عزاداری ها تمام شد اما تعدد هیئت ها کج سلیقگی بود و نیاز به تدابیر ویژه برای رفع دارد

عزاداری ها تمام شد اما تعدد هیئت ها در برخی از روستاها و شهرها کج سلیقگی محض بود و نیاز به تدابیر ویژه برای رفع دارد.

به گزارش ریواس جنوب،  ده روز عشق حسینی،ده روز شور و حال حسینی ، ده روز به سر و سینه زدن برای سرور و سالار شهیدان به پایان رسید تا همچنان رسم دیرینه ی شیعیان در عشق به ابا عبدلله به قوت خود محفوظ بماند.

به هر حال دهه اول محرم که عزاداری ها به صورت دسته جمعی و فراگیر برگزار می شود به پایان رسید اما مواردی در حال تبدیل شدن به یه یک رسم هستند که تقلیل ارزش این کار اجتماعی و اعتقادی را به دنبال دارد.

اما در چند سال اخیر فضایی دربرخی از  هیئت های عزاداری به وجود آمد که بدون شک از شور حسینی می کاهد و با این روند دسته ها و گروهای شلوغ عزاداری روز به روز از تعداد جمعیت سینه زنی آنان کمتر می شود.

این سال ها نوعی رقابت کاذب بین مسئولان هیئت ها به وجود آمده است و هر شخص و طایفه ای تلاش می کند تا خود بانی یک گروه عزاداری باشد.

در گذشته در شهرها که شاید برای رفتن شخصی به مکان اصلی سینه زنی چند کورس را باید طی می کرد تا به مقصد می رسید مردم از نقاط مختلف شهر خود را به آن نقطه ها می رساندند؛ در روستاها نیز چندین روستای همجوار در یک مکان جمع می شدند و در حالیکه در روستایی تعداد افراد سینه زن از روستای انتخاب شده بعنوان مرکز ثقل روستاها بیشتر بود اما به عشق امام حسین و برای اینکه مراسم آنها از عظمت ، اتحاد و شکوه خاصی برخوردار شود در یک مکان جمع می شدند و به معنای واقعی شور حسینی هر زن و مردی ، دختر و پسری ، شاغل و غیر شاغلی و  پیر و جوانی را مبهوت خود می کرد.

اما در سال های اخیر به دلایل نامشخصی و در بی توجهی مسوولان مرتبط هر شخص و طایفه ای در گوشه ای از خیابان و در هر روستا و محله ای اقدام به برپایی یک هیئت عزاداری کردند که بدون شک شور حسینی و عظمت آن کمرنگ تر می شود.

تقلیل جمعیت در برخی از این هیئت ها تا حدی است که دوربین های خبرنگاران برای ثبت و ضبط یک صحنه مجبورند زاویه های مختلفی را با هماهنگی عزادارن امتحان کنند تا تصویری آبرومندانه مخابره کنند.

رسم غلط این سال های هیئت های عزاداری برخی از محله ها موجب اختلافاتی در بین مردم و بخصوص در روستاها هم شده است؛ تا آن جایی حضور در هیئت های خودشان برایشان مهم است که حتی با وساطت بزرگان نیز حاضر به گذشت و تجمیع هیئت ها نمی شوند و در نهایت برخی از افراد برای انتخاب هیئت مردد می شوند و البته هر تصمیمی هم در نهایت بگیرند با گلایه و قهر هیئت دیگر همراه می شود .

علی رغم اینکه بانیان هیئت های غیر اصلی در شهرها و روستاها عشق به امام حسین و فراگیر کردن فلسفه عاشورا را دلیل اقدام خود می دانند اما باید بدانند که وقتی جمعیت قابل وصفی در هیئت های سینه زنی دور هم جمع نشوند به هدف فراگیری فلسفه عاشورا ضربه می زنند و اگر حضور افراد برای این فلسفه مهم نبود چرا برای مخابره تصاویر خود گاها به افراد برای حضور در هیئت ها اصرار و التماس می کنند! لذا باید همه ی عاشقان حسینی اجازه دهند که مردم در بهترین مکان برای عزاداری دور هم جمع شوند و فضای رقابتی را از هیئت های عزاداری دور کنند.

علاوه بر تعدد هیئت ها، در مورد انتخاب افراد مسوول هیئت ها هم به نظر می رسد باید یک فیلتری در نظر گرفته شود و برپایی هیئت را منوط به داشتن مجوزی با دارا بودن حداقل شرایط اعلام کنند.

سخنرانان و مداحان نیز باید افرادی باشند که از لحاظ اجتماعی و اخلاقی در نگاه مردم شخصیت یک مداح یا سخنران را داشته باشند و آنگونه نباشد که فقط برای دقایقی میکروفن به دست بگیرند و فردای ان روز اقدام قبیح دیگری از آنان سر بزند که اگر اینطور باشد حتی اگر در نقطه ای این چنین هیئتی نباشد ارزش آن در نگاه مردم بهتر از بودن آن است.

البته موارد بالا در مورد همه شهر ها و روستاها و هیئت ها صدق نمی کند اما در همین تعداد هیئت هایی که چنین جوی وجود دارد برای جلوگیری از سرایت آن به دیگر هیئت ها باید اقدام  متناسب کرد.

عشق به امام حسین چیزی نیست که از بین برود و هستند مردمانی که یکسال را به امید آمدن این ده روز و این ماه سپری می کنند؛ لذا می طلبد مسوولان مرتبط از همین الان برای سینه زنی سال های دیگر اقدامات لازم را برای وحدت، اتحاد و عظمت حسینی در برخی از هیئت ها به وجود بیاورند.