ریواس جنوب گزارش می دهد: کَتَس‌بِس، خلع سلاحِ امنیت

سالانه تعدادی زیادی انسان در محله مهدی‌آباد یا همان کَتَس‌بِس در شیراز به دلیل تصادف، اعتیاد، خریدوفروش مواد و ضرب‌وجرح کشته می‌شوند و این محله همچنان فاقد کلانتری است.

به گزارش ریواس جنوب از شیراز، خبر ورود ما زودتر از خودمان رسیده بود. اینجا خبرها زودتر از آدم‌ها می‌رسند، به‌ویژه خبر آمدن پلیس‌ها! پنج کیلومتر آن‌طرف‌تر از مرکز شهر شیراز با یک دوربرگردان به امن‌ترین محله برای ارتکاب جرم می‌رسید! محله‌ای که اگرچه خلاف در کوچه‌هایش به‌طور عینی هویداست، اما تا کیلومترها آن‌طرف‌تر خبری از هیچ کلانتری یا باجه پلیسی نیست.

مهدی‌آباد یا همان محله کَتَس‌بِس ۳۰ هزار جمعیت دارد که چهار هزار نفر از ساکنان آن را اتباع خارجی تشکیل می‌دهند. هرچند آوازه کَتَس‌بِس در مهدِ خلاف بودن، فراتر از مرزهای استان فارس رفته است، اما همچنان خبری از احداث کلانتری در آن نیست، این در حالی است که حجت‌الاسلام نامدار ستاره‌فر که به مدت ۳۸ سال امامت نمازهای جماعت مسجد این محله را به عهده دارد، محله کَتَس‌بِس را نیازمند چهار کلانتری می‌داند.

اولین چیزی که در این محله با آن مواجه می‌شوید استشمام بوی ناخوشایند فاضلاب است، رودخانه چنارراه‌دار که کنار مهدی‌آباد قرار دارد، از ۳۵ سال قبل تاکنون محل عبور فاضلاب زندان عادل‌آباد و چند محله دیگر مانند پانصد دستگاه و شهرک مطهری است؛ رودخانه‌ای که ۲ کارخانه بزرگ نشاسته‌سازی شهر در حاشیه آن قرار دارند و این مسئله سلامتی عمومی جامعه را هدف می‌گیرد.

هرچند به گفته امام جماعت و شورای محله مسئله فاضلاب در حال پیگیری بوده و کلنگ حل این معضل چندی پیش زده‌ شده است، اما نمی‌توان بوی نامطبوع محله و بازی کودکان در کنار فاضلاب و لجن‌های حاشیه کنار رودخانه را نادیده گرفت. فاضلاب تنها معضل این رودخانه نیست، کافی است شما مسیر رودخانه را پایین بروید تا با جای خواب معتادان، بی‌خانمآنها و فروشنده‌های مواد مخدر مواجه شوید.

حجت‌الاسلام ستاره‌فر می‌گوید: این محله هشت مشکل عمده داشت که آسفالت کوچه‌ها، احداث دبیرستان پسرانه، حمل‌ونقل عمومی و ساخت مجتمع ورزشی تا حدودی رفع شده، اما مهم‌ترین مشکل این محله نبود زیرگذر در کمربندی است که از سال ۸۲ تاکنون با کشته شدن حدود یک صد نفر از اعضای این منطقه به دلیل تصادف در کمربندی، جان مردم را نشانه رفته است.

او به خانواده‌های عزادار این کشته‌ها و شرایط اجتماعی و اقتصادی که بعد از سانحه برای آنها پیش‌آمده اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: احداث زیرگذر از ملزومات این محله است، کمربندی برای آسایش مردم ساخته‌شده نه برای کشتن آنها، بنابراین مسئولان ساخت زیرگذر برای تأمین امنیت جانی محله مهدی‌آباد را در اولویت کاری خود قرار دهند.

