وقتی «شهرداری زخم‌خورده»، جور میراث و ارشاد را به دوش می‌کشد! پایان هفته فرهنگی آلمان در شیراز و آغاز یک راه تازه

درست در زمانی که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و اداره‌کل فرهنگ و ارشاد فارس، برای انجام وظایف اصلی‌شان چندان رمقی از خود نشان نمی‌دهند، شهرداری شیراز وارد این گود شده است تا یکی از معدود گام‌های جدی در حوزه‌های فرهنگی و گردشگری را این نهاد زخم‌خورده بردارد.

 به گزارش پایگاه خبری ریواس جنوب، در هفته‌ای که گذشت، شهرداری شیراز در یک اقدام خوب، هفته فرهنگی آلمان در شیراز را برگزار کرد.

هفته‌ای که در آن با محوریت نزدیکی و علاقه‌مندی گوته شاعر، فیلسوف و دانشمند برجسته‌ی غربی به حافظ شیرازی، برنامه‌های مختلفی همچون برپایی کنسرت موسیقی کلاسیک، نمایش فیلم و تئاتر، نمایشگاه آثار ادبی، نمایشگاه باستان‌شناسی، سخنرانی‌های علمی و جلسات کتاب‌خوانی و شعرخوانی، به اجرا درآمد.

اجرای این برنامه‌ها در کنار حضور «میشائیل کلور برشتولد» سفیر آلمان در جمهوری اسلامی ایران و میهمانان دیگری از این کشور در شهر شیراز، باعث شد تا هفته فرهنگی آلمان در شیراز، علاوه بر جنبه‌ی فرهنگی، رنگ‌های بیشتری ازجمله گردشگری، هنری و حتی سیاست خارجی و اقتصادی به خود گیرد و تقریباً به یکی از جدی‌ترین برنامه‌های بین‌المللی در شیراز دست‌کم طی سال‌های اخیر بدل شود.

بلافاصله پس از پایان این هفته، دیدارهای بین‌المللی شهردار شیراز با شخصیت‌های دیگری همچون سفیر آفریقای جنوبی در ایران در روز گذشته ادامه یافت.

حیدر اسکندرپور در این دیدار به بالاترین مقام آفریقای جنوبی در ایران گفت که شهرداری شیراز می‌تواند زمینه حضور مدیران تورهای گردشگری آفریقای جنوبی در شیراز و آشنایی آنها با ظرفیت های فرهنگی، تاریخی و گردشگری این کلان‌شهر را فراهم کند تا به واسطه این آشنایی شاهد افزایش حضور گردشگرانی از آفریقا در شیراز باشیم.

«ویکا مازوی کومالو» هم در پاسخ با اشاره به برخی از زمینه‌های همکاری مشترک در حوزه گردشگری تأکید کرده که با همکاری شهرداری شیراز می‌توانیم مدیران آژانس‌های آفریقای جنوبی را به این شهر بیاوریم تا آنها با ظرفیت های شیراز آشنا شوند.

اما حالا با پایان این برنامه‌ها و دیدارهای بین‌المللی در شیراز، یادآوری دو نکته اهمیت ویژه‌ای دارد؛

نخست اینکه می‌توان گفت برنامه‌ای همچون هفته فرهنگی آلمان در شیراز، تازه گام اول در یک مسیر بلند است و گام‌های اصلی در این حوزه همچنان پیش رو است؛ چرا که اگر شیراز از این تعاملات اولیه بهره‌وری لازم را نبرد و اگر توسعه‌ی مناسبات و ارتباطات فرهنگی، علمی و ادبی، مراودات گردشگری، جذب سرمایه‌گذار جدی گرفته نشود، حتماً این گام مهم نیز مانند بسیاری تلاش‌های جزیره‌ای دیگر بی‌نتیجه رها خواهد شد و آن وقت این برنامه نیز به خیل برنامه‌های ناتمام شهر شیراز خواهد پیوست.

 دوم اینکه به نظر می‌رسد برخی نهادهای مرتبط دیگر در سطح شهر و استان، بخشی از وظایف خود را در این حوزه‌های مهم چندان جدی نمی‌گیرند. از جمله سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و اداره‌کل فرهنگ و ارشاد که اگر هم تلاشی در این حوزه‌ها داشته‌اند، نمود و اثرگذاری چندان نداشته است و در همین شرایط، شهرداری شیراز که خود زخم‌های زیادی بر تن دارد، پرچم‌دار این عرصه شده است.

می‌دانیم که برخلاف بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، شهرداری‌ها در ایران قدرت حاکمیتی در شهرها ندارند و اینکه حوزه‌های مهمی همچون فرهنگی و گردشگری تنها به یکی از امورات فرعی این نهاد خدمات‌رسان آن هم با وجود مشکلات مالی و موانع مختلف‌اش محدود شود، راه به جایی نخواهد برد.

به واقع، اگر قرار است کلان‌شهر شیراز از ادعای پایتخت فرهنگی ایران دفاع کند و اگر که می‌خواهد شهر گردشگری ایران لقب بگیرد، هیچ راهی نیست جز اینکه همه نهادهای مرتبط با هماهنگی و جدیتی بسیار بیشتر پای کار آیند و با برنامه‌هایی مدون و هماهنگ پیش بروند. تنها در این صورت است که می‌توان امیدوار بود شیراز جایگاه خود را به‌ویژه در حوزه‌ی فرهنگی و گردشگری، باز پس گیرد.

انتهای پیام/ سجاد بنام