“شهرام باقری” بعد از ناکامی در بویراحمد این‌بار در گچساران به دنبال زمین ملی است/تکمیل سریال شکست‌های “فولادی” آقای سرمایه‌گذار

شهرام باقری بعد از تجربه‌های ناموفق در فولاد فیروزآباد، فولاد سقاوه و سیمان سفید بیدزرد گچساران اکنون با یک حربه جدید و با حمایت برادر نماینده گچساران به دنبال تصاحب ۳۵ هکتار زمین منابع ملی در ماهور باشت است؛ او بعد از ناکامی در بویراحمد اکنون به سراغ دو شهرستان گچساران و کهگیلویه رفت تا آنجا هم بتواند همانند دیگر سرمایه‌گذاری‌هایش، زمینی را تصاحب کند و در نهایت امتیاز آن را بفروشد!

به گزارش ریواس جنوب از یاسوج، سرمایه‌گذاری در کهگیلویه و بویراحمد همواره یک رویا و آرزوی دیرینه و تا حدی دست‌نیافتنی بوده است.

در سالیان اخیر، اندک سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در این استان توزرد و شعاری و در بسیاری از موارد منفعت‌طلبانه و سودجویانه بوده است.

به جز یک تا دو مورد تقریبا هیچ طرح موفقی در قالب سرمایه‌گذاری واقعی در این استان نشده است.

هزاران هکتار جنگل و مرتع با سهم ۸ درصدی، منابع فراوان آبی با ۱۰ درصد آب کشور، نفت و گاز با ۲۵ درصد منابع نفتی کشور، گیاهان دارویی با ظرفیتی قابل توجه، معادن کمیاب با خلوص بالا و صدها نعمت و استعداد خدادادی در این استان بدون استفاده مانده و تقریبا هیچ سرمایه‌گذاری موفقی در این حوزه‌ها نداشتیم.

به راستی چرا کهگیلویه و بویراحمد در جذب سرمایه‌گذاری خارج از استان و حفظ سرمایه‌گذاران بومی توفیقی نداشته است؟

این سوال عوامل متعددی دارد اما یکی از این عوامل، ارزش بالای زمین به دلیل اینکه بخش اصلی مساحت این استان را جنگل و کوه و تپه‌های شیبدار تشکیل می‌دهد.
این کمبود زمین در کنار مدیریت بی‌حال و غیرمسئولانه موجب شده تا میدان برای سودجویی عده‌ای معدود با حمایت‌های بخش مدیریتی و نیروهای سیاسی، خالی باشد.
در این گزارش به یکی از این سودجویی‌ها در پوشش مقدس سرمایه‌گذاری اشاره می‌کنیم.

شهرام باقری یکی از این افراد است که پشت نام بزرگ حاج خسرو باقری، تا توانسته سرمایه‌گذاری و تولید را بدنام کرده است.

او کارش را با تصاحب ده‌ها هکتار در فیروزآباد بویراحمد، شروع کرد و در نهایت کارخانه فولاد را ورشکسته و تعطیل شده به چند نفر و نهاد فروخت و رفت.

ماجرای فروش این کارخانه به ارتش با چند برابر قیمت واقعی، حرف و حدیث‌هایی درست کرد و در نهایت این معامله باطل شد و دوباره کارخانه به خودش برگشت اما باز هم آن را فروخت.

شهرام باقری که در این شیوه سرمایه‌گذاری سود خوبی دیده بود مجددا در یک فرصت دیگر ده‌ها هکتار دیگر زمین باارزش و کمیاب دشت سقاوه مارگون را برای احداث کارخانه فولاد تصاحب کرد.

او به کمک چند رسانه خاص که در تشکیلات خودش مشغول بودند، در تبلیغاتی وسیع نام این کارخانه را بزرگترین فولاد خاورمیانه گذاشت و با سلام و دعای صنعت و معدن کلنگ آن را هم زد اما در نهایت هم سرنوشتش همانند بقیه پروژه‌هایش شد.

شهرام خودش و خانواده صنعتی‌اش در بویراحمد را تا توانست بدنام کرد و دیگر تلاش‌هایش برای تصاحب زمین ملی و در نهایت فروش امتیاز آن در خاک بویراحمد نتیجه نداد تا اینکه به فکر اراضی ملی گچساران افتاد.

شهرام که در برخی پروژه هایش با فرد دیگری شراکت داشت این بار در سایه حمایت غلام‌رضا تاجگردون در منطقه بیدزرد گچساران ده‌ها هکتار زمین را تصاحب کردند تا به قول خودشان، کارخانه سیمان سفید راه‌اندازی کنند.

او صدها اصله درخت را با تیغ لودر از جا کند و آن زمین‌ها را خاکبرداری کرد اما بیش از ده سال کاری در آن نکرد و صدای اعتراض مردم آنحا بلند شد و گویا این قرارداد زمین او فسخ شد.

شهرام که نان خود را در این زمین گرفتن‌ها می‌بیند، این بار در پوشش باغبان و نگهبان باغش در گچساران برای اراضی ماهور باشت این شهرستان درخواست داده تا بلکه این‌بار این زمین‌های ملی را تصاحب کند.