از کلانتری در این محله خبری نیست

امام جماعت محله کَتَس‌بِس دیگر معضل مهم این محله را عدم امنیت عنوان می‌کند و می‌گوید: به دلیل نبود کلانتری در این محله به‌راحتی مواد مخدر خریدوفروش می‌شود و سن بزهکاری بسیار پایین آمده است، این محله فاقد بانک بوده و دلیل این موضوع نبودن کلانتری و به‌تبع آن عدم امنیت جهت احداث و راه‌اندازی بانک در محله است.

خبر ورود غریبه‌ها در این محله سریع پخش می‌شود و آنهایی که حتی ارتباطی کوچک با خلاف دارند پیش از رسیدن غریبه‌ها جوانب احتیاط را رعایت می‌کنند، پیش از رسیدن به محله و در کمربندی موتورسوارهای زیادی می‌بینید که به گفته افسران گشت نیروی انتظامی، مُخبر یا خرده‌فروش‌های مواد هستند و اولویت آنها اطلاع دادن حضور پلیس یا افراد مشکوک در محله است.

سعید غریبی، یکی از یاوران شورای این محله عدم امنیت و مشکلات بهداشتی را دو معضل اصلی محله کَتَس‌بِس عنوان می‌کند و می‌گوید: به دلیل فاصله زیاد کلانتری تا محله، خلاف‌کاران پیش از رسیدن پلیس مدرک جرم را از بین می‌برند و باوجود دستگیری‌ها، خیلی زود نیروهایشان را جایگزین می‌کنند. در کتس‌بس چهار نقطه اصلی خریدوفروش مواد مخدر وجود دارد که در صورت وجود کلانتری در این محله، موادفروشان به این راحتی نمی‌توانستند تجارت کنند.

او ادامه می‌دهد: مشکلات بهداشتی موجود در مهدی‌آباد سبب شده تا شاهد شیوع بیماری سالک بین بچه‌های این محله باشیم، فاضلاب موجود در رودخانه و شرایط بهداشتی کوچه‌ها پشه سالک را به جان کودکان این محله انداخته است.

طولانی بودن زمان رسیدن پلیس ها از کلانتری میانرود تا کتس‌بس

یکی از افسران گشت کلانتری میانرود که باید محله مهدی‌آباد را نیز پوشش دهد عامل اصلی تأثیر کم عملیات‌های نیروی انتظامی در این محله را فاصله زیاد کلانتری تا محله می‌داند و می‌گوید: اینجا کسی از مأموران نیروی انتظامی نمی‌ترسد و خیلی راحت با مأموران درگیر می‌شوند. خرده‌فروشان و حتی گاهی سربازان بومی این محله که در کلانتری میانرود خدمت‌ می‌کنند پیش از رسیدن ما، آنها را باخبر می‌کنند و مدارک جرم پنهان می‌شوند.

این افسر باسابقه می‌افزاید: البته برخی از خانواده‌ها در دستگیری فرد مجرمِ عضو خانواده‌شان با ما همکاری می‌کنند و با دستگیری یک نفر و اعتراف او، موفق به دستگیری چند نفر می‌شویم. خانواده‌ها نگران‌اند که فرزندشان که به راه اعتیاد و مواد کشیده شده در درگیری‌های محلی آسیب ببیند و به همین دلیل زندان را امن‌تر از محله می‌دانند.

این نیروی جان‌برکف انتظامی بابیان اینکه هنگام عملیات، رئیس کلانتری، رئیس تجسس و ۲ واحد گشت در غروب یا صبح زود که احتمال حضور مجرمان بیشتر است وارد عمل می‌شوند، ادامه می‌دهد: خریدوفروش اسلحه پیش‌ازاین در این محله بیشتر بود اما در حال حاضر خیلی کم شده است. سلاح‌های موجود در این محله از نوع کُلت و تفنگ سوزنی است که در زمان حمله آمریکا به عراق به‌صورت قاچاقی وارد کشور شده است.

به گفته ساکنان این محل، به دلیل نبود کلانتری، مدتی است که پایگاه بسیج محلات، مسئولیت تأمین امنیت محله را به عهده گرفته است و مردم نیز از این موضوع راضی هستند.

