گزارشی تکان‌دهنده از وضعیت مواد مخدر

به گزارش ریواس به نقل از حوزه قضایی خبرگزاری تسنیم، امروزه کنار سه بحران جهانی «فقر و رشد جمعیت، نابودی محیط زیست و تهدیدات هسته‌ای»، موضوع مواد مخدر و روان‌گردان‌ها به‌عنوان بحران چهارم و بزرگ‌ترین شوک هزاره سوم سبب گردیده کمتر کشوری در جهان وجود داشته باشد که با این معضل دست و پنجه نرم نکند. براساس آمارهای منتشر شده از سوی سازمان ملل متحد بالغ بر ۲۵۰-۲۰۰ میلیون نفر از جمعیت جهان یک بار نسبت به مصرف مواد مخدر یا روانگردان‌ها مبادرت ورزیده‌اند. تقاضای مواد مخدر از سوی مصرف کنندگان، زمینه را برای اشتغال بیش از ده میلیون نفر قاچاقچی حرفه‌ای در سطح جهان و در قالب مافیای مواد مخدر فراهم نموده است. سود خالص حداقل ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیارد دلار در سال ناشی از تجارت غیرقانونی مواد مخدر با چرخش مالی سالیانه ۴۵۰۰ میلیارد دلار، سبب شده است که مواد مخدر کنار اسلحه، نفت و توریسم به‌عنوان یک صنعت غیرقانونی جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص دهد.

براین اساس نمی‌توان انتظار داشت که از سوی ابرقدرت‌های جهان که خود را حامیان حقوق بشر تلقی می‌نمایند، برای مهار و کنترل این پدیده گام‌های اساسی برداشته شود. شاهد ماجرا آن که نیروهای بیگانه غربی به‌سرکردگی آمریکا که با شعار مبارزه با تروریسم و مواد مخدر وارد افغانستان شدند خود از عوامل رشد سرسام‌آور تولید مواد مخدر گردیدند و اندک زمانی پس از این حضور اشغالگرانه مشخص گردید که یکی از منویات آنها از این تجاوز، باز کردن جبهه جدیدی جهت افزایش فشارها بر جمهوری اسلامی ایران است. از همین رو نیز بود که اولاً وضعیت تولید و تبدیل مواد مخدر و صنعتی به‌سمتی جهت داده شد تا با عرضه مواد مخدر پرخطر و دست بردن در قیمت مواد عرضه شده، الگوی مصرف به‌سمت این قبیل مواد خطرناک کشانیده شود و از سویی با اشاعه شیشه در داخل و همزمان گسیل دادن حجم وسیعی از مواد پیش‌ساز از مبادی مرزی به‌ویژه شمال غرب کشور ضمن ایجاد نارضایتی در سطح جامعه و سعی در رودررو قرار دادن مردم با نظام، اقدامات چشمگیر جمهوری اسلامی ایران در مبارزه با مواد مخدر را که همواره مورد تحسین جهانیان و مجامع رسمی بین‌المللی خصوصاً سازمان ملل متحد بوده تحت‌الشعاع قرار دهند، یعنی در حقیقت نقشه آن بوده و هست که ما را از این کشور مدعی به یک کشور متهم تنزل جایگاه دهند که ان‌شاءالله با اقدامات وسیعی که اجرا شده و یا در حال پیگیری است در این تلاش مذبوحانه ناکام خواهند ماند. مهم‌تر اینکه در یک سلسله برنامه‌ از پیش طراحی شده به‌واسطه گسترش و تبلیغ رسانه‌های ماهواره‌ای مواد مخدر و روانگردان، مسایل ضدارزشی مانند گسترش مشروبات الکلی و رفتارهای خلاف اخلاقیات و خارج از چارچوب مشروع خانوادگی به‌دنبال جایگزین سازی فروپاشی اجتماعی (از طریق تضعیف نهاد خانواده) به‌جای فروپاشی نظام سیاسی می‌باشند و در این میان مواد مخدر نقش ویژه‌ای را به‌عهده دارد.

