گزارش مردمی- احسان رضاپور/ پلی در لنده که افتتاح شده اما کسی آن را ندیده است!

احسان رضاپور

در دولت گذشته یکی از برنامه ها و کارهایی که خیلی شاهد آن بودیم افتتاح یا تکمیل پروژه هایی بود که عملا یا وجود خارجی نداشتند یا برای اینکه در مراسم معینی آن را افتتاح کنند با وجود تکمیل نشدن آن را جزو کارنامه خود و پروژه های افتتاح شده قلمداد می کردند؛ یکی از این پروژه ها پل ارتباطی بین روستای «قیام» و «بره مل» بوده که باپیگیری های چندتن از اهالی در پایتخت مشخص شد که در دولت قبلی اعتبار این پل واریز و حتی گزارش شده که این پل به بهره برداری رسیده و مردم دارند از این پل استفاده می کنند!

متاسفانه در خیلی از مواقع شاهد آن هستیم که هرکس از راه می رسد پیمانکار می شود و با داشتن آشنایی در استانداری پروژه ای به او داده می شود و نیمه راه آن را نیمه کاره رها می کنند، در این پروژه پیمانکار وقت مصالح خود را در فصل زمستان در کنار رودخانه ریخت و با طغیان رودخانه آب آنها را با خودش برد و در کمال ناباوری طبق شنیده ها پیمانکار پول خود را کمال و تمام دریافت کرد ولی عملا پل ارتباطی هیچ پیشرفتی نکرد!

با پیگیری های فراوان قرار شد که بازرسی از وزارت راه به استان مراجعه و تکلیف این موضوع مشخص شود ولی متاسفانه بنا به دلایلی نامشخص این بازرس پس از بازدید از یاسوج از دسترس خارج و پس از بازگشت به تهران پذیرای ارباب رجوع این روستا نبود!

این پل در انتهای دولت اصلاحات در زمان فرمانداری آقای میرمحمدی (فرماندار وقت کهگیلویه) کلنگ زنی شد ولی با گذشت ۱۳سال همچنان بدون پیشرفت خاصی مسکوت مانده است و مردمان روستاهای بره مل و دلیک و چلی و لارب همچنان چشم انتظار احداث این پل هستند.

جاده و راه های ارتباطی یکی از اولویت ها و شاخص های اصلی توسعه و پیشرفت در هر شهر و روستایی به شمار می رود. مردم این روستاها انتظار دارند که احداث این پل در اولویت برنامه های کاری اداره راه و شهرسازی شهرستان لنده باشد زیرا اگر روستایی از راه ارتباطی خوبی برخوردار نباشد زمینه برای دیگر خدمات نیز فراهم نیست.

در سال ۸۰ متاسفانه بدلیل ناهموار بودن مسیر جاده چلی به قیام و اینکه در روز بارانی زمستان بود و به تبع بارش در آن روز رودخانه طغیان کرده بود و پل ارتباطی در مسیر رودخانه قرار نداشت و امکان گذر از رودخانه وجود نداشت زنی که دچارخونریزی بعد از زایمان شده بود فوت کرد در حالی که اگر زودتر به بیمارستان می رسید الان زنده بود، آیا احتمال رخ دادن دوباره چنین حادثه ای وجود ندارد؟

در قرآن کریم آمده است که جان یک انسان با همه ی انسان ها برابری می کند پس اگر جان انسان ها برای مسئولان اهمیت دارد باید به مسئله جاده و پل ارتباطی این مسیر توجه وافری داشت.

همچنین در روزهای بارانی مدارس روستاهای «بره مل» و «چلی» و «لارب» و «دلیک» بدلیل مشکل تردد از رودخانه تعطیل می باشند که در حق این دانش آموزان جفا می شود، امیدواریم اداره راه و شهرسازی به این مسئله هم توجه نماید.

در چند سال گذشته روستاهای چلی و دلیک و لارب جمعیت قابل توجهی داشتند ولی بدلیل اینکه جاده آسفالت نبوده و با وجود رودخانه رودکوف و رود شور عملا در روزهای بارانی زمستان تردد از این رودخانه های سخت و خطرناک و گاهی غیر ممکن بود و مشکلات زیادی را برای اهالی این روستاها ایجاد کرده بود، خانوارهای زیادی از این روستاها مهاجرت کردند که با سیاست های حکومت منافات دارد.

روستای لارب چشم اندازها و مناظر طبیعی زیبایی دارد که چشم هر بیننده ای را به تعجب وا می دارد و سکونت گاه بسیار مناسبی برای پرورش حیوانات اهلی و دامداری و باغداری است و با توجه به وضعیت اقتصادی کشور و مسئله اشتغال و بیکاری با آسفالت کردن مسیر جاده از قیام به این روستا و احداث پل ارتباطی هم می توان سالانه گردشگران زیادی را جذب کرد و هم مردمان این دیار که به جاهای دیگر مهاجرت کردند و شغل مناسبی ندارند برگردند و در این روستای زیبا سکونت گزینند.

در یکی دو سال اخیر چندین خانوار از ساکنین سابق چلی نیز به منطقه بازگشتند و بی شک با احداث پل شاهد مهاجرت بیشتر به سمت این روستا خواهیم بود.

روستای دلیک منطقه بسیار مناسبی برای کشاورزی و دامداری است و با آسفالت جاده و احداث پل می توان شور و اشتیاق زیادی به مردم سابق اون دیار داد که به آن منطقه نقل مکان کنند.

روستای بره مل که در ۲ کیلومتری روستای قیام قرار دارد نزدیک به ۱۲۰ نفر جمعیت دارد و از روستاهای مهاجرپذیر است که هرساله شاهد مهاجرت معکوس به این دیار هستیم و بدلیل وجود زمین های کشاورزی هموار در نزدیکی آن کشاورزی سنتی رونق خوبی دارد.

امیدوارم که کمیته برنامه ریز شهرستان و استان برای سال ۹۶ اعتبارات لازم را برای تکمیل این پروژه اختصاص دهند و به خواسته ی بحق مردم شریف این دیار جامعه عمل بپوشانند زیرا دود بی تفاوتی مسئولین امر اول به چشم خود و بعد به چشم مردم می رود.

به قلم احسان رضاپور