمع کردن سنگ های زیر این درختان که نیازی به اعتبار نداشت! با یک بیل و یک کلنگ و دو کارگر در مدت یک هفته می شد جای اتراق حداقل ۵۰ خانوار را فراهم کرد؛ کار ابتدایی که برخی از جوانان چاروسایی بعد از پیدا نکردن جا برای خود انجام دادند و با بیل و کلنگ و برداشتن خاک و سنگ های ضخیم اضافی حداقل جای سه خانواده را مرتب و منظم کردند.

قبل از پاکسازی

بعد از پاکسازی

ساختار این مکان به شکلی است که می شود زیباترین سکوها را به حالت پلکانی ساخت اما این چنین نشد و اگر حتی سالی یک سکو ساخته می شد اکنون وضع به این شکل نبود.

برای این منطقه تفریحی یک سرویس بهداشتی ساخته شد اما در حالی که آبی با عمق یک متر و سرعت زیاد در ۵ متری آن رد می شود، خود سرویس ها آب ندارند و تصاویر غیر بهداشتی فضولات آنچنان زشت است که قابل نشر نیست؛ «آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم» دقیقا در موگرمون حس می شود حتی آبی برای آشامیدن هم سامان دهی نشد.

فاصله آب تا سرویس ها

آب زلالی که در این منطقه وجود دارد حیف نیست به بهترین شکل ممکن سامان دهی نشود تا مردم از ساعاتی که در این تفرجگاه سپری می کنند نهایت لذت و شادی را ببرند؟

میراث فرهنگی و گردشگری استان کجای این آب های های زلال غرق شده است که از این همه اعتباری که دارند این چند هکتار خدادادی را زیباتر نمی کنند؟!

فرمانداری لنده مشخصاً اعلام کند اعتبارات حوزه گردشگری لنده در کجا هزینه می شود و احیانا سهم موگرمون چقدر بوده است و اگر مبلغی بوده است در چه زمینه ای هزینه شده است؟!

این منطقه بکر باید تا جایی زیبا شود که زیبایی های آن آنقدر زیاد باشد که مردم در لذت بردن از طبیعت هیچ کم نیاورند، نه اینکه تمام وقت آنان برای پیدا کردن جا یامسطح کردن آن برای نشستن صرف شود.

میراث فرهنگی و گردشگری استان باید پاسخ دهد! آن از آبشار زیبای کمر دوغ که با بی تدبیری نازیبا شد و این از موگرمونی که بهشت بود و با این شرایط از جهنم هم بدتر می شود!

انتهای پیام : عظیم بنام

-------- در همین زمینه بخوانید:

هفته فداکاری معلمان؛ از دیشموک و چاروسا تا لنده و بندرعباس خبرهای نا امیده کننده از درختان و جنگل ها؛ از چاروسا گرفته تا سوق و لنده فلسفه دورکاری کارمندان چیست؟ این تدبیر نمی تواند در راستای کنترل کرونا باشد