از سوی دیگر سطح زیر کشت خشخاش در افغانستان در سال ۲۰۱۴ با ۷ درصد رشد نسبت به سال ۲۰۱۳ به ۲۲۴هزار هکتار افزایش یافت و میزان تولید تریاک نیز با ۱۵ درصد رشد نسبت به سال ۲۰۱۳ از ۶هزار و ۴۰۰ تن گذشت که این میزان کشت در قیاس با سال ۲۰۰۱ یعنی مقارن با ورود ائتلاف غربی به آن کشور بالغ بر ۲۴۰۰ درصد رشد داشته است.

در همین حال کشانیدن هدفمند دامنه کشت به‌سمت مناطق همجوار با کشورمان در جهت افزایش تهدید و فشار بر جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته است. همجواری افغانستان با حدود ۱۲۰۰ کیلومتر مرز مشترک با کشور عزیزمان جمهوری اسلامی ایران، مرزهای ما را از حیث ورود محموله‌های قاچاق و ترانزیت مواد مخدر به‌شدت تحت تأثیر قرار داده است. همزمان اقدامات سوء برخی از عناصر سودجو و متخلف در تولید مواد صنعتی و روانگردان در برخی از مناطق کشور زمینه تغییر الگوی مصرف از مواد سنتی به صنعتی و روانگردان‌هایی همانند شیشه را ایجاد نموده است.

نیم‌نگاهی به پیامدهای شوک عظیم مواد مخدر و روانگردان‌ها به‌عنوان زلزله خاموش، جنگ بدون مرز و بزرگترین منکر عصر حاضر بیانگر آن می‌باشد:

* در سال گذشته بیش از ۵۵۰ تن مواد مخدر در کشور کشف شد و ۲۷۰هزار نفر به زندان رفتند.

* بخش اعظم زندانی‌ها و ۵۵ درصد طلاق‌های کشور با مواد مخدر مرتبط است و به همین دلیل و در راستای اجرایی کردن منویات رهبری و موضوع اجتماعی کردن مبارزه از اهمیت شایانی برخوردار است. در طرح اجتماعی کردن مبارزه قراردادهایی توسط ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور با کمیته امداد و بسیج امضا شده است.

* علی‌رغم آن که در سال گذشته سه درصد از آمار مرگ و میر بر اثر مواد در کشور کم شده باز هم به‌طور میانگین روزانه ۸ نفر به‌خاطر مصرف مواد مخدر در کشور جان خود را از دست می‌دهند.

* موضوع مواد مخدر از مسائلی است که تا مستقیماً درگیر آن نشویم نمی‌توانیم ابعاد آن را درک کنیم.

* اگر درون یک خانواده یک معتاد هم وجود داشته باشد آن خانواده درگیر مسائل مختلف روحی و بی‌آبرویی و آسیب‌های اجتماعی خواهد شد. این آسیب‌ها به‌حدی است که خانواده به زندانی شدن و حتی اعدام فرزندش راضی می‌شود.

* یک‌میلیون و ۳۲۵هزار معتاد در کشور وجود دارد. اگر آن را در چهار نفر که متوسط تعداد خانواده ایرانی است ضرب کنیم پنج‌میلیون و ۵۰۰هزار نفر مستقیماً در کشور درگیر با مسئله اعتیاد هستند.

* حدود ۵۵ درصد از معتادین متأهل هستند. این به این معناست که ۷۰۰هزار همسر درگیر این موضوع هستند و اگر خود دچار اعتیاد نشده باشند دچار آسیب‌هایی همچون همسرآزاری و… می‌شوند.

* اگر هرکدام از این خانواده‌ها دو فرزند نیز داشته باشند به‌عبارت دیگر یک‌میلیون و ۴۰۰هزار فرزند در خانواده‌ای زندگی می‌کنند که نابهنجار است و فرزندانی که در این خانواده تربیت می‌شوند خود در آینده چرخه اعتیاد را تکمیل می‌کنند.

* ۷۰ درصد زندانی‌هایی که در زندان هستند مرتبط با موضوع مواد مخدر هستند. جرایم حدود ۴۵ درصد مستقیماً و مابقی تا ۷۰ درصد غیرمستقیم مرتبط با مواد مخدر هستند. اگر می‌خواهیم سرقت، همسرآزاری، قتل و… از بین برود باید برای این مسئله سرمایه‌گذاری شود.

* پس از انقلاب بیش از ۳۷۰۰ شهید در مبارزه با قاچاقچیان و توزیع کنندگان مواد مخدر تقدیر شده که به معنای بی‌سرپرست شدن تقریبا همین تعداد خانواده است.

