به بهانه‌ی عید قربان؛ نکُش، چشمان خیس مادرِ یک بیمار به دستان تو خیره است

یادداشت ریواس/ رحیم بنام

در روز عید قربان مرسوم شده‌است که گوسفند قربانی کنند. در باور دینی مسلمانان عقبه این رسم به زمان حضرت ابراهیم(ع) برمی‌گردد و آنجا که به امر خداوند آن‌حضرت فرزندش را به قربانگاه می‌آورد و به امر خداوند گوسفندی حاضر می‌شود و آن گوسفند قربانی می‌شود تا اسماعیل قربانی نشود. حضرت ابراهیم عزیزترین کس خود را به قربانگاه آورد و این یعنی گذشتن از خود و امیال! از آن پس در این روز گوسفندها قربانی می‌کنند تا نشان دهند از امیال نفسانی می‌گذرند. موضوع پر محتوایی که این روزها رنگ عادت به خود گرفته است و گاهاً به یک رقابت درون خانوادگی و درون محله‌ای تبدیل شده‌است.

یکی از فلسفه‌های قربانی در عید قربان تامین غذای نیازمندان است؛ اما جای تامل دارد که گوشت قربانی به دست چه کسی می‌رسد؟

واضح است که بخش عمده‌ای از این بسته‌ی غذایی به دست کسانی می‌رسد که بنا به هر دلیلی تمایلی به استفاده از آن ندارند و یا استفاده می‌کنند در حالیکه فریزر خانگی آنان لبریز از گوشت فریز شده‌است.

قسمت قابل تامل‌تر این داستان آنجاست که  همسایه بسته‌‌ی غذایی برای همسایه‌ی دیگر می‌فرستد و متقابلاً همین همسایه برای همسایه‌ی اول بسته‌ی دیگری، به طوری‌که بعضاً احساس می‌شود بسته‌ها پس داده شده‌اند.

این‌همه لفاظی برای این است که بگوییم لازم است به آثار کاری که انجام می‌دهیم توجه کنیم. قربانی کردن برای نشان دادن قربانی نفس، اگر از تردید در کشتن یک حیوان زبان بسته بگذریم، کار پسندیده‌ای است اما آثار این کار نیز باید بررسی شود. با مواردی که بیان شد می‌شود پی برد که در این شکل از قربانی که مرسوم شده‌است اثر لازم به‌وجود نمی‌آید.

این در حالی‌است که می‌شود با ورود به برخی دروازه‌های خیّر دیگر هم امیال را کشت و از خود گذشت و قربانی حقیقی انجام داد. یکی از این دروازه‌های خیّر، دروازه‌ی سلامت است. موضوعی که خلا آن در مناطق محروم بیشتر به چشم می‌خورد.

چه بسیارند کسانی که از خرید یک قلم دارو برای یک بیماری ساده عاجزند و حالا بیماری‌های خاص که دیگر جای خود دارد!

چه بسیارند کسانی که برای درمان مجبور به عزیمت به دیگر شهرها هستند و آنجا با هزار و یک مشکل علاوه بر بیماری، دست و پنجه نرم می‌کنند!

چه بسیارند مادرانی که بی‌تاب از بی‌تابی فرزند بیمار خود هستند در حالی که سخت محتاج‌اند!

و چه بسیارند عزیزانی که به خاطر نبود امکانات اولیه بهداشتی سخت‌ترین شرایط زندگی را تحمل می‌کنند!

یک قربانی در روز عید قربان دست کم ۵۰۰ هزار تومان هزینه در بر دارد؛ اگر تعداد بسیار زیاد قربانی این روز را در این مبلغ ضرب کنیم مبلغ کلانی به‌دست می‌آید که تصور کنید این مبلغ در حوزه سلامت مصرف شود، مثلاً به بیماران نیازمند داده شود یا صرف ساخت یک مرکز بهداشتی شود یا صرف ارتقاء تجهیزات یک بیمارستان شود و… آن‌گاه اگر آثار این کار را با آثار توزیع گوشت قربانی مقایسه کنید به عمق اثر آن نیز پی خواهید برد.

مخلص کلام اینکه حوزه سلامت محتاج حمایت خیّرین است و چشمان خیس مادر یک بیمار، امروز به نتیجه انتخاب بین قربانی امیال با قربانی یک گوسفند و قربانی امیال با کمک به حوزه سلامت، دوخته شده‌است…

’‚‚