وقتی دولت نقش خود را در مقابل مشاغل آزاد به درستی ایفا نمی‌کند گفت‌وگو با جوانی که بورسیه دولتی‌اش را رها می‌کند اما در کار خصوصی حمایتی نمی‌بیند/ «نجار دهدشتی» در انتظار یک مصوبه

جمشید کشاورز، از جمله افرادی است که تحصیلات عالیه دانشگاهی دارد و علی‌رغم مخالفت‌های خانواده و اطرافیان، به جای کار دولتی نیمی از عمرش را در کار “نجاری” سپری کرده و امروز به نقطه‌ای رسیده که اگر چه در کارش خبره است و ۲ نفر را هم مشغول کار کرده ولی به نداشتن پایگاه اجتماعی و عدم حمایت از کسب و کارش، اعتراض می‌کند و می‌گوید: جامعه به دید کارگر به ما نگاه می‌کند و اگر به ۱۶ سال قبل برگردم هرگز نجار نمی‌شوم.

«ریواس جنوب» در ادامه مصاحبه‌های دوره‌ای با مشاغل مختلف، این‌بار به سراغ حرفه شریف نجاری در شهر دهدشت در استان کهگیلویه و بویراحمد رفته است؛ شغلی سخت، پردردسر، مفرح که نیاز به ظرافت و خوش‌سلیقگی دارد.

جمشید کشاورز، نجاری کم حرف اما مهربانی است که در کارش خبره است و با همه ریز و بم‌های این حرفه آشنایی دارد؛ او در این گفت‌وگو، پای سوال و جواب‌های “ریواس” نشسته و حرف‌هایی خواندنی داشت.

او یک فرزند دختر چند ماهه دارد و از زندگی و خانواده‌اش راضی است و می‌گوید خداوند الطاف زیادی به من داشته است.

کشاورز ۳۹ ساله که در انتخاب شغل از این شاخه به آن شاخه نپریده است، ۱۶ سال است کار نجاری می‌کند و در ساخت مصنوعات چوبی و ام.دی.اف، مشغول است؛ ساعت کار کارگاهش از هشت صبح تا یک بعد از ظهر و چهار عصر تا ۱۲ شب است.

خودش می‌گوید درآمدش خوب نیست و مجبور است تا ۱۲ شب کار کند؛ حرفه نجاری را جز مشاغل سخت می داند که هم از لحاظ روحی به دلیل نیاز به ظرافت و تمرکز بالا و هم جسمی به دلیل  سرپا ایستادن شرایط سختی را باید تحمل کرد.

کشاورز می‌گوید: اگر اصول و شرایط  کار مانند طریقه صحیح برداشتن اجسام، درست گام برداشتن، عدم استفاده از عینک و ماسک ودیگر مسائل ایمنی را رعایت نکنیم، به بیماری‌هایی از جمله دیسک کمر و واریس در آینده مبتلا خواهیم شد.

آنگونه که باید درآمد نداریم/بورسیه دولتی‌ام را رها کردیم تا در کار خصوصی مفیدتر باشم

حرف و حدیث‌های اطراف و اطلاعات میدانی در مورد درآمد این نجار با سابقه و خوشنام چیز دیگری می‌گوید اما خودش، تنگدستی مردم منطقه و حجم کم سفارشات را دلیل درآمد نه چندان خوب خود می‌داند.

وی سه سال متوالی در اصفهان شاگردی میکرد و بعد از آن مدت، سه ماه در کلاس‌های آموزش فنی و حرفه‌ای زادگاهش شرکت کرده و مدرک مهارت گرفته است.

کشاورز یک دیپلم با مدرک و یک لیسانس بدون مدرک دارد! او بورسیه یکی از دانشگاه‌های معتبر داخل کشور بوده، اما چون بعد از فارغ‌التحصیلی تمایلی به همکاری با آن نهاد نداشته، مدرک او لغو و باطل شده است!

وی در پاسخ به این سوال که چه کسی حمایتتان کرد تا به اینجا برسید؟ گفت: اول از همه خانواده‌ام که البته اوایل با انتخاب شغلم مشکل داشتند و اصلا راضی نبودند و مثل خیلی از خانواده‌های استان خودمان اعتقاد به کارمندی و ادامه تحصیل داشتند و بعد از آن هم پشتکار، تلاش و علاقه خودم به این کار بود که کمک کرد به اینجایی برسم که الان هستم.

سرمایه اولیه کار

کشاورز، با سرمایه اولیه‌ای که داشته و ۳ میلیون تومان وامی که هم از یکی از صندوق‌های قرض‌الحسنه گرفته است، توانسته این کار را شروع کند و به اینجا برساند که نجاری باسابقه و خوشنام شده و ۲ نفر را هم به طور مستقیم مشغول به کار کرده است.

وی درباره شرایط حقوق و کار این کارگران، افزود: حقوق این کارگران بر اساس هر چند متری است که کار می‌کنند و بستگی به کار و زحمت خودشان دارد؛ هر چه بیشتر کار و فعالیت کنند بیشتر حقوق می گیرند و تا الان از کارشون راضی هستند.