* زحمات بسیار زیادی در این مسیر کشیده‌ایم اما واقعیات جامعه نشان می‌دهد زحمات کافی نبوده و باید بر تلاش‌ها افزود.

* در بهترین شرایط فقط ۲۰ درصد بهبودیافتگان پاک می‌مانند. یکی از دلایل مهم بازگشت بهبود یافتگان به اعتیاد عدم پذیرش توسط جامعه است. زمانی که به معتاد بهبود یافته کار ندهیم و در فرهنگمان او را طرد کنیم طبیعتاً وی مجدداً به اعتیاد روی می‌آورد.

* ۶۳ درصد معتادان دارای شغل بوده‌اند و این به این معناست که می‌توانیم آنها را دوباره به شغل‌هایشان بازگردانیم.

* ۸۰ درصد مصرف کنندگان مواد مخدر توزیع کننده هستند. خرده‌فروشی‌ ما از طریق همین معتادان انجام می‌شود. اگر مردم وارد عرصه مبارزه با مواد مخدر شوند مسئله حل خواهد شد. از مردم توقع چندانی نداریم اگر هر فرد فقط مراقب خانواده خود باشد و برای مثال جوانی که به‌بهانه تولد یا مراسم عروسی و… تا قبل از ساعت ۹ به خانه برنگشت باید خانواده‌اش نگران شود، بسیاری از مسائل حل خواهد شد.

* از بین بردن یک‌میلیون و ۳۰۰هزار معتاد با کمک شما عزیزان امکان‌پذیر است.

انتظارات:

ــ لزوم سرمایه‌گذاری در عرصه پیشگیری از سوءمصرف از سوی کلیه دستگاه‌ها بالاخص مراکز آموزشی و فرهنگی کشور با هدف مشارکت همه‌جانبه در جهاد مقدس مبارزه با مواد مخدر و روانگردان‌ها و اجتماعی کردن امر مبارزه با مواد مخدر و روانگردان‌ها.

ــ بهره‌گیری از ظرفیت خیّرین در حوزه‌های مختلف امر مبارزه با مواد مخدر.

ــ ضرورت ورود کلیه مراکز علمی کشور به‌منظور شناسایی این پدیده خانمان‌سوز و ارائه راهکارهای بومی متناسب با نیاز جامعه اسلامی.

ــ اهتمام رسانه ملی به امر اطلاع‌رسانی، آگاه‌سازی با هدف تغییر و فشار در عرصه پیشگیری اولیه از اعتیاد و آموزش آحاد جامعه به‌ویژه نوجوانان و جوانان.

ــ بهره‌گیری از تمامی ظرفیت‌های اجتماعی در محلات بالاخص مساجد، بسیج، روحانیت، ائمه جمعه و جماعات، سازمان‌های مردم‌نهاد به‌منظور تقویت آموزه‌های دینی نوجوانان و جوانان و ایجاد اهتمام اجتماعی علیه سوءمصرف مواد.

ــ برنامه‌ریزی منسجم و همکاری و هماهنگی کلیه دستگاه‌های مسئول، تلاش وسیعی از طریق ارتقای کیفی توان عملیاتی نیروهای درگیر با ورود و عرضه مواد مخدر، تقویت یگان‌های اطلاعاتی و عملیاتی و افزایش مشارکت‌های اطلاعاتی، توسعه قرارگاه‌های عملیاتی، تخصصی در مناطق ژئوپولیتیک شرق و حاشیه شرق کشور، آموزش، تربیت و تجهیز نیروهای بومی و محلی، افزایش نیروهای عملیاتی و گشت و کمین در مناطق مرزی شرق، جنوب و جنوب شرق و نیز مرزهای شمال غرب و غرب کشور، ارتقای کیفی شاخص‌های مقابله‌ای، به‌کارگیری تجهیزات علمی و حرفه‌ای و بالاخره تقویت استحکامات مرزی در جهت برخورد مؤثر با معضل قاچاق، ترانزیت و توزیع مواد مخدر و روانگردان‌ صورت گرفته و این امر با قدرت و حدّت تا کنترل مطلوب معضل ادامه خواهد داشت.

انتهای پیام