عدم نیروی کافی دلیل نبود کلانتری در مهدی‌آباد

سردار احمدعلی گودرزی، فرمانده نیروی انتظامی استان فارس دلیل عدم احداث کلانتری در محله مهدی‌آباد را عدم نیروی کافی عنوان می‌کند و می‌گوید: هدف ما ساخت کلانتری در این محله و افزودن تعداد کلانتری‌ها نیست، چراکه با احداث هر کلانتری باید تعدادی از افراد به کارهای اداری و دفتری مشغول شوند و این موضوع در شرایطی که تعداد نیرو به حد کافی وجود ندارد سبب از دست دادن نیروهای عملیاتی می‌شود.

او می‌افزاید: در محله مهدی‌آباد و محلات دیگر با شرایط مشابه به‌زودی کیوسک‌های نیروی انتظامی دایر می‌شود تا مشکل نبود کلانتری در این محله‌ها حل شود، اما نیروی انتظامی نمی‌تواند نیروی جدید استخدام کند و ساخت کلانتری علاوه بر هزینه‌های دیگر مستلزم افزایش نیرو است.

محله مهدی‌آباد یا همان کَتَس‌بِس زیر نظر شهرداری منطقه ۹ شیراز است که این شهرداری در ۶ سال گذشته پروژه‌های عمرانی مثبتی مانند ساخت بلوارها، کمربندی، دبیرستان و بزرگ‌ترین مجتمع ورزشی خیر ساز را احداث کرده است و همچنین با آسفالت خیابآنها و کوچه‌ها سبب شده تا دسترسی اداره‌های خدمات رسان مانند امداد و نجات، اورژانس، آتش‌نشانی، برق، آب و گاز راحت‌تر انجام شود.

محمدرضا خادم‌زاده، معاون عمرانی شهرداری منطقه ۹ شیراز بابیان اینکه مشکلات به دلیل عدم نظارت صحیح مسئولان به وجود می‌آیند می‌گوید: شهرداری این منطقه با احداث کمربندی ۳۵ متری طلاییه در جنوب مهدی‌آباد، بلوار خرمشهر، پل‌های عابر پیاده، مجتمع ورزشی، زیرسازی و آسفالت معابر سبب دسترسی سازمآنهای خدمات رسان به بافت فرسوده شده است.

خادم‌زاده با اشاره به عدم دریافت عوارض توسط شهرداری برای نوسازی بافت فرسوده در این محله ادامه می‌دهد: شهرداری علاوه بر خدمات عمرانی با تأسیس خانه محله با زیربنای یک صد مترمربع در جهت اشتغال‌زایی و فرهنگ‌سازی نیز ورود کرده و با برگزاری دوره‌ها و کلاس‌ها سعی در توانمندسازی و آموزش مهارت‌ها به مردم این محله دارد. حتی خدمات دندان‌پزشکی در خانه محله مهدی‌آباد رایگان است.

مصادره زمین بازی بچه ها برای ساخت مسکن فرهنگیان

یکی از اهالی، ماجرای تصرف زمین فوتبال خاکی ۶ هزار متری این محله را تعریف می‌کند؛ به گفته او و مدارکی که همیاران شورا به‌صورت مستند نشان می‌دهند، آموزش‌و‌پرورش این زمین موقوفه را سال ۷۲ به اداره تربیت‌بدنی وقت منتقل کرده اما در حال حاضر برخلاف مستندات موجود این موضوع را تکذیب کرده و زمین را برای مسکن فرهنگیان عشایر طبق کمیسیون ماده ۵ تغییر کاربری داده است و ۲۵۰ ورزشکار محله مهدی‌آباد بلاتکلیف مانده‌اند.