سفارشات و مواد اولیه کارگاه “توسکا” به صورت عمده و یکجا از شهرستان بهبهان تهیه می‌شود.

تا دلتان بخواد بدقولی بوده در کارمان!

در ادامه از او پرسیدم که در مدت ۱۶ سالی که در این حرفه مشغول به کار هستید، بدقولی هم در کارتان بوده یا نه که او هم صادقانه پاسخ داد: تا دلتان بخواد بدقولی داشتیم! اما این بدقولی در همه کارهای فنی پیش میاد! بخاطر خرابی ابزارها، دستگاه‌ها، خراب شدن چوب‌ها حین کار، دیر رسیدن اجناس و از همه مهمتر انتظاری که مردم به خاطر آشنایی و فامیل بودن و اینکه زودتر کار را به آنان تحویل بدیم.

او البته این توجیهات را دلیلی بر بدقولی ندانست و با ناشایست خواندن بدقولی در هر کاری، گفت: از این به بعد قول می‌دهم همه تلاش خود را به کار ببندیم که بدقولی‌ها را به حداقل برسانم و روزی طبق برنامه‌ریزی و مدیریت بهتر هیچ بدقولی نداشته باشم که مشتریانم را ناراضی کنم.

پذیرفتن سفارش افراد بی بضاعت

وی با بیان اینکه در ایام شهریور و اسفندماه، بیشترین سفارشات کاری را داریم، یادآور شد: همچنین مدت زمان تحویل اجناس مشتریان متفاوت است و از یک روز یا ۲ الی ۳ ماه، نیز است.

کشاورز، ظاهرا شرایط مالی برخی همشهریان فقیر و یتیم خود را هم درک کرده و گفت؛ مواردی بوده که افراد فقیر و بی بضاعتی که در تنگنای مالی شدید بودند، بدون دریافت هیچ گونه مبلغی، سفارش آنها را پذیرفته است و کارشان را رواج داده است.

 در شهرستان پایگاه اجتماعی ندارد / برگردم به گذشته، هیچ وقت این شغل را انتخاب نخواهم کرد

این نجار با سابقه در ادامه حرف‌هایش به موضوع جالبتری هم اشاره کرد؛ وی گفت: به نظر من در شهرستان و استان ما، این کار هیچ ارزش، درآمد خاص و پایگاه اجتماعی ندارد و متأسفانه ما را به دید یک کارگر نگاه می کنند. به همین دلیل اگر برگردم به ۱۶ سال قبل، به هیچ وجه این شغل را انتخاب نخواهم کرد! زیرا به نظر خودم بدترین شغل ممکن است.

او عدم رعایت روال عرفی و قانونی این کسب و کار در دهدشت را دیگر مشکل کاری خود عنوان کرد و گفت: معمولا شرایط اول برای هر کار، پرداخت ۷۵ درصد به صورت پیش پرداخت است، اما اینجا به خاطر همین روابط نردیک و طایفه‌گری، هیچ چیز طبق روال قانونی خود نیست و در بیشتر موارد شاید تا ۳۰ درصد از کار را هم  پرداخت نکنند.

وقتی دولت نقش خود را در مقابل مشاغل آزاد به درستی ایفا نمی‌کند

با خواندن صحبت‌های جمشید کشاورز یک درد بزرگ دیگر در اجتماع امروزی ما خود را نشان می‌دهد؛ مسئولان ما هر روز شعار می‌دهند که بیکاران نباید دنبال میزهای دولتی باشند و به دنبال کارهای خصوصی باشند اما این فرد که هم تحصیل کرده است و هم موقعیت کار دولتی را داشته، بورسیه خود را رها می‌کند تا در بخش خصوصی هم خودش و هم چند نفر دیگر را صاحب شغل کند اما رد پایی از حمایت‌های مسئولان ندر کارش نمی‌بیند.

شاید کمترین حمایت از این افراد که هم بار خود را از روی دوش دولت برداشتند و هم دو نفر دیگر را مشغول به کار کردند، این باشد که تولیدات و محصولات آن‌ها در پروژه‌های درون استانی خرید شود و دغدغه نبود سفارش و درآمد کم برای این مشاغل رفع شود.

فرهنگ‌سازی برای ارتقای پایگاه اجتماعی این افراد، حمایت‌های بیمه‌ای، تجلیل و تشویق و سرکشی‌های ساده، تسهیلات ارزان قیمت و مسائلی از این دست کوچک‌ترین حمایتی است که از دست مسئولان برمی‌آید.

امید است که ادارات مرتبط به ویژه اداره‌کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی برای این قشر از مشاغل آزاد پیشنهاداتی را از جمله اجباری شدن خرید تولیدات داخلی، برای تصویب به استانداری، شورای اداری و شورای برنامه‌ریزی استان ببرد.

ریواس جنوب، به تمامی کارگران مشاغل سخت خسته نباشید می‌گوید و آروزمند شرایط بهتری در کسب و کار و موقعیت اجتماعی آنان است.

منتظر سوژه‌های بعدی ریواس باشید!

گفت‌وگو از زهرا همایون‌فر

انتهای پیام/ک-ب