نکته جالب اینکه تاجگردون که در دوره نمایندگی‌اش از این سبک زمین‌خواری‌ها آسیب دیده بود، دست از حمایت شهرام برداشت.

شهرام که به دنبال تکمیل پرونده‌های شکستش در حوزه فولاد است این‌بار روی سید ناصر حسینی بحرینی نماینده فعلی گچساران حساب ویژه‌ای باز کرد و با عبور از تاجگردون به او نزدیک شد.

سید ناصر حسینی که تقریبا زمان نمایندگی‌اش رو به پایان است و به جز حرف و روایت و خاطرات کتاب پایی که جا ماند، چیزی در کارنامه‌اش نیست به شدت مایل است تا هر طور شده استارت یک کارخانه را حتی در نام و شعار بزند.

شهرام به اسم شرکت دنافولاد آسیا و با پیگیری‌های باغبانش به دنبال دریافت ۳۵ هکتار زمین در ماهور باشت است تا بدنامی او در حوزه سرمایه‌گذاری فولاد مانع از همکاری مدیران نشود.

البته این حربه جدید شهرام لو رفته و اهالی ماهور باشت متوجه شدند و به کرات اعتراض خود را در تجمعات مختلف اعلام کردند.

بدون شک مردم ماهور باشت و هر منطقه دیگری مخالف سرمایه‌گذاری واقعی در دیار خودشان نیستند اما آنها می‌دانند که شهرام این‌بار هم زمینی را می‌گیرد و یا امتیازش را می‌فروشد یا بعد از ده‌سال هیچ اقدامی در آن نمی‌کند.

در گچساران، سید ناصر حسینی که پیش‌بینی هم می‌شد تجربه نمایندگی ندارد، عملا کارها را به برادرش سید قدرت حسینی بحرینی واگذار کرده و فرمان گچساران عملا در دست سید قدرت است.

شنیده‌های تایید نشده حاکی از شراکت توافقی سید قدرت و شهرام باقری در این پروژه فولاد در ماهور باشت است اما فارغ از صحت و سقم این ادعا، به نظر می‌رسد که نماینده مردم گچساران و باشت از این توافق و حمایت برادرش بی‌اطلاع است؛ شاید هم خودش را به بی‌اطلاعی زده است.

هر چه باشد در این روزها و به لطف شفافیت اخبار در رسانه‌ها و فضای مجازی، مردم آگاه شدند و اجازه دست‌درازی به منابع ملی خود را نمی‌دهند.

نکته دیگری که در این بین حائز اهمیت است، حمایت سید احسان عسکری به عنوان معاون اقتصادی استاندار از شهرام باقری و این شیوه تصاحب زمین‌ها به اسم سرمایه‌گذاری است‌.

عسکری تازه آمده و هنوز به طور کامل به کارش مسلط نیست هرچند او به خوبی از خانواده باقری شناخت دارد و قطعا نمی‌خواهد کاری شائبه‌انگیز را شروع کند.

اگر شهرام باقری واقعا به دنبال سرمایه‌گذاری است اول باید توضیح دهد که چرا باغبانش پیگیر امورات این سرمایه‌گذاری در راهروهای منابع طبیعی و صنعت و معدن است؟ چه اتفاقی افتاده است که نمی‌خواهد با چراغ روشن حرکت کند؟
او توضیح دهد که چرا در فیروزآباد و سقاوه و… ناموفق بوده است اما همچنان بر اجرای طرح فولاد در نقاط مختلف اصرار دارد؟

دیدارهای او با برادر نماینده فعلی گچساران و باشت در چه راستایی بوده و آیا مردم حق دارند بدانند در پشت پرده‌ها چه تصمیمی برای آنها گرفته می‌شود؟

از سوی دیگر معاون اقتصادی استاندار به عنوان فرمانده اقتصادی این استان، باید حواسش را جمع کند که به اسم سرمایه‌گذاری کلاه سرش نرود.

استاندار کهگیلویه و بویراحمد باید روی این مسائل حساس باشد و اجازه ندهد اعتماد مردم با این سرمایه‌گذاری‌های نافرجام که فقط زمینی در آنها تصاحب می‌شود، بر باد برود.

بر طبق اطلاعات موثق رسیده به پایگاه خبری ریواس جنوب، شهرام باقری همچنین در شهرستان کهگیلویه نیز با حمایت سید محمد موحد به دنبال دریافت اراضی ملی و به قول خودش اجرای طرح فولاد است!

نام حاج خسرو باقری و موفقیت نسبی فرزندانش در تولید نباید دستمایه دست‌درازی به اراضی ملی شود و سرمایه‌گذاری و تولید در این استان، ناامن شود.

به هر حال رسانه‌ها و مردم روی زمین‌خواری و سرمایه‌گذاری‌های صوری و نمادین حساس و مطالبه‌گر هستند.

توضیح ریواس: شخصیت حقیقی و حقوقی آقای باقری و زحماتش در حوزه صنعت برای گردانندگان این سایت خبری قابل احترام است و ریواس جنوب ضمن انتشار دیدگاه‌های مخاطبان، نقد آقای باقری و دیگر سرمایه‌گذاران را با هدف اصلاح و بهبود عملکرد آنها در دستور کار دارد.

انتهای پیام/ بهنام کریمی