یادداشت به قلم سرهنگ دوم خلبان بهمن ایمانی سال نو، نگاه منتظر دخترم و مزار پاک شهدای دهلاویه

سرهنگ دوم خلبان بهمن ایمانی از جواز مزار پاک شهدای دهلاویه، احساسش را در آستانه سال جدید روی کاغذ آورده است.

وی در این یادداشت آورده است؛ بسم رب الشهدا و الصدیقین

چندین سال است ، سال که نو می شود ، به جای بوسه بر دستان مادرم، بوسه گاهم مزار پاک شهید گمنام دهلاویه شده است. و به جای روی پدرم، جلوه گاه نظرم، خاک مقدس دشتی است که تقدسش را وام دار قطره قطره خون پاک شهداست.
چند سال است با جای خالی من بر سر سفره هفت سین ، نگاه منتظر دخترم، بیشتر درک می کند، تنهایی ِ معصومانه ِ دخترکانی در حافظه ی سرزمینش را، که بزرگ ترین درس های زندگیشان را از جای خالی پدر و  قاب های عکس پدر و نامه های پدر گرفته اند.

و من سال هاست که هر بهار نه راوی بلکه زائر خاکریز های عشق و دلدادگی ام . و این جا به دور از همه دلبستگی ها مشق عشق می کنم.
این جا خاکش رنگ دیگری ، نسیمش بوی دیگری و طلوعش امید دیگری دارد و اما غروبش دلگیر تر از هر جای دیگری است . یک بار اگر با پای تن مهمان شهدا شوی، هر سال دلت بی تاب آمدن می شود. و پای دل است که تو را به قطعه ای از بهشت می کشاند. و این جا که می آیی در دریایی از دلدادگان گم می شوی. قطره ای می شوی در سیل خروشان زائرینی که مغناطیس عشق شهدا آنها را به سرزمین مردان بی ادعا کشانده است.
بی شک هرکس حرفی دارد،درددلی،نیتی ویاگمشده ای و اما من که سرباز امروز این سرزمینم و وامدارو امانتدار  سربازان دیروز، خاک پای آنها راطوطیای چشمانم می کنم و می گویم: ای شهید عزیزی که ایستادگی وغیرت ازتونام ونشان گرفته است ،باتو عهدی دوباره می بندم و هوشیارانه می ایستم ،آنگونه که توایستادی،تاخواب خوش دشمن را آشفته سازم ،واگرلازم شود ،مقتدرانه می افتم ،آنگونه که توافتادی ،تافروغ چشمان هم وطنانم جاودانه بماند.

راهت را ادامه خواهیم داد ای شهید.

سرهنگ دوم خلبان بهمن ایمانی
دهلاویه – اسفند ۱۳۹۵

انتهای پیام/ی