«دوان»؛ «ماسوله» فارس/ معرفی یک روستای پلکانی زیبا در «کازرون» فارس

روستای «دوان» در شهرستان کازرون بین ۲ منطقه آب و هوایی کوهستانی و گرم قرار دارد که باعث شده است از آب و هوای معتدل برخوردار شود.

به گزارش ریواس جنوب به نقل از فارس، اگر به روستاگردی و دیدن از جاذبه‌های بکر تمایل دارید به شما سفر به روستای دوان در کازرون را پیشنهاد می‌کنیم.

این روستا به دلیل قرار گرفتن زمین‌ها به صورت طبقاتی در دامنه کوهستان به ماسوله فارس معروف شده است.

برخورداری از آب و هوای معتدل، وجود تاکستان‌ها و گویش کهن فارسی از جاذبه‌های این روستاست.

روستای تاریخی

یک راهنمای گردشگری فعال در حوزه بومگردی با اشاره به تاریخچه دوان به خبرنگار ما می‌گوید: گورستان‌های متعدد، ته ستون‌ها، یک بنای متعلق به عهد ساسانی در داخل روستا، کتیبه‌هایی به خط کوفی و قلعه دختر از آثار تاریخی آن به شمار می‌رود.

اکبر آتشی ادامه می‌دهد: وسعت تاکستان‌های روستای دوان که در مناطق صعب‌العبور قرار گرفته، صدها هکتار است و دیوار سنگی چند صد کیلومتری دست‌چینی اطراف آن وجود دارد که بیننده را به یاد دیوار چین می‌اندازد.

وی از تنوع گیاهی این روستا برای علاقمندان به طبیعت‌گردی نام می‌برد و عنوان می‌کند: درختان جنگلی مانند انجیر، گیلاس وحشی، کیالک و انواع گل‌های وحشی از پوشش گیاهی این منطقه به شمار می‌رود.

آتشی می‌افزاید: بر فراز کوه نیز کلبه‌های کوچک کوهستانی با دیواره‌های سنگ‌چین شده و سقف چوبی به چشم می‌خورد که مامن خوبی برای کوهنوردانی است که به این منطقه می‌آیند.

قلعه دختر

این راهنمای بومی با اشاره به وجود یک قلعه در ارتفاعات این روستا می‌گوید: قلعه بر فراز یک دشت وسیع قرار دارد که رسیدن به آن دشوار است.

آتشی می‌افزاید: با مطالعاتی که بر روی سفالینه‌ها و ملات به کار رفته در قلعه انجام شده است احتمال فراوان دارد که به دوره ساسانیان تعلق داشته باشد.

وی با اشاره به نامیده شدن این قلعه به نام «دختر» اظهار می‌کند: دختر در فرهنگ ایرانی به عنوان موجودی دست‌نیافتنی شناخته می‌شود و به همین دلیل به قلعه‌هایی که بر فراز کوه و تپه بنا می‌شود عمدتا قلعه دختر می‌گویند.

گفتنی است از دیگر جاذبه‌های زیبای کازرون می‌توان به شهر تاریخی بیشاپور، بقعه علامه دوانی، نقش برجسته پل آبگینه متعلق به دوره قاجار، تنگ جیز، گردشگاه میان کتل، سرو کلانی، غار بیشاپور و … اشاره کرد.

انتهای پیام/ سحر فکورپور