- کد خبر : 186595
چاپ این مطلب «ریواس»
گزارشی از وضعیت سینماهای پایتخت فرهنگ و هنر؛ تاریخ سینمای شیراز رو به فراموشی/ گویا هیچ‌کس دل‌نگران نابودی بخشی از هویت شیراز نیست
پایگاه خبری-تحلیلی ریواس جنوب (rivasjonoob.ir)/
سینماهای قدیمی و نوستالوژیک شیراز، خاطرات زیادی از مردم این شهر را با خود به همراه دارند؛ دوستی‌ها، عشق‌ها، قرار‌ها، وعده‌گاه عاشقان فیلم و… . اما اکنون برخی از این بناها در حال پاک شدن از هویتِ هنری و فرهنگی پایتخت فرهنگ و هنر ایران است؛ بی آنکه کسی از متولیان کمترین نگرانی به دل‌اش راه دهد!
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ریواس جنوب، سینماها با نام فیلم‌هایی که اولین بار اکران کرده‌اند در خاطره‌ها می‌مانند و این بناهای ساده به مرور زمان بخشی از تاریخ یک شهر می‌شوند.
تاریخی که با نام فیلم‌ها و جمعیت عظیمی که برای ماجراجویی و یا تفریح جلو ورودی سینما صف می‌کشند، به خیابانی از شهر هویت می‌دهد و تاریخ آن خیابان به گمان از آن بنای ساده آغاز می‌شود.
در شیراز؛ حضور سینما با «تماشاخانه گودعربان» در سال ۱۲۹۷ و «کافه جنوب» ۱۲۹۹ آغاز شد، سینما «خورشید» که بعد‌ها سینما «پارس» و در ادامه «پیام» نام گرفت در سال ۱۳۰۸ افتتاح شد، سینما «دیده‌بان» یا «تاج» در سال ۱۳۱۰، سینما «پارامونت» یا «شهرزاد» یا «مهتاب» در سال ۱۳۳۱، سینما «ایران» در سال ۱۳۳۲، سینما «فلسطین» یا «پاسارگاد» در سال ۱۳۳۳، سینما «پرسیا» یا «آسیا» در سال ۱۳۳۴، سینما «سعدی» در سال ۱۳۳۹، سینما «مترو» ۱۳۴۴، سینما «پرسپولیس» در سال ۱۳۴۵، سینما «آریانا» ۱۳۴۸، سینما «فرهنگ»، پردیس سینمایی «گلستان»، پردیس سینمایی «هنر شهر آفتاب» و تالار «حافظ»، آغاز گر بخشی از هویت شهر شیراز هستند.
سینما پرسیا یک بار در سال ۸۵ تلاش کرد بار دیگر بر پرده کهنسال خود هنر را به عاشقان فیلم نشان دهد اما عدم کارشناسی سبب شد تا امروز این سینما این هویت خیابان رودکی شیراز بدون سقف سایه‌بان دست‌فروشان خیابان زند باشد؛ خاطراتی که بدون سقف در حال از بین رفتن هستند.
سال ۱۴۰۰ با توجه به آمار حوزه هنری از ۷ سینما در شیراز فقط ۳ سینما فعال بودند، در همان سال اعلام شد که سینما فلسطین (یا همان پاسارگاد) در حال ریزش است و امکان بهره‌برداری وجود ندارد.
سینما فرهنگ در ساختمان مرکز اسناد فارس که در مرداد ۱۴۰۲ بعد از حدود ۳ سال تعطیلی، جان تازه‌‌ای گرفت.
همه این سینماها خاطرات زیادی از مردم شهر شیراز را با خود دارند؛ دوستی‌ها، عشق‌ها، قرار‌ها، وعده‌گاه عاشقان فیلم.
اما اکنون برخی از این بناها دارد از هویت شهر پاک می‌شود. بخشی از تاریخ سینما در شیراز که رو به نابودی است و گویی هیچ کس نگران از بین رفتن این بخش از تاریخ شهر شیراز نیست.
در این میان، مجموعه پردیس سینمایی جوان نیز که قرار بود راهگشایی کند، همچنان افتتاح نشده است.
به نظر می‌رسد این تعداد سینما جواب‌گوی جمعیت شهر شیراز نیست.
از سوی دیگر شاید بتوان ایمن و متناسب نبودن بناهای سینماهای قدیمی‌تر، جانمایی نامناسب و تقسیم نابرابر سینماها در سطح شهر (ازجمله مجموعه سینمایی هنر شهر آفتاب که دسترسی به آنها زمان‌بر است)، وضعیت اقتصادی جامعه و ضعف فیلم‌سازی را از جمله دلایل استقبال کم شیرازی‌ها از سینمای امروز دانست؛ دلایلی که همه و همه سینما را از سبد خانوارهای شیرازی خارج یا بسیار کم‌رنگ کرده است.
در زمینه توزیع سینما در سطح استان نیز، در سال ۱۴۰۲ هنوز هم برخی از شهرهای فارس فاقد سینما هستند و در برخی از شهرها هیچ هوایی از این هنر و صنعت ارزشمند نیست.
در چنین شرایطی شاید یک پیشنهاد استفاده از فرهنگسراها -به عنوان سینماهای محلی- به عنوان راهکار موقت استقبال کم از سینما در شهر شیراز و حتی سایر شهرهای فارس باشد اما راهکارهای دیگر مبحثی طولانی‌تر است که در این مجال نمی‌گنجد.
به هر روی، صنعت هنری سینما که می‌توانست نقش مهمی در اعتلای فرهنگ عمومی ایفا کند و بخش قابل توجهی از تفریحات خانواده‌ها را به خود اختصاص دهد، در شیراز در حال خاموشی است و گویا کسی دل‌نگران این وضعیت در پایتخت فرهنگ و هنر ایران هم نیست.
