یادداشت/ نگاهی به نقدهای مخالفان و موافقان منتخبین شورای پنجم شیراز

 به قلم سجاد بنام/

سجاد بنام

 درست از لحظه‌ای که نتیجه اولیه‌ی انتخابات شورای شهر در شیراز اعلام شد، موجی از انتقادات -و گاهی هم تخریب- علیه پیشتازان این رقابت سنگین، آغاز شد. پیام‌هایی که به‌نظر می‌رسید با هدف القای «ناامیدی» از «لیست امید» طراحی شده بود اما آنقدر در فضای مجازی دست به دست شد که گویی به دغدغه و دلهره‌ای جدی برای بخشی از شهروندان تبدیل شده است؛ همان شهروندانی که با اکثریت قاطع به این لیست رأی داده بودند.

فارغ از توجه به انگیزه‌ها و پشت پرده‌های احتمالی این پیام‌ها، بد نیست به کلیتِ محتوای نقد آنها، نگاهی اجمالی بیندازیم.

در این پیام مجازی، با تکیه بر روی برخی تخصص‌های نامربوط تعدادی از اعضای لیست امید شیراز، خرد جمعی مردم این شهر به «اشتباه در انتخاب» متهم شده است. مخالفان لیست امید (که البته احتمالاً خود را در قامت موافقانِ پشیمان(!) معرفی کرده بودند) معتقدند که منتخبان شورای پنجم نمی‌توانند همه کرسی‌های کمیسیون‌های تخصصی مختلف این شورا را با شایستگی پر کنند. آنها می‌گویند که اصلاح‌طلبان شیراز اعتماد اکثریت مردم اصلاح‌طلب شهر را برای معرفی لیست دلخواه خود (و نه مردم) غنیمت شمردند و این موضوع به صلاح مردم نیست. نتیجه‌ی این نوع قضاوت درباره انتخاب مردم، نگرانی از آینده‌ی ۴ساله‌ی کلان‌شهر شیراز است.

در سوی مقابل، موافقانِ لیست پیروزِ امید در موضعی دفاعی، سعی در توجیهِ تخصص‌های منتخبان دارند و از سوابق موفق برخی از این اعضا می‌گویند. گاهی هم پاتکی به اصولگرایان می‌زنند و ضعف‌های دوره‌های قبلی شورا را به رخ آنها می‌کشند. از جمله اینکه تخصصِ نامربوطِ دکتر بهرام پارسایی (نماینده فعلی و موفق شیراز در مجلس) در مقامِ ریاستِ وقتِ کمیسیون گردشگری شورای چهارم را یادآوری می‌کنند و موفقیت‌های همین دندانپزشک را در این کمیسیون و اخیراً نیز در کمیسیون اصل نود مجلس دهم، دلیلی برای کم‌رنگ بودن نقش تخصص در شورا، قلمداد می‌کنند.

اما با بررسی جوانب مختلفی که از حوصله‌ی این نوشتار خارج است، می‌توان دریافت که شاید «راه نه این است و نه آن»! نه می‌توان پذیرفت که مسئله‌ی تخصص اینقدر کم‌اهمیت است و نه آن که تمام هویت انتخاب مردم، صرفاً به تخصص آکادمیک آنها گره خورده باشد؛ آن هم تخصص‌هایی که امروزه غالباً با مدرک‌های پولی و صوری حاصل می‌شود! در هر حال باید پذیرفت که نه‌تنها لیست امید شیراز بلکه هر تصمیم این‌چنینی عاری از خطا نخواهد بود و یقیناً برای بهتر شدن جا دارد.

با این حال با وجود برخی تخصص‌های نامربوط در لیست امید (و حالا شورای پنجم) شیراز، می‌توان ترکیب‌های خوبی از وکلای شهروندان شیراز را -از افراد با تجربه و کهنه‌کار تا جوانان پرانرژی و تحصیل‌کرده- یافت. کسانی که سوابق درخشانی از خود بر جای گذاشته‌اند و حالا پتانسیل خوبی نیز برای اثرگذاری در سطوح دیگری را از خود نشان داده‌اند.

از سوی دیگر واقعیت آن است که امروز دیگر تخصص به تنهایی کفایت نمی‌کند و بلکه این قدرتِ مدیریتی است که در نهادها و مقام‌های ارشد شهری و کشوری کارگشاست. در عین حال، یادآوری این نکته به اعضای شورای پنجم شیراز ضروری به‌نظر می‌رسد که در موارد تخصصی، یقیناً نیاز به تشکیل تیم‌های مشورتی متخصص قوی در کنار آنها کاملاً حس خواهد شد. در نتیجه اگر نمایندگان مردم در پارلمان محلی بتوانند با استفاده از تجارب و توانمندی‌های فردی و گروهی خود و البته به پشتوانه شهروندان، مشاورین قدرتمندی را برای تصمیم‌گیری‌ها و انتخاب‌های حساس در مدیریت شهری در کنار خود قرار دهند، خواهند توانست گام‌های مؤثری را در رساندن شیراز به جایگاه شایسته خود نیز بردارند. در غیر این صورت باید در موفقیت چشمگیر آنها، تردید کرد.

کلام آخر اینکه شاید وقت طرح نقدها به لیست انتخاباتی، می‌توانست پیش از ۲۹ اردیبهشت باشد و به‌نظر می‌رسد حالا وقت احترام گذاشتن به تصمیم خرد جمعی و اکثریت قابل توجه همشهریان‌مان است. باید به منتخبین همشهریان‌مان فرصت دهیم و ببینیم آیا می‌توانند –آنگونه که انتظار هم می‌رود- با عملکرد خوب خود در شورای پنجم، مهر تأییدی بر انتخاب مردم بزنند یا فرصت طلایی اصلاح‌طلبان برای خدمت به اهالی شهر راز، از کف می‌رود…  .

انتهای پیام/ س