پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/

 بحران آب و تلاش‌های کاغذی مسئولان برای صرفه‌جویی در مصرف آب به ویژه آب آشامیدنی مردم، در حالی است که مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای‌کهگیلویه و بویراحمد نمی‌داند، فضای سبز شهرهای استان از محل آب شرب، آّبیاری می‌شود یا چاه‌ها و رودخانه‌ها.

به گزارش ریواس از کهگیلویه و بویراحمد، بحران آب و خشکسالی‌های چندین ساله در استان کهگیلویه و بویراحمد بیش از هر زمان دیگری، کالای استراتژیک آب را مهم و باارزش‌تر کرده است؛ مسئولان ارشد آبفای شهری از تنش شدید آّبی در عمده شهرهای این استان خبر می‌دهد و بیش از صدها هزار هکتار از مزارع و باغات این استان خشک شده و یا در استانه خشک شدن است.

اما بحران آب و تلاش‌های کاغذی مسئولان برای صرفه‌جویی در مصرف آب به ویژه آب آشامیدنی مردم، در حالی است که مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای نمی‌داند، فضای سبز شهرهای استان از محل آب شرب مردم تأمین می‌شود یا چاه‌ها و رودخانه‌ها.

آب

موضوع جداسازی آب شرب از آبیاری فضای سبز و پارک‌ها روز گذشته در جلسه حفاظت از منابع آبی مطرح شد و علی لطفی، مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای، در این جلسه مهم به این موضوع اذعان می‌کند و می‌گوید: ‌اطلاعی نداشتم که آب فضای سبز در شهر یاسوج از آب شرب جدا شده است.

این بی‌اطلاعی یکی از متولیان حفظ آب در این استان از این منظر جای نگرانی دارد که اگر حفظ آب برای آقایان در عمل مهم بود بعد از حدود هفت سال، لابد متوجه می‌شدند که این همه نیاز آبیاری پارک‌ها، میادین و فضای سبز شهر بزرگ یاسوج از آب شرب مردم نیست.

او در این جلسه مهم بعد از سال‌ها، چنین موضوعی را به دستور کار شورای مهم حفاظت از منابع آب می‌آورد و تازه به فکر چاره افتاده است درحالی که قبلا این کار شده است.

هیچ مدیری نمی‌داند فضای سبز سایر شهرها با کدام آب، آبیاری می شود؟

شهردار یاسوج در همین جلسه خطاب به لطفی گفت: از سال ۸۷، آب شرب از فضای سبز جدا شده و اکنون ۹۵ درصد آن به طور کامل جدا شده است.

این را هم باید گفت که نگرانی لطفی از عدم جداسازی آب شرب از فضای سبز در سایر شهرهای این استان جدی‌تر است هر چند هیچ مدیری در این لحظه نمی‌داند که به جز یاسوج که شهردار آن گزارش داده، در سایر شهرهای ما، آیا آب شرب از فضای سبز جدا هست یا نیست.

این مسائل یک پیام را بیشتر مخابره نمی‌کنند و آن عدم عزم راسخ برای حفظ آب و صرفه‌جویی در کالایی است که محل مناقشه نسل‌ها و حکومت‌های آینده است.

انتهای پیام/ ک