از سوی دیگر مجتمع ورزشی تازه‌ساخت مهدی‌آباد که سال گذشته به‌صورت نمادین افتتاح‌شده به دلیل اختلاف بین پیمان‌کار و معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری تا اطلاع ثانوی پلمپ شده است. همیاران شورا عدم عمل به تعهدات قرارداد توسط پیمان‌کار را دلیل این تصمیم عنوان می‌کنند. با تماسی که در محل با یحیی زارع، مدیر تربیت‌بدنی سازمان فرهنگی اجتماعی شهرداری شیراز گرفته شد، او تاریخ حل مشکلات و بازگشایی مجتمع ورزشی را نیمه دوم مهرماه عنوان کرد.

کَتَس‌بِس سه مدرسه ابتدایی دارد که قدمت هرکدام از آنها به ۴۰ سال می‌رسد و فقط یکی از این مدارس نوسازی شده و ۲ مدرسه دیگر در شرایط مناسبی قرار ندارند. ماشین‌ها بارها با دیوار متصل به سرویس‌های بهداشتی مدرسه شهید محمدرضا حدادی به دلیل عدم رعایت اصول مهندسی در ساخت، برخورد کرده‌اند و آثار آن بر روی دیوار مدرسه مشخص است.

هنوز مدارس تعطیل نشدند اما بچه‌هایی در سن مدرسه را می‌بینید که در کوچه‌ها یا کنار رودخانه در حال بازی هستند. محمد‌ انور ۱۰ ساله و محمد رسول ۱۱ ساله هر ۲ از مهاجرین هستند که به دلیل عدم توانایی خانواده در تأمین نیازهای اولیه مدرسه، از تحصیل بازمانده‌اند. با آنها کمی گرم می‌گیرم و می‌پرسم که از کجا می‌توانم مواد بخرم؟ تا این سؤال را می‌پرسم از من دور می‌شوند؛ اما وقتی می‌گویم برادرم اعتیاد دارد و حالش خوب نیست باید برایش مواد تأمین کنم و خواهش می‌کنم که کمک کنند، برمی‌گردند.

محمد انور، در کوچه روبه‌روی جایی که ایستاده‌ایم درب سبزرنگی را با انگشت نشان می‌دهد و می‌گوید: «این هرچی بخوای داره، اما تو خیلی شیکی، مثل مامورایی، چیزی بهت نمیده، برو داشِتو بیار خودش بره بخره خانم».

به سمت همکارانم برمی‌گردم اما آنها برای تهیه عکس با راهنمایی یک از اهالی به جای دیگری رفته‌اند، بنابراین با یکی از همیاران شورا همراه می‌شوم.

حاشیه‌ای در حاشیه

وارد خیابان امین که می‌شوم سه نوجوان را می‌بینم که در حال خریدوفروش مواد مخدر هستند، سمتشان می‌روم، تکذیب می‌کنند و مسخره‌بازی درمی‌آورند، یکی از آنها که بزرگ‌تر به نظر می‌رسد چیزی شبیه کُلت زیر پیراهنش مشخص است و مرتب اطرافش را با دقت نگاه می‌کند، کم‌کم سروکله‌ رفقایش هم پیدا می‌شود، سعی می‌کنم ترسم را پنهان کنم، با خداحافظی به سمت ماشین می‌روم و آنها بلندبلند پشت سرم قهقهه می‌زنند.

مقصد بعدی شبیه تیر خلاص این محله می‌ماند، حلبی‌آباد، حاشیه‌ای در حاشیه. جایی که در محدوده مهدی‌آباد قرار دارد اما نه اسم دارد و نه حتی شهرداری و سازمان دیگری مسئولیت آن را به عهده می‌گیرد. تعداد ساکنان برخی از این خانواده‌ها به ۴۰ نفر می‌رسد؛ اما در این نقطه تاریک، زنان با نخ و سوزن و هنرشان به زندگی رنگ می‌دهند.

مهدی‌آباد یا کَتَس‌بِس نمونه‌ای از محلات پرآسیبی است که اگر راهکاری برای تغییر فرهنگ و شرایط آنها ارائه نشود، محله‌های دیگر و حتی مرکز شهر را نیز ناامن می‌کند.

انتهای پیام/ فرحنده (ری را) آشوری